دانلود مقالات ISI درباره هیپوناترمی + ترجمه فارسی

منظور از هیپوناترمی (hyponatremia) یا کم‌سدیمی خون، کاهش سطح خونی یون سدیم در بدن است. میزان طبیعی سدیم خون ۱۳۵-۱۴۵ mEq/L است که کاهش آن را به زیر ۱۲۵ هیپوناترمی می‌خوانند. در بیشتر موارد، اختلال غلظت سدیم [+Na] در اثر اختلال هموستاز آب به‌وجود مى‌آید. اختلالات توازن سدیم معمولاً منجر به هیپو یا هیپروولمى مى‌شود. توجه به اختلال تنظیم حجم (بالانس سدیم) و اسمولالیته (بالانس آب) بایستى براى هر بیمار به‌طور جداگانه در نظر گرفته شود. هیپوناترمى این حالت به‌صورت [+Na] سرم کمتر از ۱۳۵ میلى‌مول در لیتر تعریف مى‌شود و از جمله شایع‌ترین اختلالات الکترولیتى در بیماران بسترى مى‌باشد. سمپتوم‌ها شامل گیجی، لتارژی، و اورینته نبودن مى‌باشد. اگر شدید (کمتر از ۱۲۰ میلى‌مول در لیتر) و ناگهانى باشد، تشنج یا کوما به‌وجود مى‌آید. هیپوناترمى اغلب یا تروژنیک است و تقریباً همیشه در اثر اختلال در عمل هورمون آنتى دیورتیک (ADH)، اعم از 'مناسب' یا 'نامتناسب' بسته به شرایط بالینى همراه مى‌باشد[+Na] سرم به‌خودى‌خود حامل اطلاعات تشخیصى در مورد محتوى توتال +Na بدین نیست، بنابراین یک راه مفید براى دسته‌بندى بیماران مبتلا به هیپوناترمى قرار دادن آنها در سه گروه براساس وضعیت حجم در گردش (یعنى هیپوناترمى هیپووولمیک، یووولمیک، و هیپروولمیک مى‌باشد) هیپوناترمى هیپروولمیک اختلالات ادماتو (CHF، سیروز کبدی، و سندرم نفروتیک) اغلب همراه با درجات خفیف تا متوسط هیپوناترمى Na+]=۱۲۵mmol/L-۱۳۵]) مى‌باشند. گاهى بیماران مبتلا به CHF شدید یا سیروز با سدیم سرم کمتر از ۱۲۰ میلى‌‌مول در لیتر مراجعه مى‌کنند. پاتوفیزیولوژى شبیه هیپوناترمى هیپوولمیک است غیر از آنکه به‌علت ۱. کاهش خروجى قلبی، ۲. شانت شریانى - وریدی، ۳. هیپوپروتئینمى شدید، و نه کاهش واقعى حجم در گردش، پرفوزیون کاهش یافته است. گاهى اوقات به این سناریو 'حجم شریانى در گردش مؤثر' کاهش یافته اطلاق مى‌شود. ایجاد تدریجى هیپوناترمى همان است: افزایش بازجذب آب به‌علت ADH، که به‌وسیله جایگزینى مایع هیپوتونیک عارضه‌دار شده است. این مشکل به‌وسیله افزایش تشنگى در بیمار مبتلا به CHF پیچیده‌تر مى‌شود. بیماران مبتلا به علل مختلفى از بیمارى کلیوى مزمن نیز ممکن است دچار هیپوناترمى هیپروولمیک شوند که اصولاً به‌علت احتباس آب و نمک به‌علت کاهش GFR و ناتوانى کلیه‌هاى بیمار در تنظیم اسمولاریته مى‌باشد. درمان شامل حال اختلال زمینه‌اى (مانند کاهش افترلود در نارسائى قلبی، پاراسنتز با حجم زیاد در سیروز، درمان گلوکوکورتیکوئید در بعضى از اشکال سندرم نفروتیک)، محدودیت مصرف +Na، درمان دیورتیک، و در بعضى ار بیماران، محدودیت مصرف H2O مى‌باشد. این روش کاملاً با روش درمان هیپوناترمى هیپووولمیک فرق دارد. درمان میزان تصحیح باید نسبتاً آهسته باشد (Na+]=۰/۵mmol/L] در ساعت). 'قانون شست' محدود به تغییر در میزان میلى‌مول در لیتر سدیم به نیمى از کل اختلاف در ۲۴ ساعت اول مى‌باشد. تصحیح سریع‌تر همراه با میلینولیز مرکزى پونتین بوده است، به‌خصوص اگر هیپوناترمى طولانى بوده است. تصحیح سریع‌تر (با افزودن سالین هیپرتونیک به رژیمى که قبلاً توصیه شد) باید براى بیمارانى رزرو شود که دچار درجات بسیار شدید هیپوناترمى و نقص نورولوژیک پیشرونده (مانند بیمار داراى+Na کمتر از ۱۰۵ میلى‌مول در لیتر در استاتوس اپیلپتیکوس) مى‌باشند.