دانلود مقالات ISI درباره سد خونی مغزی + ترجمه فارسی

سد خونی مغزی یا در اصطلاح پزشکی (BBB) محدوده جدا کننده بین مایع برون‌سلولی مغز در سیستم اعصاب مرکزی و جریان خون گردشی در بدن است بطوریکه اگر مواد رنگی به‌درون خون تزریق شود می‌توان مشاهده کرد که از این ماده درون مغز اثری دیده نمی‌شود. مویرگ‌های خونی در مغز وضعیت ویژه‌ای دارند. سلول‌های سازنده این مویرگ‌ها با اتصا ل محکم به هم متصل‌اند. اتصال های محکم از عبور بسیاری از مولکول‌های درشت‌ خون از فضای بین سلول‌ها جلوگیری می‌کنند. به علاوه سلول‌های ستاره‌ای شکلی به نام آستروسیت مویرگ‌های مغز را احاطه می‌کنند. بنابراین، بر خلاف سایر اندام‌ها، مولکول‌های موجود در خون نمی‌توانند به راحتی از لابه‌لای سلول‌های سازنده دیواره مویرگ‌ها عبور کنند و باید از درون این سلول‌ها بگذرند. انتشار، انتقال فعال، اندوسیتوز و اگزوسیتوز باعث عبور بعضی مولکول‌ها از این سلول‌ها می‌شوند. این وضعیت باعث ایجاد سد خونی مغزی می‌شود. سد خونی مغزی باعث فراهم آمدن محیط غذایی مناسبی برای سلول‌های مغز می‌شود و در جلوگیری از عفونت‌ها نیز موثر است. موادی که ازسد خونی مغزی می‌گذرند، مایع مغزی نخاعی را می‌سازند. مایع مغزی نخاعی کل فضاهای مغز (فضای زیر عنکبوتیه، بطن‌های مغز و نخاع) را پر می‌کند. این مایع باعث حفاظت مغز در برابر ضربه می‌شود. سد خونی مغزی هنگام شیمی درمانی بیماری‌های مغز مشکلاتی ایجاد می‌کند. زیرا داروهایی که می‌توانند وارد سایر اندام‌ها شوند، ممکن است نتوانند وارد مغز شوند. برای مثال، در نوعی بیماری مغزی به نام پارکینسون بیماران به وجود ماده‌ای در مغز به نام دوپامین نیاز دارند. اما دوپامین از سد خونی مغزی نمی‌تواند عبور کند. از این رو، به این بیماران پیش‌ساز دوپامین ( ال-دوپا) می‌دهند. این ماده به راحتی از سد خونی مغزی می‌گذرد. زیرا، بعضی از پروتئین‌هایی که در غشای سلول‌های سازنده مویرگ‌های مغز قرار دارند و به جابه‌جایی بعضی مواد کمک می‌کنند، به علت شباهت ال-دوپا به اسید آمینه‌ها باعث ورود آن به مایع مغزی نخاعی و در واقع سلول‌های مغز می‌شوند. وقتی ال-دوپا وارد مغز شد به دوپامین تبدیل می‌شود. از دهه ۱۹۵۰ پژوهشگران در تلاش بوده‌اند که سد خونی‌مغزی را با استفاده از فراصوت بشکنند. راه‌حل دستیابی به موفقیت در گشایش ایمن این سد، استفاده از حباب‌های کوچک بود که با زمینه فراصوت موسوم به «عوامل حفره‌ای» تعامل دارد. در حال حاضر چندین پژوهشگر انگلیسی و هلندی برای بررسی ارتباط بین مسیر بازگشایی سد خونی‌مغزی، زمان لازم برای بهبودی آن و صداهای منتشرشده در طی زمان با بودن این سد، یک بنیان آزمایشگاهی نویدبخش تولید کرده‌اند. مزیت اصلی این سیستم استفاده از سه روش شامل نور، صدا و میدان های الکتریکی برای نظارت همزمان بر انتشار آکوستیک، اختلال و بهبود سد خونی مغزی و همچنین پاسخ زیستی سد خونی‌مغزی به صورت بلادرنگ است.