دانلود مقالات ISI درباره اینترفرون گاما + ترجمه فارسی

اینترفرون گاما یکی از اینترفرون‌ها است. اینترفرون‌ها نوعی از پروتئین‌ها هستند که سلول‌های میزبان در پاسخ به تهاجم عامل بیماری‌زا (مانند ویروسها، باکتری، انگل و سرطان) آزاد ساخته و موجب تحریک سیستم ایمنی و افزایش مقاومت بدن می‌شوند. اینترفرون گاما سایتوکاین اصلی فعال کننده ماکروفاژهاست و اعمال مهمی را هم در ایمنی ذاتی و هم ایمنی اکتسابی انجام می دهد این سایتوکاین معرف زیر مجموعه TH1 (لنفوسیت T کمک کننده ) است. اینترفرون گاما را اینترفرون ایمن یا اینترفرون نوع II نیز می نامند. تا حدودی فعالیت غیر ویروسی دارد ولی از این لحاظ چندان قوی نیست و بیشتر به عنوان سایتوکاین اجرایی پاسخ ایمنی عمل می کند. اینترفرون گاما عاملی است که لنفویستهای T و سلولهای NK از آن طریق ماکروفاژها را فعال می کنند تا میکروبهای بیگانه خواری شده (فاگوسیت شده) را منهدم سازند. IFN-γ با القاء سنتز واسطه های فعال اکسیژن و اکسید نیتریک باعث تقویت فعالیت میکروبکشی ماکروفاژها می شود. این سایتوکاین با فعال کردن نسخه برداری از ژنهای کد کننده آنزیمهای مورد نیاز برای تولید واسطه های فعال اکسیژن و نیتروژن یا با فراهم کردن زمینه شکل گیری آنزیمهای مذکور اثرات فوق را اعمال می کند. آنزیمهای عهده دار سنتز واسطه های فعال اکسیژن و نیتروژن اکسیداز سلول بیگانه خوار و نیتریک اکسید سنتاز می باشند. مولکولهای فعال اکسیژن و نیترژن درون لیزوزومها تولید می شوند و سبب انهدام میکروبهای موجود در فاگو لیزوزومها می شوند. اینتر فرون گاما سبب افزایش مولکولهای MHC کلاس I و II ومولکولهای کمک محرک روی APC ها می شود. این سایتوکین تولید بسیاری از پروتئینهای درگیر در پردازش آنتی ژن از قبیل انتقال دهنده در اعمال پردازش آنتی ژن (TAP)، اجزاء LMP-7 و LMP -2 پروتئازوم و HLA – DM رانیز افزایش می دهد. پس این سایتوکین سبب افزایش آنتی ژن در کنار MHC می گردد و با افزایش بیان لیگاندهای شناسایی شونده توسط سلولهای T سبب تقویت مرحله شناسایی پاسخ ایمنی می شود. IFN-gamma سلولهای اندوتلیال رگی را نیز فعال می کند و بسیاری از اثرات TNF را نیز بر این سلولها تشدید می نماید و در نتیجه سبب پیشبرد چسبندگی لنفسیتهای T و خروج آنها از رگ و ورودشان به جایگاههای عفونی می شود. اینترفرون گاما سبب تمایز سلولهای CD4+T بی تجربه به سلولهای TH1 میشود و از اکثر سلولهای TH2 ممانعت به عمل می آورد. IFN-γ با وادار کردن بیگانه خوار های تک هسته ای به تولید IL-12 که در واقع سایتوکین القاء کننده TH1 می باشد، باعث تمایز سلولهای CD4+T به سلولهای TH1 می شود. داروی اینترفروی گاما: این دارو برای کاهش احتمال بروز و شدت عفونت های همراه با بیماری گرانولوماتوز مزمن و درمان پوکی استخوان شدید و بدخیم (برای تاخیر در زمان پیشرفت بیماری) مصرف می شود. اینترفرون gamma-lb دارای یک زنجیره پپتیدی با 140 اسید آمینه می باشد. اینترفرون ها گروهی ازپروتئین ها یا گلیکوپروتئین های طبیعی هستند که توسط سلول های اوکاریوت و در پاسخ به عفونت های ویروسی یا سایر محرک های بیولوژیک تولید می شوند. اگرچه اینترفرون ها دارای خواص مشترکی می باشند، ولی اینترفرون-گاما دارای اثرات فعال کنندگی فاگوسیت ها(مثل تولید متابولیت های اکسیژن در داخل فاگوسیت ها) می باشد. تحقیقات نشان می دهد که اینترفرون-گاما باعث افزایش متابولیسم اکسیداتیو ماکروفاژهای بافتی، افزایش سایتوتوکسیستی وابسته به پادتن و فعالیت سلول های کشنده طبیعی می شود. بر خلاف اینترلوکین 4، اینترفرون-گاما سطحIgE و تولید کلاژن را کاهش می دهد. این فرآورده همچنین سطح سرمی اینترلوکین 2، ترشح H2O2 توسط منوسیت ها و نسبت سلول های T4 به سلول های T8 را افزایش می دهد.