دانلود مقالات ISI درباره ائوزینوفیل‌ها + ترجمه فارسی

ائوزینوفیل‌ها (به انگلیسی: Eosinophils) حدود ۵٪ از گلبول سفید خون را تشکیل می‌دهند ودارای هسته دو لوبه‌اند. هسته آن‌ها سگمنته و لوبوله، تعداد لب‌ها معمولاً ۲ عدد و بندرت یک یا سه لبه می‌باشد که به وسیله گرانول‌ها پوشیه نشده است. افزایش تعداد ائوزینوفیل‌های سه لوبه نشانگر حالت حساسیت در فرد است. از طرفی افزایش لب‌ها موجب برانگیختن شک به آنمی مگالوبلاستیک (کاهش اسیدفولیک و ویتامین B12)می‌گردد. سیتوپلاسم این سلول حاوی دانه‌های نارنجی فراوان است. شکل ظاهریشان شبیه نوتروفیل است و ۱۲–۱۷، میانگین ۱۳ میکرون (کمی کوچکتر از نوتروفیل) قطر دارند. تعداد ائوزینوفیل‌ها در بیماریهای ازدیاد حساسیتی (مانند آلرژی) و عفونت‌های انگلی (مانند نماتودها) درخون افزایش می‌یابد. بعضی از تغییرات فیزیولوژیک و نیز پاتولوژیک وجود دارند که عامل ایجاد کننده آن یا نامشخص و یا اینکه بسیار متعدند از آن جمله افزایش گلبولهای سفید گرانول دار ائوزونوفیل هستند. ائوزینوفیلی می تواند به زمانی اطلاق شود که تعداد ائوزینوفیلها بیش از ۴۰۰ عدد در میلیمتر مکعب خون باشد مکانیسم این افزایش مشخص نیست. زیادی ائوزینوفیلها ممکن است در طی یک آزمایش خون بطور اتفاقی معلوم شود و پزشک بعد از آن تصمیم می گیرد که چه عمل درمانی را بستگی به علت بیماری در پیش بگیرد. aائوزینوفیل ها یکی از انواع گلبولهای سفید خون هستند. زمانی که تعداد آنها در خون از میزان طبیعی فراتر رود به این پدیده ائوزینوفیلی گفته می شود. این پدیده در برخی آلرژی ها و ابتلا به برخی انگلها دیده می شود. ائوزینوفیل یکی از انواع گویچه های سفید خون است که به تعداد محدودی در خون یافت می شود. تعداد این سلولها در شرایط بیماریهای انگلی و آلرژی افزایش می یابد که به این حالت ائوزینوفیلی گویند. ائوزینوفیلها بطور طبیعی 2 درصد لکوسیتها را تشکیل می‌دهند. این سلولها اهمیت قابل ملاحظه‌ای در حفاظت بدن در برابر عفونتها دارند. این سلولها دارای گرانولهای فراوان هستند و این گرانولها بوسیله ائوزین یا فلوکسین Floxine رنگ می‌گیرند و بزرگتر از گرانولهای نوتروفیلی هستند. این سلولها، سلولهای فاگوسیتی هستند اما این خاصیتشان کمتر از نوتروفیلهاست ائوزینوفیلها کمپلکس آنتی ژن و آنتی بادی را منهدم می‌کنند و بر علیه انگلها مبازه می‌کنند یکی از عفونتهای انگلی، شیستوزومیاز نام دارد که ائوزینوفیلها به اشکال جوان انگل چسبیده و بسیاری از آنها را می‌کشند. ائوزینوفیل ها ایفای دو نقش اصلی را در سیستم ایمنی بدن بر عهده دارند: 1. از بین بردن مواد خارجی. ائوزینوفیل ها می توانند مواد خارجی- بویژه مواد مرتبط با عفونت با انگل- که از سوی سایر عناصر سیستم ایمنی شناسایی شده اند را از بین ببرند. 2. کنترل التهاب. ائوزینوفیل ها به افزایش سطح التهاب، که نقش مفیدی را در جداسازی و کنترل ناحیه ملتهب برعهده دارد کمک می کنند. ولی گاهی اوقات سطح التهاب بیش از میزان مورد نیاز می باشد و این امر منجر به بروز علایم مشکل آفرین و حتی آسیب های بافتی می شود. به عنوان مثال، ائوزینوفیل ها نقش کلیدی را در بروز علایم آسم و آلرژی هایی چون تب یونجه بر عهده دارند. گذشته از این، سایر اختلالات سیستم ایمنی نیز می توانند منجر به مزمن شدن التهاب شوند.