دانلود مقالات ISI درباره بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک + ترجمه فارسی

بیماری اسکلروز جانبی آمیوتروفیک (به انگلیسی: Amyotrophic lateral sclerosis) (به صورت مخفف: ALS) یا بیماری لو گهریگ (به انگلیسی: Lou Gehrig's Disease) یک بیماری نورون‌های حرکتی یا (MND یا Motor Neuron Disease) است که موجب تخریب پیشرونده و غیرقابل ترمیم در دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع) و دستگاه عصبی محیطی می‌شود. اسکلروز جانبی آمیوتروفیک شایعترین بیماری نورون‌های حرکتی (MND) می‌باشد؛ بنابراین این بیماری هم علایم نورون محرکه فوقانی و هم نشانه‌های نورون محرکه تحتانی را ایجاد می‌کند. در حقیقت در ALS نشانه‌های فلج مرکزی و محیطی تواماً ایجاد می‌شود. این بیماری منجر به از دست رفتن تدریجی عملکرد عضلات (به ویژه عضلات مخطط) می‌گردد و با تضعیف ماهیچه‌ها بتدریج فرد به فلج عمومی مبتلا می‌شود. به طوری که توانایی هرگونه حرکتی از شخص سلب خواهد شد. معمولاً مبتلایان به این بیماری مدت زمان زیادی زنده نمی‌مانند. اگر چه این مدت برای استیون هاوکینگ بین ۲ تا ۳ سال پیش‌بینی شده بود، اما او علی‌رغم همه مشکلات و ناراحتی‌ها همچنان به زندگی خود ادامه می‌دهد و برای فرارسیدن مرگ لحظه‌شماری نمی‌کند. بیماران مبتلا به این بیماری معمولاً دچار ناتوانی‌های حرکتی شده و ۳ تا ۵ سال پس از ابتلا به این بیماری جان خود را از دست می‌دهند. اگر چه ۲۰ درصد این بیماران تا ۵ سال و ۱۰ درصد آن‌ها تا ۱۰ سال زنده خواهند ماند. در این بیماری دستگاه عصبی مرکزی و ماهیچه‌ها بویژه ماهیچه‌های دست، پا، ساعد، سر و گردن به شدت صدمه می‌بینند. این بیماری با یک ضعف عضلانی آغاز می شود زمانی که نورون ها (سلول های عصبی) به علت بیماری ALS شروع به مردن می کنند، معمولا اولین علامت، ضعف عضلات است. این ضعف عضلانی می تواند در هر جای بدن فرد مبتلا خود را نشان دهد، اما معمولا اولین بار خود را در دست ها، پاها و یا دهان نشان خواهد داد. ممکن است فرد متوجه شود که دیگر قادر نیست پاهای خود را به خوبی بلند کند و یا در حرکت دچار اشکال شود. برخی دیگر ممکن است با دست هایشان مشکل پیدا کنند، مثلا نتوانند کلید را در قفل قرار دهند. مشکلات صحبت کردن و یا بیان کلمات نیز از اولین علائم بیماری ALS محسوب می شوند. در هر فرد مبتلا، این ضعف ماهیچه ای بدتر شده و به سایر بخش های بدن فرد گسترش پیدا می کند. این بیماری با درد همراه نیست کاهش حجم ماهیچه و کارایی آن که بیماران مبتلا به ALS به آن دچارند، دردناک نیست. برخی افراد ممکن است ناراحتی را در زمانی که نمی توانند بدن خود را حرکت دهند تجربه نمایند و یا تمام روز بر روی ویلچر و یا در رختخواب باشند. اما ALSبه ندرت با درد همراه است. اما بیماری ALS تقریبا همیشه کشنده است در نوع پیش رونده ی این بیماری، اغلب بیماران عملکرد حرکتی شان را سریعا از دست می دهند که در نهایت به مشکلات غذا خوردن و تنفس منجر می شود. اگر بیمار مبتلا به ALS از دریافت مواد غذایی از طریق لوله تغذیه ای خودداری کند، گرسنگی باعث مرگ می شود. اما به طور معمول، افراد مبتلا به علت خفگی می میرند، زمانی که ماهیچه های تنفسی از کار می افتند.