دانلود مقالات ISI درباره رسوب دهی الکتروفورتیک + ترجمه فارسی

رسوب دهی الکتروفورتیک(به انگلیسی: Electrophoretic deposition) یکی از فرایندهایی کلوئیدی در تولید سرامیک هاست و دارای مزیت هایی از جمله زمان تشکیل کوتاه، ادوات ساده، محدودیت کم نسبت به شکل زیرلایه، عدم نیاز به بایندر( که باعث می شود مقدار مواد آلی موجود در پوشش خام بسیار کم و یا حتی صفر باشد). در مقایسه با سایر تکنیک های شکل دهی پیشرفته، فرایند EPD بسیار تطبیق پذیر است؛ از این رو می توان با اصلاح آن، این روش را به آسانی برای یک کاربرد خاص استفاده کرد تکنیک رسوب دهی الکتروفورتیک(EPD) با گستره ی وسیعی از کاربردهای جدید در فرایند های تولید مواد سرامیکی پیشرفته و تولید پوشش ها، اخیرا در دو بخش صنعتی و دانشگاهی مورد توجه قرار گرفته است. علت این امر نه تنها به خاطر تطبیق پذیری این روش با مواد مختلف و قابلیت ترکیب کردن آن است، بلکه همچنین به خاطر وسایل ساده ی مورد نیاز برای رسوب دهی با این روش است. رسوب دهی الکترفورتیک( EPD) در سال 1808 شناخته شد. در این سال یک محقق روسی به نام Ruess مشاهده کرد که میدان الکتریکی بر روی حرکت ذرات خاک رس موجود در آب، اثر می گذارد. اما اولین استفاده ی عملی از این تکنیک از سال 1933 شروع شد. در این زمان رسوب دهی ذرات توریا( thoria) بر روی کاتد پلاتینی با استفاده از این روش انجام شد. این کاتد پلاتینی پوشش داده شده با توریا به عنوان یک ماده ی ساتع کننده برای کاربردهای لوله ی الکترونی مورد استفاده قرار می گرفت( این روش در آمریکا پتنت شده است). اگرچه پدیده ی پایه ای اتفاق افتاده در EPD به خوبی شناخته شده است و این مقوله هدف اصلی بسیاری از تحقیقات عملی و تئوری بوده است، EPD سرامیک ها اولین بار بوسیله ی Hamaker مورد بررسی قرار گرفت؛ و تنها در دهه ی 1980 بود که این فرایند در سرامیک های پیشرفته مورد توجه قرار گرفت. اتفاق نظر کلی در جوامع علمی در زمینه ی نیاز به توسعه ی یک ادراک کمی و کامل در زمینه ی مکانیزم های اساسی EPD، وجود دارد که بوسیله ی این کار پارامترهای کاری برای استفاده ی گسترده تر EPD در فرایندهای مواد، بهینه سازی می شوند. این مقاله ی مروری در زمینه ی رسوب دهی الکتروفورتیک و کاربردهای آن در زمینه های فرایند های مختلف، ارائه کرده است. تفاوت میان فرایند رسوب دهی الکتروفورتیک (EPD) و فرایند رسوب دهی الکترولیتی(ELD): تفاوت اصلی میان (EPD) و (ELD) این است که فرایند اول بر اساس سوسپانسیونی از ذرات در حلال انجام می شود، در حالی که فرایند دوم بر اساس محلولی از نمک ها مانند مواد یونی انجام می شود. دو نوع رسوب دهی الکتروفورتیک وجود دارد؛ در واقع بسته به اینکه رسوب دهی بر روی کدام الکترود بوقوع بپیوندد، دو نوع رسوب دهی داریم. وقتی ذرات دارای بار مثبت هستند، رسوب دهی بر روی کاتد رخ می دهد و فرایند، رسوب دهی الکتروفورتیک کاتدی نامیده می شود. رسوب دهی ذرات با بار منفی بر روی الکترود مثبت (آند)، رسوب دهی الکتروفورتیک آندی نامیده می شود. با اصلاحات مناسب بار سطحی ذرات، هر دو نوع رسوب دهی قابل انجام است.