دانلود مقالات ISI درباره زیست‌انرژی + ترجمه فارسی

زیست‌انرژی یا انرژی زیستی یا بیو انرژی (Bioenergy) نوعی از سوخت است که از منابع زیست توده یا Biomass به دست می آید. این سوخت شامل بایودیزل، اتانول مایع، متانول و سوخت های دیزل گازی می شود. از منابع اولیه سوخت های زیستی می توان به ضایعات چوبی، تفاله های محصولات کشاورزی، نیشکر، غلات، روغن گیاهان و سبزیجات اشاره کرد. به عبارت دیگر بیو انرژی گونه‌ای انرژی تجدیدپذیر است که از منابع زیستی بدست می‌آید. این مفهوم رابطه نزدیکی با مفهوم زیست‌سوخت که به سوختی گفته می‌شود که از منابع زیستی بدست می‌آید، دارد. در معنای گسترده‌تر، زیست‌انرژی شامل زیست توده (نوعی مواد زیستی که برای فراوری زیست‌سوخت بکار می‌روند) و هرگونه استخراج انرژی از منابع زیستی برای استفاده در زمینه‌های اجتماعی، اقتصادی، علمی و فنی می‌باشد. این تصور اشتباهی است که زیست توده همان زیست‌انرژی می‌باشد. در حقیقت زیست‌انرژی، انرژی بدست آمده از زیست‌توده است در حالی‌که زیست‌توده در اینجا نوعی سوخت است و زیست‌انرژی نوعی انرژی. در حقیقت زیست‌‌توده به هر نوع ماده آلی گفته می‌شود که اثرات خورشید در آن بصورت ماده شیمیایی ذخیره شده است. در بین زیست توده‌ها موادی چون چوب و ضایعات آن، کاه، کود، نیشکر و دیگر زیست‌فراورده‌ها و فرایندهای کشاورزی به عنوان سوخت بکار می‌روند. در اروپا نسبت به آمریکای شمالی، تمایل کمتری برای بکار بردن کلمه زیست‌انرژی وجود دارد. یکی از مشکلات بزرگ زیست محیط تولید حجم بسیار زیاد زباله در شهرهای بزرگ میباشد، که در این زمینه تحقیقات وسیعی صورت گرفته است و تا کنون عمدهترین راه حل، سوزاندن زباله و در برخی موارد تبدیل زباله به کود و بازیابی زباله میباشد، میتوان کورههای زباله سوز را بصورت بویلر نیروگاه بخاری طراحی نمود و از حرارت ایجاد شده و احتراق مخلوط سوخت و زباله میتوان بوسیله این بویلر توربو ژنراتورهای بخار را به حرکت در آورد و انرژی الکتریکی تولید نمود. در تاریخ بشری استفاده از انرژی زیستی به دوره های ابتدایی باز می‌گردد یعنی از زمانی که آتش شناخته شد، انسان نخستین همواره از چوب و برگ خشک درختان به عنوان سوخت استفاده می‌کرده است. در خصوص بیوگاز، قدیمی‌ترین مورد خروج گاز و اشتعال ناقص آن به وسیلة دفن زباله در طبقات زیرین زمین توسط پیلی نی روس گزارش شده است. وی خروج گاه به گاه گاز طبیعی و اشتعال ناقص آن را از طبقات زیرین زمین مشاهده کرد ولی وان هلمونت درسال 1630 شناسائی و اشتعال این گاز را رسماً اعلام کرد. در ایران نیز استفاده از بیوگاز سابقه ای قابل توجه دارد. محمدبن حسین عاملی معروف به شیخ بهائی نخستین کسی است که بر اساس منابع تاریخی این منبع انرژی را به عنوان سوخت یک حمام در اصفهان به کار برده است.