دانلود مقالات ISI درباره هیپنوتیزم + ترجمه فارسی

هیپنوتیزم یا خوابگری فرآیندی علمی است که به کمک آن سطح هوشیاری و آگاهی انسان گسترده‌تر و عمیق‌تر می‌شود و توجه و تمرکز افزایش می‌یابد. در این حالت فردی که هیپنوتیزم شده است می‌تواند به بخش‌ ناهوشیار (ناهشیار) دسترسی داشته باشد. بر پایه‌ی این تعریف هیپنوتیزم یک سرگرمی یا عمل ماورای طبیعی یا جادو نیست. هیپنوتیزم تکنیکی برای تمرکز حواس، با بهره گیری از روش‌های علمی اثبات‌شده است و می‌تواند به انسان در دستیابی به ضمیر ناخودآگاهش کمک کند. هیپنوتیزم یکی از شیوه‌های کار روان شناس است و بر پایه‌ی اصول روان‌شناسی انجام می‌شود. کسی که هیپنوتیزم را انجام می‌دهد باید دارای گواهینامه‌ی علمی هیپنوتیزم باشد. انجام هیپنوتیزم بدون داشتن مهارت و گواهینامه‌ی علمی، کاری غیرقانونی و غیراخلاقی است. هیپنوتیزم ویژه‌ی انسان نیست بلکه حیوانات را نیز می‌توان هیپنوتیزم کرد. هیپنوتیزم یک امر خارق‌العاده نیست؛ و کارایی عجیب و غریب ندارد. اگر هم آثار غریبی داشته باشد در عدهٔ کمی دارد و خیلی قابل تکرار و تأیید نیست لذا از منظر علم رسمی پاره‌ای غرایب مشاهده شده در هیپنوز قابل اعتبار و برداشت کلی نیستند. امواج مغزی در این حالت با امواج مغزی حالت خواب در بسیاری موارد فرق می‌کند. از یک منظر هیپنوز با تلقین معمولی هم فرق دارد چرا که مناطقی که بر اثر تلقین تحریک می‌شود با مناطق تحریک شده هنگام هیپنوز متفاوت است. در طی این فرایند، شخص هیپنوتیزور قادر است هر آنچه در نظر دارد به شخص هیپنوتیزم شده القا کند زیرا در این حالت تلقینات هیپنوتیزور به جای حواس بدن عمل می‌کند و ضمیر ناخودآگاه انسان را تحت کنترل خویش قرار می‌دهد. البته هرآنچه هیپنوتیزور می‌خواهد به هیپنوتیزم شوند تحمیل و تلقین نمی‌شود. هیپنوز جبر ایجاد نمی‌کند. انواع هیپنوتیزم: هیپنوتیزم به دو گونه‌ی خود هیپنوتیزم و دگر هیپنوتیزم بخش‌بندی می‌شود. همان‌گونه که از نام این دو شاخه پیداست خودهیپنوتیزم به دست خود فرد و دگر هیپنوتیزم به دست کسی دیگر انجام می‌شود. انجام هیپنوتیزم در هر دو گونه، نیازمند آگاهی و دانش است و اگر به درستی انجام نشود می‌تواند تاثیرات منفی روانی و عصبی به دنبال داشته باشد. تاریخچه: نظرات زیادی درباره اینکه چه کسی هیپنوتیزم را شروع کرد، وجود دارد. هندوهای هند اولین کسانی بودند که آن‌ها این شیوه را بنیان نهادند و از آن به عنوان یک دارو برای سلامتی استفاده کردند. امروزه این یکی از کاربردهای اصلی هیپنوتیزم است و به روانشناسی مربوط می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد هیپنوتیزم به گذشته‌های دور برمیگردد. اما پیشرفت‌های مهم هیپنوتیزم در سال ۱۸۴۲، هنگامی که جیمز برید شروع به بررسی بیشتر آن کرد، رخ دادند. او که «پدر هیپنوتیزم جدید» نامیده می‌شود اعتقاد نداشت که خواب مغناطیسی باعث هیپنوتیزم می‌شود و فکر می‌کرد که خلسه‌ها فقط یک «خواب عصبی» هستند. وی در سال ۱۸۴۳ یک کتاب درباره این موضوع به نام «نوریپنولوژی» نوشت.