دانلود مقالات ISI درباره اورکسین‌ + ترجمه فارسی

هایپوکریتین‌ها یا اورکسین‌ها، نوروپپتیدهای جدید هیپوتالاموس هستند که در عمل‌کردهای هیپوتالاموسی متنوعی از قبیل هموستازیس و نورواندوکرینی دخالت می‌کنند. اورکسینA) 33 اسید آمینه) و اورکسینB ) 28 اسید آمینه) از یک پیش‌ساز پلی‌پپتیدی اورکسینی مشتق می‌شوند. اورکسین (هیپوکرتین) در منطقه هیپوتالاموس مغز در سال 1998 شناسایی شد. با توجه به نقش مهمی که این پپتید در اعمالی از جمله تغذیه، خواب و بیداری، اعتیاد و درد داشت مورد توجه محققان علوم اعصاب قرار گرفت. این مطاله بصورت مرور سیستماتیک انجام شد تا روند رو به رشد تحقیقات در زمینه اورکسین و توزیع مقالات چاپ شده در زمینه های مختلف، مجلات و کشورهایی که بیشترین فعالیت را دارند بررسی شود. تحقیقات در زمینه اورکسین از سال 2005 به بعد در ایران ادامه داشته است و تا الان حدود 30 مقاله در این زمینه چاپ شده است. مطالعات در 10 سال اخیر نشان داده‌اند که سیستم اورکسینرژیک در روندهای بیولوژیک متعددی نقش دارد. به‌علاوه مشخص شده است که نقص این سیستم با مشکلاتی چون نقص سیستم پاداش و هوموستاز انرژی، چاقی، دیابت، خواب‌آلودگی، اختلالات اضطرابی، اعتیاد و بیماری آلزایمر هم‌راه است. بدین علت سیستم اورکسینرژیک ممکن است به عنوان هدف درمانی در بسیاری از اختلالات از جمله استرس‌ها، چاقی، اعتیاد و بیماری‌های نورودژنریتیو قرار گیرد. نقش سیستم اورکسینی در بی‌دردی نیز حائز اهمیت است. مطالعات انجام شده تا کنون اهمیت توسعه در صنعت دارویی را در درمان بسیاری از بیماری‌ها با مداخله در سیگنالینگ اورکسین نشان می‌دهد. بنابراین در این مطالعه، سیستم اورکسینرژیک مرور شده است. : اگر چه داروهای خانواده اپیوئیدی سبب ایجاد بی دردی شدید می شوند و موثرترین شیوه درمان برای درد هسستند ولی ایجاد تحمل و وابستگی به آنها، استفاده مکرر از آنها را محدود می کند. اورکسینA و اورکسینB (هیپوکرتین 1 و هیپوکرتین 2) در سال 1998 کشف ‎شدند که در مناطق درگیر در تحمل و وابستگی یافت می شوند. کاهش چشمگیر علائم فیزیکی سندرم محرومیت در موش های فاقد اورکسین پیشنهاد می کند که اورکسین سهم مهمی در وابستگی فیزیکی به مرفین و بروز علائم فیزیکی محرومیت ایفا می کند. در حالی که تکرار تزریق مورفین تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را توسعه می داد، آنتاگونیست گیرنده اورکسین 1 قبل از درمان تحمل به اثرات ضد دردی مورفین را کاهش می داد، و باعث تاخیر در توسعه تحمل به مرفین می شد. علاوه بر این، تجویز کمکی آنتاگونیست گیرنده اورکسین 1 با مورفین به میزان قابل توجهی باعث کاهش عوارض جسمی قطع مصرف شد. توسعه آنتاگونیست های گیرنده اورکسین به عنوان پیشگیری از بروز تحمل و وابستگی به مرفین مورد پیشنهاد است.