دانلود مقالات ISI درباره سرطان رکتوم + ترجمه فارسی

سرطان رکتوم (Rectal cancer) به رشد سلول‌های سرطانی رکتوم (بخشی از روده بزرگ) گفته می‌شود. این بیماری به دلیل رشد غیرطبیعی سلول‌ها اتفاق می‌افتد که می‌توانند به بافت‌های دیگر بدن حمله کنند یا در آنها تکثیر یابند. نشانه‌ها و علائم این بیماری می‌تواند شامل مواردی همچون خون در مدفوع، تغییر در حرکات روده، کاهش وزن و خستگی همیشگی باشد. درمان سرطان رکتوم می‌تواند شامل جراحی، شیمی‌درمانی و پرتودرمانی باشد. روش درمان به عوامل مختلفی وابسته است. در برخی موارد انجام شیمی‌درمانی و پرتودرمانی قبل از جراحی توصیه می‌شود و در موارد دیگر ابتدا جراحی انجام شده و در صورت نیاز شیمی‌درمانی و پرتودرمانی انجام می‌گیرد. جراحی به عنوان درمان اصلی برای سرطان رکتوم است. معمولاً جراح، تومور را همراه با قسمت‌های سالم کولون، رکتوم و غدد لنفاوی مجاور برمی‌دارد. در بیشتر موارد، جراح می‌تواند انتهای قسمت‌های برش خورده از رکتوم را به یکدیگر متصل سازد. در صورت امکان نیز جراح مقعد و اسفنکتر آن را حفظ می‌کند و در نتیجه دفع مدفوع بعد از جراحی امکان‌پذیر می‌شود. سرطان رکتوم دارای چهار مرحله است: مرحله اول: تومور فقط در لایه اول یا دوم دیواره رکتوم وجود دارد و هیچ گره لنفاوی را درگیر نکرده است. مرحله دوم: تومور به عمق بیشتری نفوذ کرده اما گره های لنفاوی درگیر نشده اند. مرحله سوم: صرف نظر از عمق نفوذ تومورها، گره های لنفاوی نیز درگیر سرطان شده اند. مرحله چهارم: سرطان بخش های دیگری از بدن، خارج از ناحیه رکتوم را درگیر کرده است. نوع جراحی سرطان رکتوم بستگی به مرحله سرطان و محل تومور دارد که شامل موارد زیر است: پولیپکتومی: پولیپ های مشکوک یا سرطانی در خارج از سطح رکتوم معمولا طی کولونوسکوپی برداشته می شوند. در این روش وسیله ای به نام کولونوسکوپ که مجهز به دوربین در انتهای خود است، وارد رکتوم می شود. بعد از تشخیص نواحی که نیازمند درمان هستند، ابزار قیچی مانندی برای برداشتن پولیپ ها استفاده می شود. برداشتن موضعی: سرطان هایی که از طریق کانال مقعدی قابل دسترسی باشند و خیلی عمیق نشده باشند می توانند طی برداشتن موضعی تومور یا ترانس آنال جراحی شوند. این فرایند بدون نیاز به برش شکم انجام می شود. برداشتن رکتوم (پروکتکتومی): در پروکتکتومی همه یا بخشی از رکتوم برداشته می شود. پروکتکتومی اغلب برای درمان سرطان رکتوم انجام می شود، اما درمان کولیت اولسراتیو، بیماری کرون و بعضی شرایط دیگر نیز ممکن است با پروکتکتومی انجام شود. پروکتکتومی سرطان رکتوم بسته به مرحله سرطان و میزان پخش شدن آن به خارج از رکتوم دارد. به طور کلی ممکن است برای همه مراحل سرطان رکتوم شامل مراحل 1 تا 4، انواعی از پروکتکتومی انجام شود. برداشتن قدامی تحتان: سرطان هایی که در قسمت های بالاتر و در عمق بیشتری از رکتوم قرار دارند ممکن است نیازمند برداشتن بخش بیشتری از رکتوم از طریق برش قسمت پایین شکم باشند. این فرایند برداشتن قدامی تحتانی (LAR) نامیده می شود. آناستوموزیس: در صورتی که سرطان رکتوم پخش نشده باشد و بافت های سالم کافی در هر دو سمت نواحی سرطانی وجود داشته باشد، بخش سرطانی روده برداشته شده و انتهاهای سالم بافت روده به هم متصل می شوند. این فرایند آناستوموزیس نامیده می شود. بعد از جراحی آناستوموزیس، فرد دفع طبیعی خود را از طریق مقعد دارد، فقط الگوی حرکات روده (دفعات یا شکل دفع) تغییر می کند. برش ابدومینو پرونئال: در صورتی که سرطان رکتوم خیلی گسترده و نزدیک به مجرای مقعدی باشد، برش ابدومینو پرونئال (APR) انجام می شود. در این روش رکتوم خارج می شود، مجرای مقعد بسته می شود و انتهای دیگر کولون به مجرایی در خارج از شکم (استوما) متصل می شود. این فرایند، کولوستومی نامیده می شود. در این حالت مواد دفعی در کیسه های مخصوصی که به استوما متصل می شوند، جمع آوری می شود. اگزنتریشن لگنی: در صورت پیشرفت شدید سرطان رکتوم و پخش شدن سرطان به ارگان های اطراف، ممکن است جراحی گسترده تری به نام اگزنتریشن لگنی انجام شود. در این حالت اندام های مجاور رکتوم مثل مثانه، پروستات یا رحم نیز برداشته می شوند. انجام کولوستومی بعد از این عملیات نیز لازم است. لاپاراسکوپی: جراحی لاپاراسکوپی یک جراحی با حداقل تهاجم بوده و ممکن است در بعضی از انواع پروکتکتومی انجام شود. در لاپاراسکوپی، جراحی از طریق برش های کوچک و با استفاده از دستگاه لاپاراسکوپ صورت می گیرد.