دانلود مقالات ISI درباره واکنش های ایمونواسی + ترجمه فارسی

واکنش های ایمونواسی (Immunoassay): واکنش های ایمونوشیمیایی اساس دامنه وسیعی از آزمون های حساس و اختصاصی بالینی را تشکیل می‌‌‌ دهند که واکنش های ایمونواسی نامیده می شوند. اساس کلی این واکنش ها،تعامل بین آنتی ژن و آنتی بادی و تشکیل کملپلکس Ag-Ab می باشد. ایجاد این کمپلکس بواسطه ی جاذبه های ضعیف زیر انجام می پذیرد: 1. پیوند هیدروژنی 2. جاذبه الکترواستاتیک 3. جاذبه آبگریز 4. جاذبه واندروالس تکنیک های ایمونواسی را بر اساس نحوه‌ی جوابدهی به 3 دسته تقسیم می کنند: 1. کیفی: فقط + و یا – بودن آزمایش تعیین می شود. 2. نیمه کمی: بیان میزان شدت کمپلکس به صورت 1+،2+،3+ و… – ویا بصورت Few-Moderate-Many 3. کمّی: بیان میزان ماده مورد نظر بر حسب واحد های مشخص. روشهای ایمنو اسی در بین روشهای تشخیصی آزمایشگاهی امروزه روشهای تشخیص ایمنی که در آن از آنتی بادی بعنوان یک فاکتور شناساگر استفاده می شود کاربردهای وسیعی یافته است. . در برخی موارد سنجش ایمنی - واکنش بین آنتی ژن و آنتی بادی بطور ماکروسکوپی و چشمی قابل مشاهده است (مانند روشهای آگلوتیناسیون و ایمونوپرسیپیتاسیون). در اینگونه روشها بعلت فقدان سیستم تقویت سیگنال – حساسیت روش محدود است و به همین دلیل باید کمپلکسهای بزرگ آنتی ژن- آنتی بادی تشکیل شود تا سنجش قابل تشخیص باشد. در مواردی که واکنشهای آنتی ژن – آنتی بادی قابل مشاهده نباشد - باید این واکنش به نحوی آشکار شود که این امر باعث پدید آمدن نسل جدیدی از روشها بنام Labeled Immunoassay شد. در این واکنشها آنتی بادی با آنتی ژن توسط موادی که دارای خاصیت رادیو اکتیو – فلورسانس - فعالیت آنزیمی – لومینسانس هستند نشاندار می شود که به ترتیب رادیو ایمونو اسی – فلورسانس ایمونو اسی - آنزیم ایمونو اسی و لومینسانس ایمونو اسی نامیده می شوند. واکنشهای لومینسانس شامل دو نوع بیولومینسانس و کمی لومینسانس می باشند که در آزمایشگاه ها اغلب از روش کمی لومینسانس استفاده می شود. با توجه به مشکلات و پیچیدگی و خطرات روش رادیو ایمونو اسی – اخیرا تحقیقات وسیعی بر روی امکان استفاده از پدیده لومینسانس صورت گرفته است. به نظر میرسد حساسیت بالا و پایداری کونژوگه ها در آزمایشات لومینسانس باعث شود تا در آینده این روش جایگزین روشهائی مانند رادیو ایمونو اسی گردد.