دانلود مقالات ISI درباره تراکم معدنی استخوان + ترجمه فارسی

استئوپروز مشکل شایع نظام های سلامت و به عبارتی یک اپیدمی نهان است. با تشخیص زودرس این بیماری بوسیله سنجش تراکم استخوان می توان با درمان به موقع از عوارض این بیماری بویژه شکستگی ها پیشگیری نمود. تست تراکم معدنی استخوان(به انگلیسی: Bone mineral density) روش متداول برای سنجش مقدار تراکم استخوان‌های بدن است. در این روش که مقدار وزن مواد معدنی استخوان رادر هر سانتی‌متر مربع اندازه می‌گیرند. یک معیار نسبی از مواد معدنی استخوان را بدست می‌دهد ولی چگالی واقعی استخوان سنجیده نمی‌شود. کاربرد بالینی آن برای اندازه‌گیری غیر مستقیم از مقدار پوکی استخوان بیمار می‌باشد. تست تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) تراکم مواد معدنی (مثل کلسیم) را با استفاده از اشعه ایکس یا اسکن توموگرافی کامپیوتری اندازه گیری می کند. این اطلاعات برای تخمین قدرت استخوان های شما استفاده می شود. حجم استخوان با افزایش سن از دست می رود. استخوان ها به صورت طبیعی با افزایش سن نازک تر می شوند (که استئوپنی نامیده می شود) به خاطر اینکه استخوان موجود سریعتر از استخوان جدیدی که ساخته می شود تجزیه می شود. زمانی که این اتفاق می افتد، استخوان های ما کلسیم و دیگر مواد معدنی را از دست می دهد و سبک تر، دارای تراکم کمتر و متخلخل تر می شود. این حالت استخوان را ضعیف تر می کند و احتمال اینکه بشکنند را افزایش می دهد. با از دست دادن بیشتر استخوان، استئوپنی منجر به استئوپروز می شود. بنابراین هرچه استخوان های شما ضخیم تر باشد، بیشتر طول می کشد تا دچار استئوپوروز شود. اگرچه استئوپروز می تواند در مردان هم اتفاق بیفتد، در زنان بالای سن ۶۵ سال متداول تر است. اگر تراکم استخوان کمتر از حد طبیعی باشد، می توانید کارهایی برای افزایش قدرت استخوان و کاهش احتمال شکستن آن انجام دهید. بعضی راه ها برای افزایش تراکم و قدرت استخوان شامل ترکیب کلسیم و مکمل های ویتامین دی با ورزش های تحمل وزن (مثل راه رفتن)، استفاده از وزنه (مثل بلند کردن وزنه یا استفاده از دستگاه های بدنسازی) و استفاده از داروها می باشد. تست تراکم ماده معدنی استخوان در موارد زیر پیشنهاد می شود: • تمام زنانی که بالای سن ۶۵ سال هستند و زنان جوان تری که خطر افزایش یافته ای برای استخوان های شکسته ایجاد شده توسط استئوپروز را دارند. • مردان با ریسک فاکتورهای استئوپروزیس مثل سن بالاتر از ۷۰ سال • مردان و زنانی که هایپرپاراتیروئیدیسم دارند. • مردان و زنانی که کورتیکواستروئید مصرف می کنند مثل پردنیزولون برای مدت طولانی • پیگیری این مسئله که درمان استئوپروز برای مردان و زنانی که به مدت دو سال یا بیشتر درمان می شوند چقدر موثر بوده است. پوکی استخوان یک بیماری اسکلتی سیستماتیک است که شکستگی های مرتبط با آن در زنان 8 برابر بیشتر از مردان است. انجام فعالیت های فیزیکی برای حفظ توده استخوانی و قدرت بدنی حیاتی بوده و به افراد در پیشگیری از شکستگی های ناشی از پوکی استخوان کمک می کند. برخی مطالعات رابطه مثبت بین فعالیت های فیزیکی و تراکم مواد معدنی استخوان (BMD) و برخی بی اثر بودن فعالیت های فیزیکی بر BMD را نشان داده اند. از این رو مطالعه ای سیستماتیک برای روشن شدن این تناقضات و تعیین اثر فعالیت های ورزشی بر تراکم مواد معدنی استخوان نیاز است. میزان تراکم ماده معدنی استخوان است BMD هر ناحیه بر حسب گرم بر سانتی مترمربع توسط دستگاههای سنجش تراکم استخوان اندازه گیری می شود. BMD یک فرد به تنهایی معنی خاصی ندارد بلکه می بایست نسبت به مقدار BMD جمعیت رفرانس مقایسه گردد. در این خصوص مقدارBMD میتواند با میانگین مقدار حداکثر BMD در یک جوان بالغ سالم با همان جنس و نزاد مقایسه گردد (T Score) یا با میانگین مقدار BMD یا فرد هم سن و هم نزاد خودش مقایسه شود(Z Score) جمعیت رفرانس بدین صورت بدست می اید که معمولا شرکتهای سازنده دستگاههای دانسیتو متری تغدادی از افراد سالم مابین ۲۰ تا ۸۰ سال را که دارای هیچگونه بیماری نبوده را انتخاب نموده و BMD انها را اندازه گرفته و در هر دهه سنی میانگین BMD را بدست اوزده و بعنوان BMD نرمال مربوطه به ان دهه سنی منظور می کنند و BMD جمعیت رفرانس را بدست می اودند. سپس با کمک محاسبات ریاضی BMD اندازه گیری شده یک فرد را با BMD جمعیت رفرانس مقایسه میکنند. که در این میان دهه سنی ۲۰ تا ۲۸ سال از اهمیت بسزایی برخوردار است و به ان YOUNG reference می گویند. این مقایسه بر مبنای انحراف معیارSD (Standard deviation) صورت می گردد. SD معیاری برای تشخیص این امر است که یک فرد تا چه حد از تراکم استخوان نرمال دور یا نزدیک می باشد. معمولا کاهش ۱۰ در صدی BMD نسبت به BMD یک جوان بالغ معادل با یک SD است.