دانلود مقالات ISI درباره نوروپاتیک اتونومیک + ترجمه فارسی

نوروپاتی دیابتی عارضه‌ی شایع دیابت نوع 1 و 2 می‌باشد که به علت سطوح بالا و کنترل‌نشده‌ی قند خون موجب آسیب به اعصاب می‌شود. انواع نوروپاتی دیابتی: چهار نوع اصلی از این بیماری در بیماران مبتلا به دیابت دیده می‌شود: 1- نوروپاتی محیطی 2- نوروپاتیک اتونومیک 3- نوروپاتی مجاور 4- نوروپاتی موضعی یا مونونوروپاتی. دومین نوع شایع از این بیماری در افراد مبتلا به دیابت، نوروپاتیک اتونومیک autonomic dysfunction یا Dysautonomia است. سیستم عصبی اتونومیک (خودکار) کارهای غیرارادی بدن را بر عهده دارد؛ سیستمی که ما کنترل هوشیارانه روی آن نداریم. بسیاری از اندام‌های بدن با این سیستم کنترل می‌شوند؛ برای مثال، قلب، مثانه و ریه ها. به همین دلیل نوروپاتی اتونومیک می‌تواند مجرای گوارشی و ادراری را همانند چشم یا اندام های تناسلی درگیر کند. یکی از عوارض شایع این نوع از نوروپاتی در مردان اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی می باشد. نوروپاتی قلبی‌عروقی که قلب را تحت تأثیر قرار می‌دهد یکی از عوامل اصلی مرگ می‌باشد. علل نوروپاتی اتونومیک: علل شایع این اختلال عبارتند از: 1- دیابت 2- آمیلوئیدوز (تجمع غیرطبیعی پروتئین در بافت) 3- اختلالات خود ایمنی (زمانی که سیستم ایمنی بدن به سوء تعبیر مبتلا شده و به بافت های بدن به عنوان یک عامل خارجی حمله می کند). علائم این اختلال: 1- کاهش بیش از حد فشار خون زمانی که فرد می ایستد (افت فشار خون وضعیتی) 2- احساس سبکی سر و یا ضعف 3- مردان ممکن است اختلال نعوظ نیز داشته باشند. 4- برخی از افراد بی اختیاری ادراری را به دلیل بیش فعالی مثانه تجربه می کنند. 5- احتباس ادرار به دلیل از کار افتادن مثانه نیز ممکن است ایجاد شود. 6- احساس سیری بعد از خوردن غذا به دلیل بیماری به نام گاستروپارزی و یبوست شدید نیز از دیگر نشانه های این بیماری می باشند. هنگامی که اعصاب سوماتیک نیز آسیب دیده باشد، فرد ممکن است احساس بی حسی و یا احساس سوزن سوزن شدن در دست و پا و یا عضلات ضعیف شده را داشته باشد. درمان این اختلال به شیوه های اصلی زیر انجام می شود: 1- اگر علت اختلال مشخص شود، درمان علت زمینه ای، درمان اصلی بیماری است. 2- گاهی اوقات داروهای سرکوب کننده ایمنی استفاده می شود. 3- برای علایم شدید، تزریق گلوبولین یا پلاسما گاهی اوقات ایمنی را افزایش می دهد. اگر نوروپاتی به علت واکنش های خود ایمنی ایجاد شود با داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن (داروهای سرکوب کننده ایمنی) و کاهنده واکنش، مانند آزاتیوپرین، سیکلوفسفامید، یا پردنیزون درمان می شود.