دانلود مقالات ISI درباره ماتریکس خارج سلولی + ترجمه فارسی

ماتریکس خارج سلولی (ECM) شبکه ‌ای از گلیکوپروتئین‌ها و سلول‌ها است که پیرامون سلول‌ها را در بر می‌گیرد. این ماده ژله مانند از گلیکوزآمینوگلیکان‌ها، گلیکوپروتئین‌ها، مایع بافتی و گاهی و فیبروبلاست‌های استروما ساخته شده است. ماتریکس خارج سلولی بافت‏های حیوانات، ترکیب پیچیده‏ای از ماکرومولکول‏ها است که نقش ساختاری ضروری در تکامل بافت‏ها و ارگان‏ها را ایفا می‏کند. روش‏های نوین مهندسی بافت بر نقش دقیق الگوها در هدایت سلول‏ها و نگهداری عملکرد ویژه بافت تکیه می‌کنند. تحقیقات اخیر انواع توالی‏ها و موتیف‎های ماتریکس خارج سلولی را به ما نشان داده‏اند که نقش کلیدی در بهبود عملکرد مغز بعد از آسیب دارند. موتیف‏های کوچک از ماتریکس خارج سلولی می‏تواند فعالیت‏های بیولوژیکی مولکول‏های بزرگ را تقلید کند. با توجه به نقش مهم ماتریکس خارج سلولی در پیشبرد روند ترمیم، ساخت داربست‌هایی از جنس ترکیبات ماتریکس خارج سلولی می‌تواند از طریق شبیه‌سازی ساختار فیزیکی و شیمیایی ماتریکس خارج سلولی طبیعی اعصاب محیطی، بستر مناسبی را برای رشد آکسون‌های در حال ترمیم فراهم آورد. از این رو آشنایی با نقش ترکیبات ماتریکس خارج سلولی در روند ترمیم اعصاب محیطی از ضروریات مورد نیاز برای پژوهشگران حوزه ترمیم اعصاب و مهندسی بافت‌های عصبی می‌باشد. پرکننده‌های اصلی ماده زمینه‌ای گلیکوزآمینوگلیکان‌ها هستند. که از آن میان، مهم‌ترین گلیکان موجود در ماتریکس برون ‌سلولی هیالورونان‌هایی مانند اسید هیالورونیک است (پلی‌ساکارید غیر پروتئوگلیکان). گلیکوزآمینوگلیکان‌ها در روند مورفوژنز و تمایز طبیعی سلول‌ها و بافت‌ها نقش دارند. پروتئوگلیکانها مانند هپاران سولفات، کندروایتین سولفات، کراتان سولفات هستند. ماتریکس خارج سلولی غالبا از کلاژن ساخته شده است این پروتئین در بافت های زنده ساختاری حمایت کننده محسوب می شود. در ماتریکس خارج سلولی پروتئین های بسیار زیادی وجود دارند که رفتار سلول ها را هدایت می کنند و به آن ها کمک می کنند تا با یکدیگر ارتباط بر قرار کنند. دانشمندان عقیده دارند سلول های سرطانی ترکیب ماتریکس را به منظور تحریک رشد و بقای خود تغییر می دهند. از فیبرهای پروتئینی این بافت‌مانه، می‌توان کلاژن، الاستین و گلیکو پروتئین فیبرونکتین را نام برد. از دیگر پروتئین‌های ماتریکس برون‌سلولی می‌توان به متالوپروتئیناز‌های ماتریکس که به نام آنزیم‌های ماتریکس متالوپروتئیناز، (Matrix metalloproteinase ; MMP) شناخته می‌شوند، اشاره کرد. آنزیم‌های ماتریکس متالوپروتئیناز، خانواده بزرگی از آنزیم‌های پروتئولیتیک هستند که در تجزیه ترکیبات گوناگون ماتریکس برون ‌سلولی نقش دارند. ماتریکس های متالوپروتئیناز، آنزیم‌های وابسته به کلسیم و روی هستند و در پیشرفت و گسترش بیماری‌های التهابی (آرتریت روماتوئید)، بیماری‌های قلبی عروقی و تومورهای سرطانی نقش دارند. بر حسب نوع بافت، تفاوتهایی در ترکیب‌های ماتریکس برون‌سلولی وجود دارد. برای نمونه ماتریکس برون‌سلولی در غضروف در برگیرنده مادهٔ زمینه‌ای و رشته‌ها می‌باشد که از رشته‌های شرکت کننده در ساختمان آن بسته به نوع غضروف، کلاژن نوع I و II و رشته‌های الاستیک را می‌توان نام برد که مسئول استحکام غضروف هستند. در استخوان، حضور مواد استخوانی معدنی در ماتریکس مایه شده‌است که استخوان بافتی سفت و محکم باشد و چگونگی ساختمان آن سبب گردید، که استخوان با کمترین وزن حداکثر استحکام را داشته باشد.