دانلود مقالات ISI درباره کشورهای در حال توسعه + ترجمه فارسی

کشورهای در حال توسعه(به انگلیسی: Developing countries) یا کشور رو به رشد کشوری است با استانداردهای نسبتاً پایین زندگی، پایه صنعتی توسعه نیافته و شاخص پایین توسعه انسانی (HDI). تعریفی که بیش از همه در مورد کشور در حال توسعه مورد قبول قرار گرفته است، به این موضوع اشاره دارد که این قبیل کشورها از لحاظ صنعتی‌سازی دارای سطوحی پایین هستند و از نظر شاخص توسعه‌ی انسانی نیز عملکردی ضعیف دارند. چنان‌چه کشوری از لحاظ شاخص توسعه‌ی انسانی رتبه‌ای پایین کسب کند به این معنی است که شهروندان این کشور خاص، نسبت به کشورهای رده بالا دارای امید به زندگی پایین‌تر، سطح تحصیلات کم‌تر، درآمد سرانه‌ی کم‌تر، و میزان باروری بیش‌تر هست. کاربرد اصطلاح کشور در حال توسعه برای تمام کشورهای کمتر توسعه یافته را می‌توان نامناسب دانست: تعدادی از کشورهای فقیر در حال بهبود اوضاع اقتصادی خود نیستند (همانطور که این اصطلاح ذکر می‌کند)، بلکه دوره‌های طولانی را از افول اقتصادی تجربه نموده‌اند. کشورهایی که دارای اقتصادهای پیشرفته تر در میان ملل در حال توسعه می‌باشند، اما هنوز بطور کامل نشانه‌های یک کشور توسعه یافته در آنها تثبیت نشده‌است، تحت اصطلاح کشور تازه صنعتی شده دسته بندی می‌شوند. معیار و مفهوم توسعه اصطلاح کشور در حال توسعه عمدتاً به کشورهایی با سطوح پایین توسعه اقتصادی اطلاق می‌شود، این معمولاً تاحدودی با توسعه اجتماعی از لحاظ آموزش، بهداشت، امید به زندگی و غیره در ارتباط است. کلاً این اصطلاح نوعی تنزل را در کشورهای در حال توسعه بیان می‌کند. مهمترین شاخص های توسعه ۱ـ تولید ناخالص ملی و درآمد ملی سرانه محصول ناخالص ملی (GNP) عبارت است از مجموع ارزش کالاها و خدمات تولید شده نهایی در یک جامعه در طول یک سال معین. این شاخص برجسته ترین متغیر نشان دهنده وضعیت کلان اقتصادی است. به نظر می رسد کشوری که تولید ناخالص ملی بیشتری دارد، از ثروت، قدرت و مکنت بیشتری برخوردار بوده و می تواند نیازمندی های آحاد جامعه را به نحو مطلوب تری تأمین نماید. ۲ ـ توزیع درآمد یکی از معیارهای مهم در سنجش درجه توسعه یافتگی یک اقتصاد، بررسی و تحلیل الگوی توزیع درآمد میان این کشورهاست. به عبارت بهتر، بیشتر بودن درآمد یا تولید ناخالص ملی سرانه یک کشور، الزاماً مؤید برخورداری بیشتر آحاد جامعه مزبور از مواهب مادی نیست. ۳- دسترسی به آموزش عمومی و بهداشت همگانی تفکر در مورد نحوه آموزش نیروی انسانی برای پیشبرد توسعه اقتصادی در طی چندسال اخیر به نحو چشمگیری افزایش یافته است. به طور خلاصه می توان گفت، توسعه اقتصادی هرکشور در گرو ظرفیت و توان تولیدی آن کشور است و دو عامل اصلی در شکل گیری ظرفیت و توان تولیدی هر کشور، میزان انباشت سرمایه انسانی و سرمایه فیزیکی است. ۴- شاخص توسعه انسانی (HDI) شاخص توسعه انسانی، یکی از مهم ترین شاخص های ترکیبی جهت سنجش میزان توسعه تحقق یافته در یک کشور است. از سال ۱۹۹۰ به بعد همه ساله گزارشی از توسعه انسانی توسط برنامه توسعه ملل متحد منتشر می شود ۵- تغییر ساختار اقتصادی تغییر ساختار عبارت است از افزایش سهم بخش خدمات و بخش صنعت از نیروی کار و ارزش افزوده نسبت به بخش کشاورزی که در فرایند توسعه به طور طبیعی صورت می گیرد. به طور کلی تغییر و تحولات ساختاری در هر کشور با افزایش درآمد سرانه آنهاهمراه است. ۶- تمرکز زدایی و مشارکت تمرکز زدایی به معنای واگذاری بخشی از امور به مناطق، کاهش فعالیت های دولتی و سپردن آن به بخش خصوصی به منظورافزایش کارآیی از طریق مشارکت مردمی در فضایی رقابتی، ابعاد ویژه ای را در مباحث توسعه اقتصادی به خودگرفته است. ۷- میزان دوگانگی از مشخصه های اکثر کشورهای در حال توسعه، بخصوص کشورهای با نظام سرمایه داری، دوگانگی اقتصادی - اجتماعی و فرهنگی آنهاست. منظور از اقتصادهای دوگانه، جوامعی هستند که نه تنها در بافت اقتصادی، بلکه در ساختار فرهنگی - اجتماعی آنها، دوگانگی و عدم تجانس وجود دارد. ۸- درجه انسجام ملی و حس وحدت ملی انسجام و حفظ ثبات در ارزش های ملی، ریشه در مبانی فلسفی و باورهای فرهنگی جوامع دارد. این پیش ذهنیت که هر فرد، آرمان مطلوب خود را در حداکثر کردن رفاه گروهی و اجتماعی ببیند و یا این که این مطلوب را در چارچوب بسته منافع شخصی دنبال کند، مسیر حرکت جامعه را در جهت ارتقای منافع ملی و رشد اقتصادی جامعه تعیین خواهد کرد.