دانلود مقالات ISI درباره نشخوار ذهنی + ترجمه فارسی

نشخوار ذهنی (Rumination) در روان‌شناسی به عنوان تمرکز اجبارگونهٔ توجه یک فرد، بر علائم و علل یک پریشانی و توجه به دلایل آن و نتایجش، به جای تمرکز بر راه‌های حل آن تعریف شده است. نشخوار ذهنی مشابه نگرانی است، با این تفاوت که نشخوار ذهنی بر احساسات بد و تجارب گذشته تمرکز دارد، در حالی که توجه نگرانی بر امکان بالقوه وقوع حوادث بد در آینده است. هم نشخوار فکری، و هم نگرانی، مرتبط با اضطراب و سایر وضعیت‌های منفی هیجانی هستند. نشخوار فکری به طور گسترده‌ای به عنوان یک عامل آسیب‌پذیری شناختی و به عنوان زمینه‌ای برای افسردگی مورد پژوهش قرار گرفته است. با این حال، معنی نشخوار فکری در نظر تئوری‌های مختلف به معانی متفاوتی تعریف شده و معیارهای در نظر گرفته شده برای آن یکسان ‌سازی شده نیست. نشخوار ذهنی یک عادت بد ذهنی است که موجب تمرکز فرد بر مشکلات و بروز علائم پریشانی می‌شود و این حالت، احساسات منفی را تشدید می‌کند. نشخوار فکری مؤلفه‌‌ای است که در اختلالات افسردگی و وسواس- جبری نقش به سزایی ایفا می‌کند و منجر به تداوم و تشدید علائم اختلال و زمینه‌ساز بروز سایر اختلالات روانی می‌شود. این اختلال زیر مجموعه وسواس فکری است و وسواس فکری از جمله اختلالات اضطرابی می باشد. برخی افراد، برای رهایی ازاضطراب به نشخوار ذهنی پناه می برند. نشخوار فکری به عنوان اشتغال دائمی به یک اندیشه یا موضوع و تفکر درباره آن شناخته می شود. نشخوار فکری طبقه ای از افکار آگاهانه است که حول یک محور مشخص و معمولی می گردد، بدون آنکه تقاضاهای محیطی فوری، وابسته به آن ها باشد و جنبه تکراری دارند؛ بر علل و نتایج علائم متمرکزند و مانع حل مسئله ناسازگارانه شده و به افزایش افکار منفی می انجامد. افکار ناخواسته یا مزاحم، مشکل اصلی افراد مضطرب است، زیرا احساس تهدید و هیجان منفی برای آن ها دائمی شده است. افرادی که نشخوار فکری دارند اظهار می دارند که: «دائما دلم در آشوب است و احساس می کنم که در دلم رخت می شویند» اینگونه افراد نگرانی های خاصی در رابطه با موضوعات مختلف مثل عزیزان خود دارند و دائما آنها را در معرض آسیب می بینند اما هیچ قدمی برای رفع نگرانی خود برنمی دارند و این نشان می دهد که مشکل آنها درونی است و نه بیرونی، مثلا زنی که بچه اش را برای اردو فرستاده دائما این فکر را مثل آدامس در ذهن خود می جود و از این سمت به آن سمت می برد که نکند فرزندم در راه تصادف کند و کشته شود ولی این اقدام را نمی کند که به مربی آنها که در مسافرت همراه آنها است زنگ بزند و از سلامتی فرزند خود اطمینان حاصل کند. این فرآیند ذهنی با یک عامل استرس‌زا آغاز می‌شود. این عوامل می‌توانند طلاق‌، خیانت، درگیری و مشاجره و بسیاری عوامل استرس‌زای دیگر باشند و همچنین این استرس با عوامل دیگری همچون سرزنش اطرافیان تشدید می‌شود و فرد احساس بد را در خود تلقین می‌کند. مشکلات ذهنی در واقع توجه ما را به طور کامل به خودشان معطوف می‌کنند و ما قادر به تمرکز بر هیچ چیز دیگری نیستیم و به لحاظ جسمی نیز دچار یک کشمکش داخلی می‌شویم که حتی اجازه یک خواب راحت را در طول شب به ما نمی‌دهد. نشخوارهای ذهنی تمام جنبه‌های مثبت زندگی ما را تحت تاثیر قرار می‌دهند و آنها را بی‌ارزش جلوه می‌دهند و فرد دیگر قادر به دیدن اتفاقات مثبت زندگی نیست و همه چیز را سیاه می‌بیند.