دانلود مقالات ISI درباره صرع لوب تمپورال + ترجمه فارسی

صرع وضعیت طبی است که با تشنج مشخص می شود. صرع لوب تمپورال (به انگلیسی: temporal lobe epilepsy) از بخشی از مغز منشاء می گیرد که در پردازش احساسات و حافظه کوتاه مدت نقش دارد. برخلاف دیگر انواع تشنج، این نوع تشنج اغلب به داروهای ضد تشنج پاسخ نمی دهد. جراحی ممکن است تنها گزینه درمانی باشد. در بیشتر موارد، جراحی می تواند تشنج را متوقف کند. صرع ممکن است از گیجی موقتی تا تشنج کامل متغیر باشد. بیشتر افراد مبتلا به این نوع صرع حسی به نام اورا را قبل از تشنج تجربه می کنند شامل گزگز و یا حس بو. در این نوع صرع، تشنج ممکن است از نوع نسبی ساده ( بدون کاهش هوشیاری) و یا نسبی کمپلکس باشد ( با کاهش هوشیاری ). اگر علت زمینه ای تشنج مشخص شود، درمان به همین علت بستگی دارد. اگر علتی نداشته باشد، پزشک ممکن است داروهای خوراکی را برای پیشگیری از تشنج تجویز کند. • نوع دارو و دوز آن به نوع تشنج بستگی دارد. برخی افراد در طول عمر خود به دارودرمانی نیاز دارند. در سایر موارد اگر پس از سال ها تشنج نداشته باشند، پزشک داروها را کم و یا قطع می کند. • در برخی موارد، جراحی مغز برای برداشت بخش کوچکی از مغز که مسبب انواع خاصی از تشنج است، استفاده می شود. • اگر داروها برای درمان تشنج موثر نباشد و یا جراحی امکان پذیر نباشد، پزشک ممکن است تحریک عصبی واگ را توصیه کند. • رژیم های غذایی خاص ممکن است برای کاهش احتمال بروز تشنج کمک کننده باشد. اگر پزشک علت زمینه ای آن را مثل عفونت و یا تومور تشخیص دهد، درمان آن ممکن است باعث بهبود تشنج شود. در برخی اشکال صرع، پزشکان داروهای ضد تشنج را برای پیشگیری از بروز تشنج تجویز می کنند. این نوع صرع همیشه به این داروها پاسخ نمی دهد. در ادامه ممکن است جراحی لازم شود تا بخش غیر عادی مغز برداشته شود. در ۷۰ الی ۸۰ درصد افراد مبتلا به این نوع صرع، جراحی مفید است. برخی انواع صرع ارثی است. سایر انواع آن ممکن است در اثر عفونت شدید و یا آسیب مغزی باشد. کاهش خطر آسیب مغزی خطر آسیب های منجر به تشنج را کاهش می دهد. سایر عوامل خطر آن شامل اکسیژن کم، عفونت های مغزی، سکته ی مغزی، آلزایمر و دیگر مشکلات نورولوژیکی و تومور مغزی است. دو تا از ۳ مورد صرع علت مشخصی ندارند. اگر هر تجربه ای از تشنج وجود دارد باید به پزشک مراجعه شود. اگر صرع تشخیص داده شود، اگر علائم جدیدی ایجاد می شود باید به پزشک اطلاع داده شود. در موارد زیر باید به اورژانس اطلاع داده شود: • تشنج طولانی تر از ۵ دقیقه بدون نشانه های تسکین علائم • افرادی که مشکلات تنفسی دارند. • افرادی که آسیب دیده اند و یا درد دارند. • تشنج های مکرر در چند دقیقه تشخیص • معاینه ی کامل همراه با تست فعالیت الکتریکی مغزی به نام الکتروانسفالوگرافی • افراد مبتلا به صرع اغلب عملکرد مغزی غیر عادی در نواحی خاصی از مغز دارند. • اگر علل زمینه ای برای صرع وجود دارد، پزشک ممکن است تست های دیگری درخواست کند. این تست ها شامل اندازه گیری قند خون، تست عملکرد کلیوی، آنالیز مایع نخاعی است. پزشک ممکن است ام آر آی، PET، سی تی اسکن و دیگر روش های تصویر برداری را توصیه کند.