دانلود مقالات ISI درباره شیستوزومیاز، تب حلزون، شیستوزومیازیس + ترجمه فارسی

شیستوزومیاز یا تب حلزون گاه یک بیماری شغلی در روستاها می‌باشد و در افرادی که بعلت شغل (کشاورزی، ماهیگیری، شالیکاری) یا بدلیل نبود آب بهداشتی، برای شستشو و حمام از آب غیر سالم استفاده می‌کننددیده می‌شود. عامل بیماری، انگل‌هایی از سرده شیستوزوما از خانواده ترماتودها می‌باشد. هرچند میزان مرگ‌ومیر این بیماری اندک است ولی به عنوان یک بیماری مزمن به خصوص در کودکان می‌تواند آسیب‌های مختلفی را ایجاد کند. شیوع و پراکندگی: 5 گونه انگل شیستوزوما ایجاد کننده بیماری می‌باشند که در ایران تنها یک نوع آن شایع است که شیستوزوما هماتوبیوم (نوع ادراری) نام دارد. شیستوزوما ژاپونیکوم در آسیای جنوب شرقی شایع است. انتقال بیماری شیستوزومیاز به دلیل وفور حلزون میزبان واسط در اواخر بهار و اوایل تابستان بیشتر در این فصل است. شیستوزومیاز پس از مالاریا شایع‌ترین بیماری انگلی در جهان است و ۲۰۷ میلیون نفر را در ۷۶ کشور جهان و عمدتاً در کشورهای در حال توسعه مبتلا کرده‌است. انتقال بیماری: وقتی افراد آلوده ادرار خود را در کنار آب دفع می‌کنند، تخم انگل وارد آب می‌شود. انگل در بدن حلزون آب شیرین رشد نموده لارو آزاد شده در نهایت از طریق نفوذ به پوست، افرادی که وارد آب می‌شوند را آلوده می‌کنند. علایم بیماری: 1- مرحله اول: در محل ورود لارو به بدن (اغلب پوست پا) خارش، سوزش و تاول ایجاد می‌گردد. که اکثراً بسیار خفیف است. 2- دومین مرحله علایم: انگل از طریق جریان خون وارد ریه می‌شود. لذا در مرحله دوم (۶ تا ۸ هفته بعد از مرحلة اول) بیشتر علائم ریوی هستند که به صورت تنگی نفس، سرفه خشک، تب نامنظم، خستگی و درد عضلانی است. 3- سومین مرحله علایم (مرحله استقرار): کرم در محل اصلی خود (عروق مثانه) مستقر و از خون میزبان تغذیه و دفع مواد سمی دفع می‌کند. این مرحله معمولاً ۳ تا ۶ ماه پس از دفع تخم انگل با ادرار شروع می‌شود. مهم‌ترین علامت در این موقع درد در هنگام دفع ادرار و وجود خون در قطرات آخر ادرار است. پیشگیری از شیستوزومیازیس: آموزش انسان ها در مناطق پرخطر که با پاهای برهنه وارد آب ها نشوند و جلوگیری از بازی و شنای کودکان در کانالهای آبیاری که احتمال آلودگی وجود دارد. جلوگیری از ورود فاضلاب ها و فضولات انسانی به آب‌ها و تهیه آب سالم جهت آشامیدن، استحمام و شستن لباسها. اجتناب از اجابت مزاج در درون یا نزدیکی آبهای سطحی جهت کم شدن احتمال آلودگی حلزونها و استفاده از توالتهای بهداشتی جهت اجابت مزاج. شناسایی افراد آلوده و درمان آن‌ها برای قطع زنجیره انتقال. ایجاد شبکه مناسب فاضلاب انسان و مبارزه با حلزونهای ناقل بیماری و مبارزه با میزبان های واسط از راه سولفات مس یا برومید که مبارزه شیمیایی است و یا مبارزه بیولوژیک به کمک پرندگان حلزون خوار یا حلزون های بزرگتر یا ماهی های حلزون خوار. درمان شیستوزمیازیس: در صورت احساس خارش روی پوست در نواحی که در تماس با آب آلوده بوده و یا سرفه‌های خشک، تب و درد در عضله‌ها ناحیه در معرض آب را حرارت دهید تا عفونت‌ها نابود شوند. پنج دقیقه حمام در آب گرم با درجه حرارت حداقل۵۰ درجه سانتی گراد. درمان دارویی که برای دو روز انجام می گیرد داروی پرازی‌ کوانتل است.