دانلود مقالات ISI درباره ایمونوگلوبولین IgA + ترجمه فارسی

ایمونوگلوبولین IgA یا (IgA Immunoglobulin) مهم ترین ایمونوگلبولینی است که در ترشحاتی مانند ترشحات بینی، برونش، روده، پروستات، اشک، کلستروم، بزاق و مایع واژن یافت می شود. ایمونوگلوبولین‌ها دسته‌ای از مولکول‌های زیستی هسنتد که در سیستم ایمنی فعال هستند و با حرف اختصاری (Ig)نشان داده می‌شوند. ایمونوگلوبولین‌ها به طور اختصاصی علیه آنتی ژن‌ها یا پادگن‌ها ترشح می‌شوند و اگر برای آنتی ژنی ترشح شده باشد به آن آنتی بادی یا پادتن می‌گویند. بدن هر فرد ۱۰ به توان ۷-۹ مولکول آنتی بادی دارد. ایمونوگلوبولین‌ها از نظر ساختمان سوم پروتئینی به شکل کروی هستند. به همین دلیل به آنها ایمونوگلوبولین می‌گویند. از طرفی پس از الکتروفورز و جداسازی پروتئین‌های سرم خون به روش الکتروفورز، چهار بخش عمده در آنها قابل تشخیص است که عبارت‌اند از: آلبومین و گلوبولین‌های آلفا، بتا و گاما. ایمونوگلوبولین بیشتر در منطقه گاما قرار می‌گیرند و از گاماگلوبولین‌ها هستند. ایمونوگلوبولین ها در سرم خون و مایعات بافتی تمام پستانداران یافت می شوند و حدود بیست درصد پروتئین های پلاسما را در انسان شامل می شوند. ایمونوگلوبولین ها متنوع هستند ولی واحد ساختمانی در تمام آنها یکسان و شبیه حروف Tو Yاز دو زنجیره یکسان پلی پتپیدی بلند یا سنگین و دو زنجیره یکسان پلی پپتیدی کوتاه یا سبک درست شده اند. ایمونوگلوبولین ها بر اساس ساختمان اولیه ردیف اسیدهای آمینه زنجیره سنگین و نیز اختلافات سرولوژی به پنج دسته یا کلاس یا ایزوتاپت تقسیم می شوند. بر همین اساس ایمونوگلوبولین ها را IgE، IgD، IgM، IgA، IgGنامگذاری کرده اند. زنجیره های سبک تمام ایمونوگلوبولین ها نیز بر همین اساس به دونوع کاپاو لامبدا تقسیم شده است. IgA در ترشحات به صورت ساختارهای دوتایی یا سه تایی به نام IgA ترشحی دیده می شود که شامل دو یا سه مولکول تکی IgA می باشد. این مولکول تکی با یک زنجیره پلی پپتیدی به نام پروتئین J به هم متصل هستند وبا پروتئین دیگری به نام جزؤ ترشحی یا انتقالی ترکیب شده اند. چون IgA ترشحی در برابر بسیاری از آنزیم ها مقاومت می کند لذا در ترشحات باقی می ماند و از بدن در مقابل تکثیر میکرواورگانیسم ها محافظت می کند. ساختارهای تکی IgA و پروتئین J را پلاسماسل های موجود در لافینا پروپریای اپی تلیوم مجاری گوارشی، تنفسی و ادراری ترشح می کنند. جزؤ ترشحی توسط سلول های اپی تلیال مخاط ترشح می شود و هنگامی که از طریق سلول های اپی تلیال انتقال می یابد، به ساختار چند تایی IgA اضافه می شود.