دانلود مقالات ISI درباره ماکیان + ترجمه فارسی

ماکیان یا طیور به دسته‌ای از پرندگان اهلی گفته می‌شود که توسط انسانها به منظور جمع‌آوری تخم مرغ یا کشتار آنها برای گوشت یا پر مورد استفاده قرار می‌گیرند. این پرندگان معمولاً از راسته ماکیان‌سانان (از جمله مرغ خانگی، بوقلمون اهلی) و خانواده مرغابیان (از راسته غازسانان) که بخشی از پرندگان آبزی شناخته می‌شود، می‌باشند. بعضی از دیگر پرندگان همچون کبوتر نیز برای گوشتشان کشته می‌شوند. گوشت ماکیان با ۳۰٪ مصرف در جهان پس از گوشت خوک (۳۸٪) پرمصرف‌ترین گوشت می‌باشد. مُرغ خانگی یکی از ماکیان‌سانان است. مرغ خانگی نر خروس نامیده می‌شود. مرغ یا ماکیان پرندهای است از خانوادهٔ قرقاولان (Phasianidae)یا سیخک داران، زیرردهٔ نومرغان، از راستهٔ ماکیان‌سانان. گفته می‌شود که همه نژادهای ماکیان از چهار نوع وحشی زیر پدید آمده‌اند. گالوس-گالوس مثل مرغ جنگلی قرمز گالوس – لافایتی مثل مرغ جنگلی سیلان گالوس سونراتی مثل مرغ جنگلی خاکستری گالوس – واریوس مثل مرغ جنگلی آبی و سبز یافته‌های اخیر نشان می‌دهد که اهلی کردن مرغ خانگی، بیش از ۱۰٬۰۰۰ سال پیش در ویتنام صورت گرفته‌است. تا پیش از این باور عمومی بر این بود که این کار در هند انجام شده‌است. سپس مرغ اهلی راه خود را از هند به سوی ایران پیدا کرد. پس از آن از قلمرو لیدیه که توسط ایرانیان فتح شده بود، در قرن پنجم پیش از میلاد به یونان راه یافت. مرغ از دوران سلسله هجدهم فراعنه در مصر شناخته شده بوده است؛ طبق گزارش سالانهٔ توتموس سوم، پرنده‌ای که هر روز تخم می‌گذارد، بعنوان خراج از سرزمین مابین صحرای سینا و سوریه، یعنی بابل، به مصر آورده شده‌است. اما در عهد عتیق هیچ نشانه‌ای از مرغ دیده نمی‌شود. تحقیقات ژنتیک حاکی از آن است که نیای(اجداد) مرغ خانگی، خروس جنگلی قرمز و خاکستری(G. sonnerati) است. گرچه نسل دورگه‌ای که حاصل این دو نژاد باشد در اکثر مواقع نازا و عقیم می‌باشد، اما ژن عامل پوست زرد در مرغ در خروس جنگلی قرمز (نزدیکترین خویشاوند مرغ) نبوده و به احتمال بسیار زیاد این ژن از گونهٔ خاکستری به میراث گرفته شده‌است. مرغ پرشمارترین و شایع ترین جانور اهلی در جهان می‌باشد. با جمعیتی بیش از ۲۴ میلیارد در سال ۲۰۰۳، هیچ پرنده‌ای در جهان به این شماره نمی‌رسد. بوقَلَمون (در فارسی دری افغانستان: فیل‌مُرغ) گونهٔ بزرگی از پرندگان است که از سردهٔ (جنس) ملیگریس (Meleagris) و بومی آمریکای شمالی می‌باشد. بوقلمون‌ها در راسته ماکیان‌سانان قرار دارند. بوقلمون‌ها با یک ریش گوشتی که از زیر نوک آویزان است و با یک برآمدگی گوشتی که از بالای نوک آویزان است و اسنود (snood) نامیده می‌شود، متمایز می‌گردنند. با طول بالی از ۱٫۵ تا ۱٫۸ متر، بوقلمون‌ها بزرگ‌ترین پرندگان جنگل‌های محل زندگی خود هستند. همچون بسیاری از دیگر گونه‌های راستهٔ ماکیان‌سانان، بوقلمون نر بزرگ‌تر و رنگارنگ‌تر از بوقلمون ماده است. بوقلمون‌های بزرگ محلی (صنعتی) قادر به پرواز (پریدن) نیستند اما بوقلمون‌هایی کوچک وحشی (در جنگل ها و در روستاها) توانایی پرواز تا چند صد متر را دارند. آن‌ها می‌توانند با این پرش‌ها به بالای درختان پرواز کنند و خود را از دست شکارچیان نجات دهند. بوقلمون‌ها تا دو هفته بعد از بیرون آمدن از تخم نمی‌توانند پرواز کنند.