دانلود مقالات ISI درباره مایکوتوکسین ها + ترجمه فارسی

مایکوتوکسین ها (Mycotoxins) گستره مختلف مولکول ها هستند که توسط برخی گونه های قارچ تولید می شوند و برای حیوانات و انسان ها مضرند. مایکوتوکسین ها در دانه غلات و علوفه، قبل از برداشت، هنگام برداشت و بعد از آن در شرایط آب و هوایی مختلف تولید می شوند. اگر غلات در شرایط آب و هوایی معتدل، نیمه معتدل و استوایی تولید شوند، اگر در فصل برداشت، رطوبت زیاد و بارندگی وجود داشته باشد احتمال آلودگی غلات با قارچ وجود دارد. در حیوانات مزرعه ای، مایکوتوکسین ها اثرات منفی روی مصرف خوراک، عملکرد حیوان،میزان رشد و سیستم ایمنی دارند. نشخوار کنندگان معمولا مقاومت بیشتری به علت توانایی سم زدایی میکروارگانیسم های شکمبه نسبت به غیر نشخوار کنندگان به خوراک آلوده به مایکوتوکسین دارند. مایکوتوکسین ها معمولا در اجزای ماده خوراکی مانند ذرت، سورگوم، جو، گندم،کنجاله پنبه و بادام زمینی دیده شده است. مشکل مایکوتوکسین ها فقط در خوراک حیوان یا کاهش عملکرد دام و طیور نیست بلکه در گوشت و شیر و تخم مرغ هم وجود دارد که میتواند برای سلامت انسان تهدید آمیز باشد. قارچ های آسپرژیلوس، فوزاریوم و پنیسلیوم در تولید مایکوتوکسین های مضر مهمترند. مایکوتوکسین مهم تولید شده ازآسپرژیلوس آفلاتوکسین است. آلودگی توسط کپک ها منجر به بیماری می شود که به آن مایکوزیز می گویند. افزایش نگرانی درباره سطوح مایکوتوکسین در غذای انسان هم با منشا گیاهی و هم دامی وجود دارد. کنترل رشد کپک و تولید مایکوتوکسین ها برای کارخانه های خوراک دام ودامداری ها بسیار مهم است. کنترل رشد کپک در مواد خوراکی از طریق نگه داشتن مواد در رطوبت پایین، استفاده از تجهیزات تمیز و بازدارنده های رشد کپک است. غلات وسایر مواد خوراکی خشک باید در رطوبتی کمتر از 14 درصد نگهداری شوند. مایکوتوکسین ها با تاخیر در برداشت، بارندگی و آب و هوای سرد افزایش می یابد. غلظت مایکو توکسین ها در ذرات ریز و دانه های شکسته یا آسیب دیده حداکثر است. پس تمیز کردن می تواند به کاهش غلظت مایکوتوکسین ها کمک کند. گیاهان و حیوانات می توانند در نقش میزبانان بسیار عالی برای قارچ ها ظاهر شوند. اسپورهای قارچ ها، بوسیله باد و آب با گیاهانی که در مزرعه و یا در انبار هستند برخورد می کنند. فاکتورهایی که منجر می شود که دانه ها تحت حمله و هجوم اسپورها قرار بگیرند عبارتند از رطوب]، دما و قابلیت دسترسی به اکسیژن. سایر فاکتورها همچون جمعیت حشرات، وضعیت فیزیکی دانه (سالم یا شکسته بودن دانه)، حساسیت برخی از هیبریدها به رشد قارچ ها نیز در رشد قارچ ها و در نتیجه تولید مایکوتوکسین ها موثر می باشد اما باید بدانیم که قارچ ها تحت یک شرایط ویژه و مشخص محیطی بر روی خوراک ها رشد می کنند. برای رشد هر گونه از قارچ ها بر روی مواد خوارکی نیاز به یک سری از شرایط خاص می باشد که در آن شرایط، به نحو مطلوبی می توانند رشد کنند. این شرایط محیطی بسیار متفاوت بوده و حتی می تواند داخل یک جنس یکسان نیز متفاوت باشد. به عنوان مثال رطوبت نسبی برای رشد آسپرژیلوس گلاکوس تقریباً ۱۰ درصد کمتر از آسپرژیلوس فلاوس می باشد. اگرچه انواع محدودی از قارچ ها می توانند در دماهای بسیار بالا یا بسیار پایین رشد نمایند، اما بیشتر آنها در یک دمای معتدل و ملایم رشد کرده و نمی توانند در محیط های کمتر از ۱ تا ۲ درصد اکسیژن به رشد خود ادامه بدهند.