دانلود مقالات ISI درباره مونوسیت‌ها + ترجمه فارسی

مونوسیت‌ها (Monocytes) گلبول های سفیدی از دستگاه ایمنی بدن و از دسته آگرانولوسیت‌ها هستند که حدود 7-5 درصد لکوسیتهای خون را تشکیل می‌دهند. اندازه آنها 20-15 میکرون می‌باشد. هسته در مونوسیتهای جوان، بیضی یا لوبیایی و در سلولهای پیر نعل اسبی شکل هستند. که نسبت به هسته لنفوسیتها روشنتر (کم تراکم تر) و دارای 2 تا 3 هستک می‌باشد. سیتوپلاسم سلول در رنگ آمیزی آبی روشن دیده می‌شود. مونوسیتها حاوی دستگاه گلژی، شبکه آندوپلاسمی دانه‌دار محدود و مقدار زیادی ریبوزوم و میتوکندری می‌باشند. مونوسیتها پس از تکامل در مغز استخوان وارد گردش خون می‌شوند. و اقامت آنها در خون 2-1 روز می‌باشد. که پس از آن وارد بافت همبند ارگانهای مختلف می‌گردند. در بافت همبند مونوسیت به ماکروفاژ تمایز یافته و برای ماهها در آن باقی می‌ماند. مونوسیتها در بافت همبند قادر به تکثیر بوده و بطور مداوم آنزیم سنتز می‌کنند و علاوه بر پردازش آنتی ژنها و ارائه آنها به لنفوسیتها نقش دارند. تحت شرایط متعددی از جمله التهابات عفونی و غیر عفونی، سل، بیماریهای قارچی و برخی بدخیمی‌ها تعداد مونوسیتهای خونی افزایش می‌یابد. مونوسیت ها نوعی گلبول سفید هستند که از سلول های بنیادی میلوئیدی منشاء می گیرند. این سلول ها یک هسته لوبیایی شکل و سیتوپلاسمی بی دانه دارند و در دفاع غیر اختصاصی بدن نقش داشته و پس از خروج از عروق به ماکروفاژها بافتی تبدیل می شوند. مونوسیت‌ها در مراحل اولیه واکنش ایمنی در بیگانه‌خواری (فاگوسیتوز) شرکت دارند. هسته مونوسیت لوبیائی، کلیه‌ای یا به شکل مغز است. کروماتین هسته سلول ظریف، کم رنگ است. سیتوپلاسم این سلول زیاد وآبی روشن است. داخل سیتوپلاسم دانه‌های ریز فلفلی دیده می‌شود. گاهی داخل سیتوپلاسم مونوسیت واکوئل مشاهده می‌شود مونوسیت‌ها پس از خروج از خون و ورود به بافت‌های بدن به صورت سلول‌های درشتی به قطر ۸۰ میکرومتر به نام درشت‌خوار (ماکروفاژ) در می‌آیند در حقیقت مونوسیت‌ها به وسیله پدیده‌ای به نام تراگذری (دیاپدز) از منافذ رگ‌های خونی عبور می‌کنند و وارد بافت‌ها می‌شوند و تبدیل به درشت‌خوار می‌شوند. مونوسیت‌ها، پروتئازها را از لیزوزوم‌ها آزاد می‌کنند. همچنین آنها رادیکال اکسیژن و اکسید نیتروژن تولید می‌کنند که عوامل عفونی‌زا را از بین می‌برند. مونوسیت‌ها همچنین سیتوکین تولید می‌کنند که لنفوسیت‌ها را فعال و روند التهاب را تحریک می‌کند. وقتی که به مونوسیت‌ها نیاز باشد، آن‌ها به سایر ارگان‌ها نظیر طحال، کبد، ریه‌ها و مغز استخوان مهاجرت می‌کنند و تبدیل به سلول خاصی تحت عنوان ماکروفاژ می‌شوند. ماکروفاژ مسئولیت بسیاری از عملکردهای سلولی را بر عهده دارند که شامل ازبین‌بردن بافت مرده یا آسیب‎دیده، نابودکردن سلول‌های سرطانی و تنظیم واکنش ایمنی می‌گردد.