دانلود مقالات ISI درباره ایسکمی میوکارد + ترجمه فارسی

ایسکمی میوکارد(به انگلیسی: Myocardial ischemia) زمانی رخ می دهد که جریان خون قلب کاهش می یابد و در نتیجه مانع از اکسیژن رسانی کافی می شود. کاهش جریان خون قلب به طور معمول ناشی از انسداد کامل یا نسبی شریان های قلب (شریان های کرونر) است. ایسکمی میوکارد، که ایسکمی قلبی نیز نامیده می شود، می تواند به عضله ی قلب آسیب برساند و در نتیجه کارآیی پمپاژ قلب را کاهش دهد. انسداد شدید و ناگهانی عروق کرونر می تواند منجر به سکته قلبی شود. همچنین ایسکمی میوکارد می تواند موجب ریتم قلبی نامنظم نیز بگردد. درمان ایسکمی میوکارد شامل بهبود خونرسانی به عضله ی قلب است. ممکن است درمان شامل دارو درمانی، باز کردن انسداد عروق و یا جراحی بای پس باشد. برخی از افراد مبتلا به ایسکمی هیچ گونه علامت و یا نشانه ای ندارند (ایسکمی خاموش). شایع ترین علامت و یا نشانه فشار و یا درد قفسه سینه، معمولاً در سمت چپ بدن است (آنژین صدری ناپایدار). سایر علائم و نشانه ها که احتمالاً در زنان، افراد مسن سال و افراد دیابتی شایع ترند، عبارتند از: • درد فک و یا گردن • درد شانه و یا دست • ضربان قلب سریع • تنگی نفس در زمان فعالیت بدنی • تهوع و استفراغ • تعریق • خستگی علائم و نشانه های مرتب خستگی (Fatigue)‎ تنگی نفس (Dyspnea)‎ تهوع و استفراغ علت ایسکمی میوکارد زمانی رخ می دهد که جریان خون یک و یا چند عدد از شریان های کرونر کاهش یابد. جریان خون پایین مقدار اکسیژن دریافتی عضله ی قلب را کاهش می دهد. ایسکمی میوکارد به آهستگی و به موازات مسدود شدن شریان ها در طول زمان ایجاد می شود. اما ممکن است به سرعت و در پی انسداد ناگهانی شریان ها نیز رخ دهد.