دانلود مقالات ISI درباره مقاومت به حشره کش + ترجمه فارسی

مقاومت به حشره کش(به انگلیسی: Insecticide resistance) ویژگی ارثی است که به حشره امکان می دهد تا پس از تماس با دوزی که به طور معمول مرگبار است همچنان به حیات خود ادامه دهد. بر اساس تعریف سازمان بهداشت جهانی که در سال ۱۹۵۷ارائه شده است مقاومت عبارت است از: توانایی توسعه یافته یک گونه از حشرات برای تحمل دوزی از ماده سمی که برای اکثر افراد جمعیت طبیعی همان گونه مرگبار باشد. برای اطمینان یافتن از سودمندی طولانی مدت یک حشره کش لازم است دربرابرتوسعه مقاومت محافظت لازم را ایجاد کنیم. مدیریت مقاومت بکارگیری مجموعه ای از روشها برای جلوگیری از افزایش سطح مقاومت یا به تعویق انداختن آن است. درغیر این صورت باید آن آفت کش را از رده خارج نمود. روش های مدیریت مقاومت می تواند از توسعه مقاومت در جمعیت ناقلین جلوگیری کرده،سرعت توسعه آن را تقلیل داده و موجب شود که گونه های مقاوم به سطح حساسیت بازگردند. تاکتیک های مورد استفاده برای مدیریت مقاومت در جمعیت ناقلین شامل اقدامات زیر است. در سوسری ها، توسعه مقاومت به حشره کش ها در ابتدا به سوسری آلمانی محدوده بود. مقاومت در اینگونه، احتمالاً به علت چرخه زندگی کوتاه و وضع زیستی ویژه حشره آفت می باشد که این امر موجب تماس بیشتر آن با حشره کش های شیمیایی در مقایسه با دیگر گونه های سوسری ها شده است. یک سابقه طولانی از مقاومت به حشره کش ها، در سوسری آلمانی وجود دارد. سوسری های شرقی و آمریکایی وسوسری بزرگ قهوه ای سطح مقاومت کمتری دارند. این حشرات به طور عمده به ددت و کلردان مقاوم هستند. بتازگی مشخص شده که سوسری آمریکایی در چین به تریکلرفون و سوسری بزرگ قهوه ای در آمریکا به دیازینون مقاوم شده اند. به دلیل ایجاد مقاومت و مسائل زیست محیطی، حشره کش های مصنوعی و بتازگی حشره کش های تنظیم کننده ی رشد، جانشین حشره کش های آلی کلره شده اند. تنظیم کننده های رشد حشرات ترکیباتی هستند که برای مراحل لارو و پورگی به شدت سمی هستند و از رشد و تبدیل آنها به بالغ جلوگیری می کنند، این حشره کش ها برای حشرات خیلی سمی نیستند. استفاده از این مواد به علت قیمت بالا و محدودیت دسترسی بسیار کم است، ولی ممکن است در مواقعی که سوسری ها نسبت به حشره کش های رایج مقاومت نشان می دهند، ارزش فوق العاده زیادی داشته باشند.