دانلود مقالات ISI درباره استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین یا MRSA + ترجمه فارسی

استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متی سیلین(به انگلیسی: Methicillin-Resistant Staphylococcus aureus)به اختصار مِرسا یکی از عمده‌ترین زیرگونه‌های استافیلوکوک است و تفاوت آن با سایر زیر گونه‌ها، مؤثر نبودن آنتی بیوتیک‌های معمولی در درمان آن است. استافیلوکوک که درزبان یونانی به معنای خوشه انگور می‌باشد به طور عام، نام گروهی از باکتری‌ها است که در زیر میکروسکوپ به صورت گرد (کوکسی) بوده و کنار همدیگر و به شکل خوشه انگور قرار گرفته‌اند. استافیلوکوک‌ها، ۳۳ زیرگونه دارند. بیشتر آن‌ها بی‌خطرند و به صورت طبیعی روی پوست اکثر افراد وجود دارند و در خاک نیز زندگی می‌کنند اما گونه‌های بیماری‌زا نیز در بین استافیلوکوک‌ها وجود دارند که می‌توانند مسمومیت غذایی، استفراغ یا گاهی عفونت‌های خطرناک منجر به مرگ همچون ذات‌الریه را ایجاد کنند. استاف اورئوس عامل بسیاری از عفونت ها در بیمارستان ها، زندان ها و مراکز نگهداری می باشد. افراد با سیستم ایمنی ضعیف در معرض بیشترین خطر برای عفونت های ناشی از استاف اورئوس هستند. استافیلوکوکوس اورئوس یک عامل بیماریزای فرصت طلب بوده و اغلب بیماری بدون علامت ایجاد می کند. سویه های بیمارستانی مقاوم به متی سیلین (MRSA)، پاتوژن های خطرناکی هستند که به اغلب آنتی بیوتیک های رایج مقاوم شده و میتوانند درمان اختصاصی بیماری را به چالش بکشند. مرسا توسط استافیلوکوک اورئوس ایجاد میشود و به اکثر آنتی بیوتیک ها مقاوم است. این عفونت باعث ایجاد سلولیت،زرد زخم،فولیکولیت و بسیاری عفونت های پوستی دیگر میشود. آسان ترین راه مبتلا شدن به MRSA،توسط تماس فیزیکی با یک جسم یا فردی آلوده به آن است. به محض اینکه فردی به این باکتری مقاوم به آنتی بیوتیک آلوده شود،نشانه های MRSA پدیدار میشوند. این باکتری به درمان با اکثر آنتی بیوتیک ها مقاومت نشان میدهد،در نتیجه بررسی سابقه ی پزشکی برای پزشکان بسیار مهم است تا بتوانند آنتی بیوتیکی را انتخاب کنند که بیشتر احتمال مقابله با این باکتری را دارد و قبل از اینکه عفونت به MRSA تبدیل شود،آن را از بین ببرند. سایر درمانها برای MRSA باعث ایجاد عوارض جانبی میشوند. قبل از شروع استفاده از درمان های گیاهی یا سایر درمان ها،باید با پزشک متخصص مشورت شود. زخم یا عفونت های احتمالی روی پوست باید به پزشک متخصص گزارش داده شوند مخصوصا اگر قرمزی و تورم روی زخم پدیدار شد. استافیلوکوک اورئوس یک کوکسی گرم مثبت است. این باکتری در پوست بدن نیز دیده می‌شود. یکی از مهم‌ترین باکتری‌های آلوده کننده مواد غذایی می‌باشد. توکسین این باکتری باعث سرگیجه، اسهال و استفراغ می‌شود. این باکتری از مهمترین استافیلوکوک‌ها می‌باشد. بسیاری از افراد، این باکتری را در بینی به صورت ناقل حمل می‌کنند. آن‌ها هیچگونه علائم بالینی نشان دهنده بیماری را ندارند. در مواقعی که باکتری بیش از حد تکثیر نماید یا وارد جایگاه‌های جدید شود، می‌تواند باعث بروز عفونت شود. مجاری تنفسی فوقانی، ریه‌ها، زخم‌های باز، و کاتترهای وریدی، و مجاری ادراری از مهم ترین مکان‌های شروع عفونت هستند. در بیماران دچار ضعف سیستم ایمنی بدن، امکان تبدیل عفونت‌های ساده به عفونت ثانویه، بسیار زیاد است. پژوهش‌های علمی نشان داده‌است که علاوه بر مراقبت‌های پیشگیرانه در افرادی که با بیماران در ارتباط هستند، غربالگری و نمونه برداری از مخاط بینی بیماران موقع پذیرش در بیمارستان، می‌تواند از گسترش MRSA در بیمارستان جلوگیری کند. گسترش عفونت بعد از جایگزینی در محل اولیه، در مدت ۲۴ تا ۴۸ ساعت صورت می‌گیرد. علائم اولیه بصورت جوش یا برجستگی قرمز کوچک پوستی یا بشکل محل گزش حشرات شروع شده بتدریج گسترش یافته و بزرگتر می‌گردد. سپس علائم عمومی مانند تب و بثورات قرمز پوستی منتشر ظاهر می‌گردد. در روزهای بعد ضایعه وسیع تر شده و بصورت کورک و دمل درآمده تمام منطقه مجاور ورم کرده و دردناک است. در ۷۵ درصد موارد که عفونت در پوست، ضمائم آن و نسج نرم است، به درمان سریع جواب می‌دهد اما بعضی گونه‌های باکتری که دارای قدرت تخریبی زیادهستند می‌توانند شرایط عفونی شدیدی را ایجاد کنند. انواع اخیر در صورتی که اعضای حیاتی بدن را گرفتار کنند، می‌توانند منجر به گسترش شدید عفونت در عضو و ایجاد سندرم شوک سمی، عفونت خون یا ذات‌الریه تخریبی شوند. هر عضو دیگر در بدن می‌تواند مبتلا گردد.