دانلود مقالات ISI درباره ناباروری مردان + ترجمه فارسی

ناباروری مردان (male infertility) به معنای ناتوانی یک مرد از باردار کردن زنی دارای توانایی فرزندآوری است. مشکل ناباروری مردان بین ۴۰–۵۰٪ از کل مشکلات ناباروری را تشکیل می‌دهد. این مشکل تقریباً ۷٪ از مردان را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد. ناباروری در مردان معمولاً ناشی از نقایصی در مایع منی است و کیفیت مایع منی به عنوان معیار جایگزین میزان باروری مردان استفاده می‌شود. ناباروری بدلیل تولید کم اسپرم، ناقص بودن یا بی حرکتی اسپرم و یا انسدادی که جلوی رهایی اسپرم را میگیرد، می‌باشد. بیماری ها، صدمات، مشکلات مزمن قلبی، شیوه و سبک زندگی و سایر عوامل می‌توانند بر ناباروری تاثیر داشته باشند. تشخیص ناباروری با بررسی سابقهٔ پزشکی و معاینهٔ فیزیکی توسط پزشک، دستیار پزشک یا پرستار متخصص آغاز می‌شود. معمولاً به دو آنالیز اسپرم مجزا نیاز است. پزشک معالج ممکن است آزمایش خون نیز تجویز کند تا بتواند عدم تعادل‌های هورمونی، عارضه‌ّهای پزشکی و مشکلات ژنتیکی را تشخیص دهد. این سابقه باید شامل این موارد باشد: عوامل پیش‌بیضه‌ای یا جراحت آلت تناسلی (پیچش بیضه، بیضهٔ نزول نیافته، تروما)، عفونت‌ها (اوریون، ورم بیضه، اپیدیدیمیت)، عوامل محیطی، قرار داشتن در گرمای مفرط، تشعشعات، و استفاده از داروها و مخدرها (استروئیدهای آنابولیک، الکل و سیگار کشیدن). عادات جنسی، زمان‌بندی و تناوب مقاربت، استفاده از روان‌کننده‌ها (لوبریکانت‌ها) و تجربیات باروری قبلی هر کدام از زوجین می‌تواند مهم باشد. از دست دادن میل جنسی و سردرد یا اختلال در بینایی ممکن است نشان دهندهٔ وجود تومور در غدهٔ هیپوفیز باشد. سوابق پزشکی یا جراحی ممکن است نشان دهندهٔ این موارد باشد: مشکلات تیروئیدی یا بیماری‌های کبدی (ناهنجاری در اسپرماتوژنز)، نوروپاتی دیابتی (انزال پس گرد) جراحی ریشه‌ای لگن یا رتروپریتونئال (عدم خروج مایع منی به علت آسیب عصبی سمپاتیک) یا ترمیم فتق (آسیب به رگ وابران یا خون‌رسانی به بیضه). بررسی سابقهٔ خانوادگی ممکن است وجود مشکلات ژنتیکی را آشکار کند. برخی از استراتژی‌های پیشنهاد یا پیشنهاد برای جلوگیری از ناباروری در مردان عبارتند از: پرهیز از سیگار کشیدن، زیرا به DNA اسپرم آسیب می‌رساند پرهیز از مصرف زیاد ماری‌جوانا و الکل اجتناب از قرارگیری بیضه‌ها در معرض گرمای زیاد حفظ دفعات مطلوب فعالیت جنسی: تعداد اسپرم می‌تواند با فعالیت جنسی هر روزه کاهش یابد و تحرک اسپرم هم می‌تواند به دلیل کم بودن فعالیت جنسی کاهش باید (با حداقل ۱۰ تا ۱۴ روز پرهیز از رابطة جنسی). پوشیدن محافظ بیضه یا بیضه‌بند در هر ورزشی از جمله بیسبال، بسکتبال، کریکت، لاکراس، هاکی، سافت‌بال، پینت‌بال، نمایش‌های سوارکاری، موتورسواری صحرایی، کشتی، فوتبال، کاراته یا دیگر ورزش‌های رزمی یا هر ورزشی که در آن یک توپ، پا، دست، زانو یا چوب می‌تواند با ناحیة بیخ ران تماس پیدا کند.