دانلود مقالات ISI درباره مراقبت تسکینی + ترجمه فارسی

مراقبت تسکینی (به انگلیسی: Palliative care) بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی دربرگیرنده همه اقدامات فعال و کامل برای کاستن از رنج و درد و بهبود کیفیت زندگی در بیمار است. در حالت عمده این روش مختص به بیماران مبتلا به یک بیماری خاص است که به درمان پاسخ نمی‌دهند و نتیجه مستقیم بیماری، مرگ است و تنها به آرام نمودن بیمار و کم کردن نشانه‌های بیماری در وی برمی‌گردد. مراقبت تسکینی مراقبتی است که برای بهبود بخشیدن به کیفیت زندگی بیمارانی صورت می‌گیرد که به بیماری خطرناک یا تهدیدکننده جان، مانند سرطان، دچار می‌باشند. روانشناسی بالینی توانایی مداخله در طیف وسیعی از جنبه های بیماران مراجعه کننده به بخش طب تسکینی را دارد که هدف کاهش پریشانی های روانی اجتماعی و حفظ کیفیت زندگی بیماران و مراقبین وی می باشد. نظریه سازمان بهداشت جهانی: مراقبت تسکینی رویکردی است برای بهبود کیفیت زندگی بیماران و خانواده آنها، که با مشکلات مرتبط با بیماری تهدید کننده زندگی مواجه هستند، از طریق پیشگیری و تسکین آلام آنها توسط شناسایی زودرس و بررسی و شناخت دقیق و درمان درد و سایر مشکلات جسمی، روانی اجتماعی و معنوی آنها. برخی از مراقبت های تسکینی: _ مراقبت از بیمار برای تسکین درد و سایر علائم آزارانده بیماری است. _ بر زندگی و برخورد با مرگ به عنوان یک فرآیند طبیعی تاکید می شود. _ نیت تسریع یا تاخیر انداختن مرگ نیست. _جنبه های روانشناختی و معنوی در مراقبت از بیمار تلفیق می شود. _ سیستم حمایتی و منابع برای کمک به بیمار برای رسیدن به زندگی هر چه فعال تر تا رسیدن مرگ فراهم می شود. _ خدمات حمایتی برای خانواده بیماران جهت سازگاری با بیماری و از دست دادن عزیز خود فراهم می شود. _ از رویکرد تیمی برای تبیین نیازهای بیماران و خانواده آنها، از جمله مشاوره سوگ در صورت نیاز استفاده می شود. _ هدف بهبود کیفیت زندگی بیماران است، که ممکن است روی دوره بیماری تاثیر مثبت بگذارد. _ از شروع بیماری قابل اعمال بوده، شامل بررسی هایی است که برای درک و فهم و درمان هر چه بهتر مشکلات بالینی لازم است. در مراکز و بیمارستان‌های سرطان، در اغلب موارد افرادی به‌عنوان متخصصان مراقبت تسکینی فعالیت دارند. همچنین امکان دارد در این مکان‌ها یک گروه مراقبت تسکینی وجود داشته باشد که نیاز‌های بیمار و خانواده او را زیر نظر می‌گیرد و به این نیاز‌ها رسیدگی می‌کند. همچنین ممکن است در مراکز سرطان برنامه‌ها یا کلینیک‌هایی وجود داشته باشد که در آنها به مسائل خاص مراقبت تسکینی، مانند ادم لنفاوی، مدیریت درد، عملکرد جنسی، یا مسائل روانی – اجتماعی می‌پردازند. طب تسکینی در جامعه نقش مهمی را بازی می کند، بازیگران آن بیماران و مراقبین هستند که تاثیر مهمی بر دیگر سرویسهای دیگر دارند. بسیاری از پزشکان عمومی و پرستاران طب تسکینی معتقدند که بهترین حالت طب تسکینی این است که تمام جنبه های مراقبتهای اولیه با یکدیگر همکاری کنند. آنها می دانند که کلید حیاتی برای بهترین حمایت بیمار و خانواده اش پشتیبانی متخصصان طب تسکینی و همکاران ماهر در نقاهت گاه ها است. اگرچه مراقبت در خانه به دلایل مختلف می تواند فرو بشکند: ارتباط ضعیف،ساعات محدود،مشکل در کنترل علائم،حمایت ناکافی مراقبین،. . . مراقبت پالیتو خوب برای بیماران و خانواده اش هسته مراقبت اولیه در بسیاری ازجاهایی است که بهترین کار را انجام میدهند. تاریخچه مراقبت های تسکینی به شکل فعلی با نام فرد بزرگواری قرین است که پایه گذار این رشته محسوب می شود. بانو سیسیلی ساندرز متولد ۱۹۱۷در انگلستان در بحبوحه جنگ جهانی دوم بعنوان پرستار، کمک رسانی به بیماران را آغاز نمود. در آن زمان بود که او به یکی از بیماران که مهاجری یهودی-لهستانی مبتلا به سرطان بود علاقه یافت و مراقبت از او را در آخرین روزهای زندگی آن فرد بر عهده گرفت. او با صرف هزینه شخصی و با نامیدن خود بعنوان “پنجره ای در خانه تو” حرکتی را آغاز نمود که در آینده به تاسیس اولین هاسپیس منجر گردید. او با ادامه روند مراقبت از بیماران لاعلاج و با ادامه تحصیل در رشته مددکاری اجتماعی تمام وقت و انرژی خود را در این زمینه بکار بست. در آن زمان نگهداری و مراقبت از بیماران لاعلاج و در آستانه فوت اکثرا در مراکز مذهبی و توسط راهبان و یا افراد داوطلب انجام می گرفت. او برای علمی تر کردن مراقبتها و توانایی در ایجاد تحول در این زمینه، تحصیل در طب را برگزید و در سال ۱۹۵۷ با مدرک MBBS وارد حرفه طبابت شد.