دانلود مقالات ISI درباره پنبه نسوز، آزبست، پنبه کوهی + ترجمه فارسی

آزبست یا پنبه کوهی و یا آنگونه که از آن با نام پنبه نسوز نام برده می شود، نام گروهی از ترکیب‌های معدنی منیزیم و سیلیس است که در طبیعت به صورت الیاف معدنی و سنگ، یافت می‌شود. این ماده مقاومت زیادی در برابر گرما و آتش دارد و به عنوان مواد نسوز به کارمی‌رود. تاریخچه کشف این ماده به 2300 سال پیش بازمی‌گردد که طی آن یکی ازشاگردان ارسطو در کتاب خود که درباره سنگ‌هاست به ماده‌ای شبیه چوب اشاره کرده که در اثر اختلاط با نفت می‌سوزد اما آسیب نمی‌بیند. این ماده بعدها آزبست نام گرفت. در سال 1820 دانشمندی ایتالیایی برای اولین بار لباس ضدآتش را با الیاف آزبست تولیدکرد و در اوایل قرن بیستم نیز یک اتریشی، با مخلوط کردن آن با سیمان، موفق به تولید سیمان نسوز شد. استنشاق غبار آن سبب بروز بیماری می شود که بدان آزبستوزیس (Asdestosis) یا (Amianithasis) می گویند. بیماری مزبور که در کارگران معادن، کارگران کارخانه های ریسندگی و بافندگی که مسوول تهیه نخ و پارچه های مخصوص آزبست می باشند به نام پنوموکونیوز است که منجر به فیبروز بافت بینا بینی ریه با درجات متغیر از آزردگی محدود در قاعده ریه تا جوشگاه وسیع ریه می گردد. کاربردهای متداول پنبه نسوز برای عایق بندی و ماده ضد آتش در ساختمانهای عمومی، در پوشش لنت ترمز اتومبیل، به عنوان ماده افزودنی برای استحکام بخشیدن به سیمان، برای پوشاندن سقف و ساختن لوله سیمانی و بصورت الیاف بافته شده در پارچه ضد آتش است. ممنوعیت استفاده از پنبه نسوز: مصرف پنبه کوهی از حدود سال ۱۹۸۰ میلادی در کشورهای صنعتی جهان به شدت کاهش پیدا کرده‌است. این در حالی است که در بسیاری از کشورهای در حال توسعه مصرف آن در حال افزایش است. در سال ۱۹۹۶ نخست وزیر فرانسه، فرمانی مبنی بر قدغن کردن استفاده از پنبه کوهی صادر کرد. این فرمان شش ماده‌ای مقرر کرده بود که استفاده از پنبه کوهی در کلیه محصولات تا سال ۲۰۰۱ محدود و سپس به‌طور کامل قطع گردد تا از آلودگی زیست‌محیطی ناشی از این ماده جلوگیری گردد.