دانلود مقالات ISI درباره پلاسمای غنی از پلاکت، PRP، پی آر پی + ترجمه فارسی

پلاسمای غنی از پلاکت با نماد اختصاری PRP پلاسمای غلیظ شده خون است که دارای مقادیر فراوان پلاکت می‌باشد. از این پلاسما که از خود بیمار گرفته می شود، برای درمان مشکلات معمول ارتوپدی همچون آسیب دیدگی های تاندونی و غضروفی و سایر صدمات به بافت های نرم، استفاده می شود. با تزریق پی آر پی به قسمت های مختلف آسیب دیده بدن، این امید وجود دارد که قسمت آسیب دیده شروع به ترمیم خود نماید. موارد استفاده PRP: در دهه های گذشته از روش پی آر پی در اتاق های عمل برای درمان زخم ها و سرعت بخشیدن به شکل گیری استخوان ها در عمل جراحی ستون فقرات استفاده می شده است. اخیرا از روش پی آر پی در شرایط سرپایی فرای درمان مشکلات معمول همچون التهاب تاندون آشیل، التهاب تاندون روتاتور کاف، اسیب دیدگی های آرنج (Tennis Elbow)،التهاب تاندون پاتلا، پارگی رباط های زانو و نیز تزریق داخلی مفصلی در بیماران دچار آرتروز استفاده می شود. تنها در کشور آمریکا سالانه بیش از ۸۶۰۰۰ تزریق پی آر پی برای درمان موارد مختلف استفاده شده، که البته مصرف عمده آن بین ورزشکاران می باشد. نحوه تهیه PRP: ابتدا بیمار کیت های استریل مخصوص PRP را خریداری می کنند. بعداز مراجعه به پزشک برای تهیه PRP، ابتدا ۱۰ تا ۲۰ سی سی خون، بسته به محل مورد استفاده، از بیمار گرفته می شود. سپس خون گرفته شده به صورت استریل در دستگاهی به نام “سانتریفوژ” جهت جداسازی پلاکتها قرار داده می شود. به دنبال سانتریفیوژ، تحت تأثیر سرعت گردش بالا و نیروی گریز از مرکز، گلبول های قرمز و سفید خون، پلاسمای غنی شده از پلاکت و بعد پلاسما رقیق تر بترتیب ته نشین می شوند. در نهایت مایع خونی استریل بدست آمده (PRP) را پزشک بعد از فعال سازی در محل مورد نظر مثل داخل مفصل تزریق می کند. خطرات PRP: عوارض جانبی در روش پی آر پی غیرمعمول می باشد. هروقت سوزنی وارد بدن شود، می تواند خطر عفونت را نیز در پی داشته باشد، بجزاین موضوع ممکن است در محل تزریق التهاب و درد دیده شود. تزریق پی آر پی در افرادیکه دچار اختلالات خونریزی دهنده هستند، داروهای ضدانعقادی مصرف می کنند، سرطان دارند، باردار هستند و یا دچار عفونت های فعال می باشند، توصیه نمی شود.