دانلود مقالات ISI درباره اختلالات طیف اوتیسم گروهی + ترجمه فارسی

اختلالات طیف اوتیسم گروهی از اختلالات روان پزشکی هستند که با تأخیر و انحراف در تکامل ارتباطی، اجتماعی و شناختی مشخص می شوند و علائم آن عمدتاً از سال اول زندگی شروع می شوند. اوتیسم اولین بار در سال 1943 توسط لئوکانر توصیف شد. اختلالات طیف اوتیسم Autism Spectrum Disorder) ASD) یک تشخیص بالینی است که بر اساس معیارهای زیر تعریف می شود: 1-نقص مداوم در ارتباط و رفتار اجتماعی متقابل 2-علایق محدود 3-رفتارهای تکراری این اختلالات بصورت مجموعه ای از بیماری ها هستند که از انواع بسیار شدید تا انواع بسیار خفیف را شامل می شود بنابراین یک سر طیف افرادی هستند که هیچگونه توانایی کلامی نداشته و ارتباطی با دنیای اطراف ندارند و رفتارهای خودآزار گرانه دارند و سر دیگر طیف افرادی هستند که عملکرد نسبتا طبیعی در جامعه دارند و تنها کمی متفاوت به نظر می رسند. اهمیت شناختن این اختلالات در تشخیص به موقع و افتراق آنها از عقب ماندگی های ذهنی و هدایت خانواده به سمت دریافت درمانهای موجود می باشد. همچنین، به دلیل کمتر شناخته شدن این اختلالات در جامعه، گاه با واکنش های نامناسب خانواده به صورت ترس، خشم و انکار یا احساس گناه مواجه می شویم که منجر به مشکل در پذیرش بیماری و تاخیر در درمان می شوند. نتایج این واکنشها می تواند بصورت مراقبت افراطی یا قطع امید و رها کردن درمان هم باشد که در هر صورت سلامت روانی کل خانواده را تحت تاثیر قرار می دهند. البته به دلیل ماهیت علایم بیماری و سیر دراز مدت آن که در واقع در تمام طول عمر فرد می باشد، ناگزیر خانواده این بیماران تحت تاثیرات جدی قرار می گیرند و متحمل فشارهای زیادی از نظر عاطفی و مالی شوند که حتی می تواند منجر به از هم پاشیده شدن خانواده گردد. متاسفانه حمایتهای اجتماعی نیز بسیار محدود می باشد و عملا باری را از دوش این خانواده ها کم نمی کند. در این میان نقش پزشکان برای کمک به بیماران و خانواده های آنها در پذیرش بیماری و مدیریت تعارضات و فشارهای ناشی از بیماری، در درک صحیح از ماهیت بیماری و سیر آن و داشتن انتظارات واقعی از درمان بسیار حساس است. به یاد داشته باشیم که لازم است با خانواده بیمار همدلی کرده و زمانی را برای تطابق و پذیرش بیماری به آنها بدهیم. دادن امید واهی یا نا امید کردن خانواده قطعاً جایگاهی در این میان ندارد. عیارهای جدید برای تشخیص اختلالات طیف اوتیسم ما را متوجه این نکته می کند که اگرچه علائم معمولاً در اوایل کودکی شروع می شوند٬ سن بروز علائم ممکن است بالاتر از 3 سالگی باشد. قاعدتاً این علائم تا قبل از 8 سالگی خود را نشان میدهند. البته باید توجه داشت که گاه علائم وجود داشته اند ولی به دلایلی مورد توجه والدین قرار نگرفته اند. تشخیص اختلال طیف اوتیسم آسان است. گاه این باور منجر به اتکا والدین به شنیده ها و خوانده های محدود و ناکامل می شود، از جمله بسیاری از والدین ممکن است مطالب موجود در اینترنت را برای تشخیص گذاری مورد استفاده قرار دهند. گاه افراد کم تجربه و حتی فاقد صلاحیت نیزمی توانند ما را در این زمینه سردرگم سازند. واقعیت آن است که تشخیص اوتیسم فرآیند پیچیده ای است که نیازمند دانش و تجربه فراوان است و اگر چه مطالب کلی می توانند دانش ما را در این زمینه بهبود بخشند ولی گاه میتوانند ما را به اشتباه بیندازند و هیچ گاه جایگزین تشخیص گذاری توسط یک فرد متخصص نمی گردند.