دانلود مقالات ISI درباره دانشجو + ترجمه فارسی

دانشجو یک کلمه ترکیبی است که از"دانش "بمعنی آگاهی، فضل ودانائی وهمچنان پسوند "جو" بمعنی جستن و پژوهش کردن میباشد. یعنی دانشجوعبارت از شخص است که همواره درپی گمشده ای خودکه عبارت ازدانش وعلم است می باشد، تشنه ای که هیچ سیراب نمی شود،ولی هرقدم، تشنگی ای بیش ازپیش راببارمیاورد، تنهاغریزه که ارضاع نمی شود، مسیرناتمام که اورا پایانی نیست دانش است، رهروان این مسیرطولانی ویاهم می توان گفت پایان ناپذیر، دانشجومیباشد. قشردانشجوبعنوان یک قشرروشن، متحرک، فعال وآگاه است که درجامعه زیست می نمایند. وظایف ومسئولیت های زیادی دارد، ولی وظیفه اصلی آن چیست؟ فکرمیکنم که جواب را این طورمطرح کنم، علم اندوزی وفراگیری علم رامیتوان بعنوان یکی ازمهمترین وظایف برشمرد، ودانشگاه بعنوان بسترخروشان وخلاق وجای بروزاستعداد های علمی وپژوهشی درنهایت ساختن متخصص است که چرخ علمی یک جامعه رابه حرکت میاورد. اگردربرهه اززمان اقتصاد وپول محورپیشرفت وتوسعه بوده اکنون تولیدعلم ونیروی متخصص درتوسعه کشورمبنا قرارگرفته که دانشجوگردانندگان آن میباشد. ظرفیت بالای مناسبات وتاثیرگذاری دانشجواست که میتوان زمینه ساز بسیاری ازتحولات، جهت دهی های سیاسی، اجتماعی، واقتصادی باشد داشتن نگاه آرمانی زمینه سازانتقاد سازنده ای است واین قشرباشعله ورساختن آتش درونی شبه کوه آتش فشان که انفجارمینمایند، ومانند ابریست که باهم یکجاشده باران که سیل آن خانه های تاریکی وجهل راویران خواهدکرد وهمواره تحول، دگرگونی وانقلاب رابوجودآورده که بوسیله آن قشردانشجوقشرهدفمند معرفی شده است که دربسترمواج دانشگاه علم فرامیگیرد که بعدازفراغت وارد جامعه میشود. جامعه که بعدازبسترخلاق دانشگاه، بعنوان جایگاه عملی ساختن داشته ها واندوخته ها سالیان متمادی که درمحیط اکادمیک دانشگاه فراگرفته، باسلاح قدرتمند مسلح گردیده میخواهند دربرابرنارسایهای جامعه مقابله وآنرا استعمال نماید، لباس فرسوده وکهنه جهل راازتن جامعه برون وبازیور تکنولوژی آراسته سازد، زمان رابنفع خود تغیردهد. واین توانائی ها را ما زمانی دروجود دانشجومیتوانیم بیابیم که وی باعلم خود را مسلح کرده وباتوانایی کامل وارد میدان کارزار شود؛ اما متأسفانه جامعه افغانستان نسبت به جنگهای سی ساله نتوانست زمینه را برای دانشجو مهیا سازد تا که بتواند دانشجو نقش فعال وبرازنده ای در جامعه داشته باشد. امروز باحداقل شرایط مساعد دروازه های دانشگاه بروی همه (پسرودختر) بازوخوشبختانه که مشغول فراگیری هستندولی این بمعنی رضایت کامل آن نیست بلکه مجبوراست که باشرایط موافقه کند وگرنه امروزدانشگاه های ما دچارکمبود کدرهستند، مشکلات که دامنگیردانشجویان است، بی توجهی مسولین مربوطه وغیره مسایل دامن گیردانشجومیباشد، باورم اینست که از روزدانشجوخبری نیست صرف ما بایک صفحه سفید کاغذ که بادرد دل ماسیاه میشودتجلیل خواهیم کردبه امید روزی که دریک صفحه کاغذ بسنده نشود بلکه بازیباترین شکل ازآن تجلیل بعمل آید. ودانشجوبعنوان عنصرفعال جایگاه خودراپیدا کند و روز داشته باشد نه چند کلمه حک شده درتقویم که نوشته است 18نوامبرروزجهانی دانشجو، وتنهابامبارک گفتن کارساخته نیست، فکرمیکنم سرمایه گذاری روی قشردانشجودرحقیقت ساختن زیربنای کلی آن جامعه میباشد که درنهان این قشرموجود میباشد.