دانلود مقالات ISI درباره لیپوزوم ها + ترجمه فارسی

لیپوزوم ها(به انگلیسی: Liposome)حبابچه های کروی هستند که در مرکز خود حاوی آب می باشند. قطر آنها بر حسب میکرومتر محاسبه می شود، غشاء تشکیل دهنده این ساختمان های کروی شامل یک یا چند لایه است. لیپوزوم به یک وزیکول میکروسکوپی شامل دو لایه فسفولیپیدی گفته می‌شود که یک فضای مائی را احاطه نموده است. لیپوزوم‌ها به دلیل خصوصیات آمفی پاتیک، امکان دارورسانی جهت داروهای هیدروفیل و لیپوفیل را فراهم می‌نمایند. ویژگی‌هایی از قبیل سمیت ذاتی پایین، زیست تجزیه پذیری و فقدان ایمونوژنیسیته، سبب شده است که لیپوزوم‌ها به عنوان یک سیستم دارورسانی مورد توجه واقع شوند. این ساختارهای ریز و کیسه مانند، شبیه بسته ها یا کپسولهایی میباشند که میتوان با بدام انداختن داروها در درونشان (انکپسولاسیون)، از آنها برای حمل داروها به نقاط مختلف بدن استفاده کرد. در نتیجه دارورسانی، یکی از کاربردهای مهم لیپوزومها میباشد. لیپوزوم خود یک حباب از چربی است که می تواند در بخش های مختلف بدن نفوذ کرده، جریان یافته و در محل مورد نیاز باز شود. داخل آن فضای بسیار کوچک و کافی برای حمل مولکول های دیگر فراهم شده است. پس از باز شدن در محل اثر، مولکول هایی که توسط این حباب ها حمل می شوند آزاد می گردند. لیپوزوم‌ها برای اولین بار در سال 1961 میلادی توسط دکتر الک بنقام – که روی فسفولیپید‌ها و لخته شدن خون مطالعه کرده بود - در انگلستان تولید شد. روش کلی تهیه لیپوزومها بر پایه بارگیری دارو در آنها عبارتند از: 1- تکنیکهای بارگیری غیر فعال 2- تکنیکهای بارگیری فعال. لیپوزوم ها متشکل از یک ماده روغنی بوده و لایه ظریفی بر سطح پوست تشکیل می دهند و اثر مسدود کنندگی خفیف و افزاینده رطوبت پوست را دارند اگر چه در مقایسه با سایر مرطوب کننده ها برتری خاصی را نشان نمی دهند. لیپوزوم ها تماس بین سلول های پوست و مواد فعال یا داروهای موضعی را به دلیل اینکه آنها را در درون خود محصور می نمایند کاهش می دهند. این امر می تواند باعث کاهش واکنش های حساسیتی شود. لیپوزوم ها به خودی خود ماده ی فعالی نیستند و در واقع به عنوان نوعی واسطه برای ورود مواد فعال به درون پوست عمل می کنند و کارایی آنها هنوز نیاز به اثبات دارد. مولکول‌های فسفولیپیدی - که از گروه چربی‌ها هستند - از دو بخش «آب‌دوست» (Hydrophilic) و آب‌گریز (Hydrophobic) تشکیل شده‌اند: دم: یک ساختار غیرقطبی بلند و آب‌گریز، متشکل از دو زنجیره‌ی هیدروکربنی‌‌ (Hydrocarbon) (یک رنجیره‌ی اشباع و یک زنجیره‌ی غیراشباع. سر: ساختار قطبی و آب‌دوست (متشکل از گروه گلیسرول، گروه فسفات و گروه کولین). بدین‌ترتیب فسفولیپید‌‌‌ها دارای انتهای قطبی و غیرقطبی هستند. لیپوزوم ها به‌عنوان ابزار‌های بیوشیمیایی و بیوفیزیکی استفاده‌های بسیاری دارند. برای مثال: - به‌عنوان ناقلی برای رساندن مواد محلول در آب و هم‌چنین مواد محلول در چربی به سلول هدف - به‌عنوان کمک‌کننده‌ی ایمونولوژیکی- به‌‌عنوان پیش‌ماده برای مطالعه‌ی ویژگی‌های غشا. مولکول لیپوزوم مانند یک حباب کروی شکل بسیار ریز است که غشای بیرونی آن از لیپید است. درساخت کرم ها داخل این حباب مواد موثره مراقبتی مانند کیوتن و مرطوب کننده ها، جاسازی می شوند. پس از رسیدن به اعماق پوست، لیپوزوم باز می شود، غشای آن جذب سلول می گردد و مواد داخل خود را آزاد می کند. به این وسیله مواد موثر را به بهترین لایه پوست می رساند و بنابراین بالاترین میزان اثر بخشی را به دنبال دارد. زیرا به صورت بنیادین و از اعماق پوست شروع به اثرگذاری و ترمیم می کند.