دانلود مقالات ISI درباره بحران صرعی یا صرع پایدار + ترجمه فارسی

بحران صرعی یا صرع پایدار (به انگلیسی: status epilepticus) نوعی حمله صرعی است که بیش از پنج دقیقه طول می‌کشد یا بیش از یک حمله در طول پنج دقیقه اتفاق می‌افتد، بدون این که شخص بین هر یک از این حالت‌ها به وضعیت طبیعی برگردد. این حمله‌ها می‌تواند از نوع نوع تونیک کلونیک با شکل انقباض یا انبساط بازوها و پاها باشد یا شامل انقباضاتی از قبیل تشنج یا تشنج‌های جزئی پیچیده گردد. تشنج پایدار وضعیتی است که ممکن است باعث مرگ گردد، به خصوص اگر درمان آن به تأخیر بیفتد. علل صرع از علل اصلی صرع پایدار که نیاز به اقدام اورژانسی دارد می‌توان به اختلالات متابولیک، داروها، مسمومیت، قطع الکل یا ضایعه داخل مغزی (مثل سکته مغزی، خون‌ریزی داخل مغزی، ضربه، عفونت و تومور) اشاره کرد. علائم صرع این بیماری معمولاً با حالت گیجی و منگی (confusion) حاد و یا کاهش سطح هوشیاری ظاهر می‌شود. هنگامی که برای پزشک ثابت ‌شود که علت تشنج صرع بوده، قدم بعدی این است که علت زمینه‌ای مرتبط با تشنج مشخص گردد. علائم شایع – اختلالات حرکتی (حرکات کلونیک کانونی) – حسی- سوماتیک (گزگز کردن یا کرختی) – علائم حسی – بینایی (دوبینی و کاهش دید) – اختلال در شنوایی (وزوزگوش) – بویایی (بوهای غیرطبیعی یا بد) – چشایی (طعم فلز در دهان) – و علائم روانی نظیر احساس ترس پیش‌گیری و درمان بنزودیازپین‌ها معمولاً به عنوان اولین دارو به بیمار داده می‌شوند و بعد از آنها معمولاً فنیتوئین مورد استفاده قرار می‌گیرد. بنزودیازپین‌های معمول شامل لورازپام داخل‌وریدی و همچنین تزریق عضلانی میدازولام هستند. اگر این معالجه‌ها مؤثر نبود، چندین درمان دیگر می‌توانند مورد استفاده قرار گیرند که از آن جمله می‌توان به والپروئیک اسید، فنوباربیتال، پروپوفول یا کتامین اشاره کرد. این امکان وجود دارد که بیمار به لوله‌گذاری در دستگاه تنفس نیاز داشته باشد تا راه هوایی او سالم بماند. بین ده تا سی درصد از افرادی که به تشنج پایدار مبتلا می‌شوند طی سی روز دچار مرگ می‌شوند. دلایل پنهان، سن شخص و طول مدت زمان تشنج عوامل مهمی در نتیجهٔ این بیماری هستند. بیماری تشنج پایدار هر ساله از هر ۱۰۰ هزار نفر در چهل نفر اتفاق می‌افتد. از این میزان حدود یک درصد کارشان به بخش اورژانس بیمارستان‌ها کشیده می‌شود