دانلود مقالات ISI درباره خودشیفتگی، ناسیسیسم + ترجمه فارسی

در روان‌شناسی خودشیفتگی یا به انگلیسی نارسیسیسم بیان‌گر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت‌های درونی است. نارسیسیسم از ریشه لغت یونانی‌شده نارسیس گرفته شده‌است. نارسیس یا نرگس، مرد جوان خوب چهره‌ای بود که از عشق اخو (اکو) دوری کرد و برای همین محکوم به عشق ورزیدن به تصویر چهره خود در یک استخر آب گردید. نارسیس وقتی به عشق خود (چهره انعکاس یافته خود) نمی‌رسد، آن‌قدر غمگین بر لب چشمه می‌نشیند تا تبدیل به گل می‌شود. بعد‌ها با استعمال عمومی، این اصطلاح در روان‌شناسی برای توصیف طبقه‌ای از اختلالات شخصیت مورد استفاده قرار گرفت. اگر می‌خواهید چنین افرادی را در برخوردهای ابتدایی بشناسید و در روابطتان با آنها با شناخت بهتر و بیشتری رفتار کنید، خواندن این نوشتار را از دست ندهید. بیماری خودشیفتگی یا اختلال شخصیت خودشیفته به اختلالی گفته می‌شود که در آن صفات شخصیتی مانند خودمحوری و خودبینی در یک فرد به شدت بروز کرده‌اند و این صفات موجب اختلال در زندگی روزمره و روابط او شده است. در واقع از نظر روان‌شناسی خودشیفتگی بیانگر عشق افراطی به خود و تکیه بر خودانگاشت‌های درونی است. نارسیسیسم افراطی براساس خصیصه‌های روانی و شخصیتی در عشق بیش از اندازه به خود و خودشیفتگی بی حد و حصر شناسایی می‌شود. این اختلال از جمله انواع اختلال شخصیت است که از سنین نوجوانی یا اوایل جوانی آغاز می‌شود و اغلب به صورت پایدار در سراسر عمر انسان وجود دارد. این اختلالات در عملکرد بین فردی و اجتماعی شخص تاثیرگذار است. این افراد ممکن است از سومصرف دارو و یا الکل به عنوان راهی برای رهایی از علائم خود استفاده کنند. همچنین ممکن است مشکلات روی عملکرد آن‌ها در روابط، کار و تحصیل آن‌ها تأثیر منفی گذارد. نشانه‌های بیماری خودشیفتگی مشخصه‌هایی که در اختلال شخصیت خودشیفته به چشم می‌خورد، شامل خودبزرگ‌پنداری، نداشتن همدلی با دیگران، استفاده از دیگران برای رسیدن به مقاصد خود و نیاز به تایید شدن از طرف دیگران است. این افراد اغلب باهوش یا زیبا یا موفق هستند که در حقیقت این نقاط قوت‌شان، هسته مرکزی شروع این اختلال می‌شود. سایر نشانه‌ها عبارتند از: احساس خودبزرگ بینی، مشغولیت ذهنی با خودشیفتگی، اعتقاد به استثنایی بودن، احتیاج به تحسین افراطی، احساس محق بودن، رفتار استثمارگرانه، همدل نبودن، حسودی، پرافادگی علت بیماری خودشیفتگی چیست؟ علت دقیق اختلال شخصیت خودشیفته ناشناخته است. با این وجود بسیاری از متخصصان بهداشت روانی بر این باورند که این اختلال نتیجه ترکیبی از عوامل، شامل آسیب پذیری بیولوژیکی، تعاملات اجتماعی و عوامل روانی است. بعضی از محققان معتقدند که اختلال شخصیت خودشیفته ممکن است نتیجه تربیت فرد در کودکی باشد. بنابراین شاید خودشیفتگی نتیجه غفلت و یا سواستفاده و آسیب روحی تحمیل‌شده به کودک توسط والدین و یا دیگر افراد تاثیرگذار بر کودک باشد. مطالعات اخیر نشان داده است که بسیاری از مردم خودشان تایید می‌کنند که خود شیفته هستند و نسبت به آن احساس غرور دارند و به همین دلیل درصدد رفع آن بر نمی‌آیند.