دانلود مقالات ISI درباره لیتوسفر، سنگ کره + ترجمه فارسی

خارجی ترین لایه زمین لیتوسفر یا سنگ کره نامیده می شود و جایی است که حیات بر روی آن شکل گرفته است. ضخامت آن در حدود 100 کیلومتر است و بر روی قسمت خمیری زیرین خود که آستونوسفر (جبه) نامیده می شود قرار دارد. این لایه از عناصر کوناکونی تشکیل شده است. اکسیژن فراوان ترین عنصر شیمیایی در سنگ های پوسته بوده و در حدود 47 درصد از وزن همه سنگ ها را به خود اختصاص می دهد. عنصر بعدی سیلیسیوم با فراوانی 27 درصد است و پس از آن آلومنیوم (7 درصد)، آهن (5 درصد)، کلسیم (4 درصد)، سدیم، پتاسیم و منیزیم هر کدام در حدود 2 درصد می باشند. این عناصر 99 درصد از وزن کل سنگ های موجود در سطح زمین را تشکیل می دهند. دو عنصر سیلسیوم و اکسیژن تقریبا سه چهارم پوسته را تشکیل می دهند. قسمت بیرونی لیتوسفر خود از دو بخش مختلف تشکیل شده است، بخشی با چگالی کم در حدود 7/2 گرم بر سانتی متر مکعب، که ورقه قاره ای نامیده می شود و ضخامتی بین 25 الی 70 کیلومتر دارد. بخش دیگر که پوسته اقیانوسی نامیده می شود، ضخامت کمتر (7 الی 10 کیلومتر) و چگالی بیشتر (9/2 گرم بر سانتی متر مکعب) نسبت به ورقه قاره ای دارد. به دلیل چگالی بیشتر این بخش از لیتوسفر، پوسته اقیانوسی پایین تر از پوسته قاره ای قرار گرفته و محل تشکیل اقیانوس ها و دریاها گردیده است. لیتوسفر بر روی بخشی خمیری (جبه یا آستانسفر) با ضخامت در حدود 180 کیلومتر واقع شده است. جبه خود بر روی هسته آهنی، مذاب و بسیار داغ قرار گرفته است. گرمای هسته باعث می شود تا قسمت هایی از جبه که نزدیک تر به هسته هستند، بیشتر گرم شوند و در اثر گرم شدن به سمت بالاتر حرکت کنند و جای خود را به بخش های سردتر جبه بدهند. قسمت های سرد نیز به نوبه خود با نزدیک شدن به هسته گرم می شوند و شروع به حرکت می کنند. این جریان ها به طور پیوسته در جبه اتفاق می افتند. این جریان ها، جریان های همرفتی نامیده می شوند. نوع دیگری از جریان ها در جبه، شامل انتقال حرارت بدون حرکت اجسام است که هدایت نامیده می شود. به این صورت که هر ذره مجاور هسته گرم شده و گرمای خود را به ذره مجاور خود انتقال می دهد بر اساس مطالعات انجام شده، زمین شناسان معتقدند که در حدود ۲۰۰ میلیون سال پیش در سطح کره زمین یک خشکی واحدو بزرگی وجود داشته است که اطراف آن را یک اقیانوس بزرگ فراگرفته بوده است.