دانلود مقالات ISI درباره شاخص توده بدنی + ترجمه فارسی

شاخص توده بدنی (body mass index) یا بصورت مخفف BMI وسیله‌ای جهت تشخیص تناسب وزن بدن با قد است. این شاخص از طریق حاصل تقسیم وزن بر مجذور قد فرد محاسبه می شود. روش های مختلفی برای اندازه گیری شاخص توده بدنی استفاده می شود به جز تقسیم وزن بر قد که آن هم می تواند مقیاس های مختلفی داشته باشد، یک روش معمول دیگر اندازه گیری این شاخص از طریق محاسبه در نمودار است. به طوری که اگر محور افقی را وزن فرد به کیلوگرم در نظر بگیریم، محور عمودی نیز بر اساس قد تقسیم بندی شده است؛ بنابراین با محاسبه نقطه مورد نظر می توانیم بسنجیم که آیا قد فرد مورد نظر در طیف مناسب قرار گرفته یا اینکه از کمبود یا اضافه وزن رنج می برد. این شاخص در بین سال‌های ۱۸۳۰ تا ۱۸۵۰ توسط آدولف کوتله دانشمند بلژیکی ابداع شد و در یک مجله علمی مطرح شد و از آن پس به عنوان یکی از معتبر ترین مقیاس های برای اندازه گیری احتمال اضافه یا کمبود وزن استفاده می شود. این شاخص به دلیل افزایش بی سابقه چاقی در جوامع صنعتی به سرعت مورد قبول و استفاده پزشکان و متخصصین تغذیه قرار گرفت و سادگی محاسبه آن حتی توسط افراد غیر حرفه ای باعث شد که به یکی از روش های بی هزینه اما ارزشمند برای محاسبه تناسب اندام توسط هر فرد علاقمندی تبدیل شود. برخی از محدودیت های استفاده از شاخص توده بدنی عبارتند از: این شاخص ممکن است برای ورزشکاران و افرادی که بافت ماهیچه ای مستحکم و متراکم دارند، با ضریب خطا همراه باشد و BMI آنها را بالاتر از میزان واقعی نشان دهد، در مورد استفاده از این شاخص برای سالمندان نیز محدودیت هایی وجود دارد، محاسبه شاخص توده بدنی برای زنان باردار کاربرد ندارد و شاخص توده بدنی با عددهای داده شده تقریبا برای مردم کشورهای غربی صنعتی مشابه است ولی این میزان در سایر کشورها و برای مردم سایر نژآدها متفاوت است. برای مثال در ژاپن شاخص توده بدنی نرمال باید بین 18. 5 تا 23 باشد این در حالی است که تقریبا این میزان برای کشور های غربی 25 است. به طور معمول داشتن BMI بیشتر (معمولا بالاتر از عدد 20) نشان دهنده این است که بیش از دیگران در معرض خطر ابتلا به بیماری‌ها و مشکلات پزشکی قرار دارید. این شاخص تنها در افراد بالغ قابل اندازه‌گیری است. با این حال در برخی از موارد جهت سنجش وزن و قد کودکان نیز استفاده می‌شود. البته در برخی موارد نظیر اینکه وقتی شما هیکل ورزیده و ماهیچه‌های بیشتری دارید و در صحت و سلامت کامل به سر می‌برید و میزان چربی بدن شما نیز مناسب است، عدد BMI بالایی به دست می‌آید که ممکن است صحت نتایج را دچار خدشه کند. این اتفاق ممکن است در بین زنان حامله و شیرده یا افراد دارای اندام ظریف نیز رخ دهد. از آنجا که شاخص BMI ارتباط مستقیمی با قد و وزن دارد، با کاهش وزن می‌توانید BMI خود را کاهش داده و در نتیجه خود را در گروهی قرار دهید که در معرض کمترین خطر سلامتی هستند. مطالعات بسیار نشان داده است کم کردن وزن به صورت پیوسته و آرام و استفاده از رژیم‌های غذایی حاوی مقادیر متناسب مواد غذایی سالم، عملکرد مناسب‌تر و بهتری خواهد داشت. بر پایه این مطالعات، داشتن شاخص BMI کمتر از 18. 5 نشان‌ دهنده کمبود وزن بوده و بهتر است این افراد با یک پزشک متخصص مشورت کنند. ضمن اینکه شاخص BMI بالاتر از 25 تا 29 نیز نشان‌ دهنده اضافه وزن و چاقی مفرط است. شاخص BMI مناسب عددی بین 19. 1 الی 25 را شامل می‌شود.