دانلود مقالات ISI درباره تریپانوزوم کروزی + ترجمه فارسی

تریپانوزوم کروزی (به انگلیسی: Trypanosoma cruzi)نام یک گونه از برون‌کافتگان است. تریپانوزوم‌ها تک یاخته‌هایی کوچک، متحرک و دوکی‌شکل هستند که از قسمت‌های جانبی بدن پهن شده‌اند. بدن کشیده و پیچ و خم دار آنها در قسمت قدامی باریک و در انتهاب خلفی پهن و کند است. تاژک که در یک غشاء سیتوپلاسمی قرار گرفته پس از طی حاشیه غشاء مواج که خود در قسمت مقعر انگل قرار گرفته از بخش قدامی انگل خارج می‌شود. یک هسته بزرگ و بیضی شکل با کاریوزوم مرکزی، در قسمت میانی انگل قرار دارد. نزدیک به انتهای خلفی انگل کینتوپلاست (جنبش‌دیسه) قرار دارد که مرکب از رشته‌های دی‌ان‌ای، در درون ماده‌ای از میتوکندری می‌باشد. گاهی دانه‌های کوچک و براق ولوتین و نیز واکوئل‌های متعددی در سیتوپلاسم دیده می‌شوند. تریپانوزوم جز تاژکداران انگلی است بیشتر در خون مهره داران دیده می شود از بین تریپانوزوم ها 3 گونه ی انگل در انسان شناخته شده: 1. تریپانوزوم گامبینس (عامل بیماری خواب) 2. تریپانوزوم کروزی (عامل بیماری شاگاس) 3. تریپانوزوم رودزینس تریپانوزوم بالغ بدن کشیده و دراز دارد از یک طرف نوک تیز بوده فقط دارای یک تاژک است و دارای هسته ی بزرگی در وسط بدن است. انگل تریپانوزوما سرده ای شاخص از trypanosome ها است. نام تریپانوزوما از واژه ی trypao به معنی ” کسل کننده ” و soma به معنای ” بدن ” گرفته شده است. گونه های مختلفی از این سرده وجود دارد که مهره داران متفاوتی از جمله انسان را آلوده کرده و موجب بیماری trypanosomiasis می شوند، به عنوان مثال می توان به بیماری خواب ( sleeping sickness ) اشاره کرد که توسط پشه ی ” تسه تسه ” منتقل می شود. رده بندی تریپانوزوما: سلسله: Protista شاخه: Euglenozoa رده: Kinetoplastea راسته: Trypanosomatida جنس (سرده): Trypanosoma بیشتر این گونه ها توسط بی مهرگان و از راه نیش حشرات و زالو ها منتقل می شوند. تریپانوزوما چرخه ی زندگی پیچیده ای را سپری می کند که ممکن است در بی مهرگانی که این انگل را انتقال می دهند اشکال مختلف مورفولوژیکی به خود بگیرد اما بعد از انتقال به بدن مهره داران به دلیل وجود ساختارهای خاص سلولی، شکلی خاص به خود می گیرد که تریپوماستیگوت (trypomastigote) نامیده می شود. شاگاس یا چاگاس یاتریپانوزومیازیس آمریکایی بیماری ناشی از تریپانوزوم کروزی (نوعی انگل پروتوزوآ) است. این انگل می‌تواند موجب بیماری خفیف تا شدید شود. علائم اولیه تورم ناحیه گزش است ولی گاه بیماری در فرم مزمن خود باعث نارسایی قلبی، اختلالات گوارشی و مغزی میشود و حتی می‌تواند کشنده باشد. اولین نشانه‌هاى بیمارى شاگاس حاد حداقل یک هفته پس از ایجاد عفونت به‌وجود مى‌آید. ممکن است یک منطقه قرمز و متورم اندوره (شاگوما Chagoma) به‌همراه لنفادنوپاتى دیده شود. نشانه رومانیا (Romana Sign) (ادم بدون درد یک‌طرفه پلک و دور چشم) هنگامى پدید مى‌آید که ملتحمه راه ورود ارگانیسم باشد. نشانه‌هاى موضعى با تب، بى‌‌اشتهائی و ادم صورت و اندام‌هاى تحتانى دنبال مى‌شوند. البته علائم حاد خودبه‌خود از بین مى‌روند و پس از آن بیمار وارد فاز نامشخص یا بدون علامت عفونت تریپانوزوماکروزى مزمن مى‌شود. شاگاس مزمن و علامت‌دار سال‌ها یا حتى ده‌ها سال بعد ظهور مى‌کند و علایم آن عمدتا قلبى و گوارشى است. کاردیومیوپاتی، اختلالات ریتم، یا ترومبوآمبولى نیز ممکن است اتفاق بیفتند. تظاهرات گوارشى عبارتند از: مگاازوفاگوس (با علائم دیسفاژی، اُدینوفاژی، درد سینه و رگورژیتاسیون) و مگاکولون (با علائم درد شکم، یبوست مزمن، انسداد، سوراخ‌شدگی، سپتیسمی و حتى مرگ).