دانلود مقالات ISI درباره مقیاس کمای گلاسکو + ترجمه فارسی

مقیاس کمای گلاسکو یا جی سی اس (GCS، Glasgow Coma Scale) معیاری است برای تعیین عمق و به عبارت دیگر، شدت افت هوشیاری در افراد بالای ۵ سال. این مقیاس معمولاً در آسیب‌های مغزی، اورژانس‌ها و سایر موارد مختل کننده هوشیاری به کار می‌رود. حداکثر امتیاز کما ۱۵ است و حداقل آن ۳، در صورتیکه فرد انتوبه باشد امکان بررسی کلام وجود ندارد و لذا حداقل ۲T و حداکثر ۱۰T است. معمولاً در شرایطی که این معیار کمتر از ۸ باشد انتوباسیون توصیه می‌شود. مقیا سهای امتیاز دهی و اعتباریابی شده به منظور ارزیابی سریع بیماران کمایی قبل از بیمارستان، تریاژ وشدت بیماری وپیش آگهی برای شیوع و مرگ ومیر پیشنهاد شده است. وظیفه این سیستم های امتیاز دهی بررسی جزئیات درونی واصلی است. در این جا مروری داریم بر سیستم امتیاز دهی کما که شامل گلاسکو کما ( GCS ) و نمای کلی از عدم پاسخ FOUR ) )می باشد. تعدادی از مقیا سهای کمای موجود، جهانی و تأیید عمومی شده اند. شناخته شده ترین، عمومی ترین و تأیید شده ترین آنها مقیاس گلاسکو کما است. مقیاس جدید دیگری به نام نمای کلی از عدم پاسخ ( FOUR ) جانشین جذابی برای تمام بیماران با سطح هوشیاری متغییر است و به تدریج در حال پذیرش گسترده می باشد. هوشیاری حاصل فعالیت دو نیمکره مغزی به واسطه نرو نهای مستقر در ساقه مغز می باشد و جهت حفظ سطح هوشیاری، سلامت و در تعامل بودن هر دو جزء ضروری است. میتوان سطح هوشیاری را طیفی در نظر گرفت که حالت بیداری و هوشیاری و فعالیتهای شناختی طبیعی در یک سمت آن قرار گرفته و حالت کما در یک سمت دیگر وجود دارد(امروزه ابزارهای مختلفی برای اندازه گیری سطح هوشیاری وجود دارد از آن جمله می توان به مقیاس جامع سطح هوشیاری، مقیاس رانکو، مقیاس کما، شبه کما، مقیاس رادر، مقیاس ضمیمه گلاسکوو مقیاس گلاسکو کما اشاره کرد. معروف ترین و معتبرترین مقیاس برای تعیین سطح هوشیاری مقیاس گلاسکو کما ( GCS ) است که توسط تیسدال و همکارانش در سال۱۹۷۴ابداع شد و از سه جزءرفتاری برای بررسی وضعیت واکنش پذیری بیمار مورد استفاده قرار می گیرد و شامل باز کردن چشمها، ارتباط کلامی و پاسخهای حرکتی به کلام و محرکهای درد ناک بوده و امتیاز داده شده بین ۱۵ – ۳ می باشد که امتیاز ۳ پایینترین درجه هوشیاری و نشان دهنده اختلال شدید عصبی وامتیاز ۱۵ هوشیاری کامل و قدرت واکنش طبیعی در شخص می باشد. چون GCS در بیماران کمایی با توجه به نبود کلام از ۱۵ به ۱۰ کاهش می یابد وکارایی لازم را ندارد و دارای نقایصی است من جمله: 1- از آنجایی که بیشتر بیماران کمایی اینتوبه هستند و اجزای کلامی نمی تواند در این بیماران بررسی شود، بعضی از کلینیکها از پا ینترین نمره ممکن استفاده میکنند و دیگر اینکه پاسخ کلامی پایه ای برای بررسی های دیگر نورولوژیکی می باشد. 2- رفلکسهای ساقه مغزی غیر نرمال الگوهای تنفسی را تغییرمی دهند و نیاز برای تهویه مکانیکی می تواند انعکاسی از شدت کما باشد. اما GCS نمی تواند اینگونه دلال تهای کلینیکی را شامل شود. 3- GCS ممکن است نتواند تغییرات دقیق آزمونهای نورولوژیکی را کشف کند. برای همین منظور یک ابزار جدید برای تعیین سطح هوشیاری؛ مقیاس کمای جدید ۴ نمره ای ابداع شده است که دارای ۴ جزء می باشد و شامل پاسخ چشمی، پاسخ حرکتی، رفلکس ساقه مغزو تنفس می باشد. از مزایای این ابزار نسبت به GCS این است که هر کدام از این اجزا چهار نمره دارند و بر عکس GCS که هر کدام دارای نمرات مختلفی می باشد، امکان اشتباه در مراقبت دهندگان کاهش می یابد و دیگر اینکه چون این مقیاس یک طرح کلی از بی پاسخی است هم در بیماران کمایی و هم در بیمارانی که قادر به تکلم نیستند و یا در بیمارانی که اینتوبه هستند بررسی دقیق تری را انجام میدهد و مطالعاتی که در مقایسه این دو مقیاس در بیماران مختلف انجام شده است مشاهده شد بیمارانی که دارای امتیاز FOUR پایین تری نسبت به GCS داشتند مرگ و میر بیشتری داشتند. گرچه GCS بطور وسیع در بیمارستانها به عنوان یک ابزار استاندارد در ارزیابی بکار میرود اما دارای نواقص و محدودیت هایی می باشد: اولا: مفید بودن جزء کلامی در ارزیابی سطح هوشیاری مورد سؤال است. جزءکلامی اساسا آگاهی به زمان و مکان و شخص را مورد بررسی قرار می دهد که سریعا می تواند در یک بیمار تحریک شده و گیج بدون آنکه نقص هوشیاری داشته باشد تغییر کند. بر عکس بسیاری از بیماران بدون پاسخ verbal یا پاسخ کلامی اندک، هوشیار می باشند. علاوه بر این پاسخ کلامی از GCS نمی تواند در شرایط بحرانی و حاد بیماری که تحت اینتوباسیون قرار گرفته است را ارزیابی نماید. ثانیا: و مهم تر اینکه GCS رفلکس های ساقه مغز و حرکات چشم یا پاسخ های پیچیده حرکتی را در بیماران با تغییرهوشیاری ارزیابی نمی کند. سیستم امتیازدهی FOUR در انواع شرایط ICU قابل استفاده است. به آسانی بخاطر آمده، برای کاربر آسان بوده و اطلاعات نورولوژیک پایه را در اختیار قرار می دهد و اجازه می دهد تا ارزیابی دقیقی از بیماران با تغییر سطح هوشیاری بعمل آید. FOUR می تواند پیش آگهی ضعیف بیماران و وقوع مرگ مغزی را در بیمارانی که شرایط بحرانی دارند پیش بینی نماید. علاوه بر این FOUR قادر است سندرم Locked-in را که شبیه به کما است افتراق دهد و می تواند مراقبت از بیمار را با استفاده از علائم دستی ساده آزمایش نماید. در مقابل GCS قادر به انجام این ارزیابی ها نمی باشد، زیرا فقط از۳ جزء باز کردن چشم، پاسخ حرکتی و پاسخ به تحریک دردناک تشکیل شده است و برای بررسی وضعیت هوشیاری بیمارانی که اینتوبه شده اند کارا نیست. FOUR این قابلیت را دارد که معیاری مهم در مطالعات بالینی آینده نگرشود.