دانلود مقالات ISI درباره کیفیت اسپرم + ترجمه فارسی

اسپرم (به انگلیسی: Semen quality ) به یاخته‌های جنسی جانور نر می‌گویند که در غده‌های جنسی تولید می‌شود. اسپرم یا اسپرماتوزوآی بالغ یاختهٔ جنسی (گامت) جنس نر در بیشتر جاندارانی است که به روش جنسی بارور می‌شوند. اسپرم تک‌دسته است. اسپرم برای تحرک خود فروکتوز (نوعی قند) را که در منی وجود دارد در میتوکندری‌های خود می‌سوزاند و به انرژی تبدیل می‌کند. فقط یک اسپرم برای لقاح تخمک کافی است اما به ازای یک اسپرمی که به تخمک‌ می‌رسد و باعث لقاح آن می‌شود، چند میلیون اسپرم از دست می‌رود. مایع منی مرد، تقریبا ۱۰۰ میلیون اسپرم دارد. مردانی که شمار اسپرم‌هایشان در هر میلی‌لیتر منی کمتر از ۲۰ میلیون اسپرم باشد، با اشکال در باروری مواجه می‌شوند. چرا این همه اسپرم برای تشکیل یک جنین لازم است؟ زیرا در سفر اسپرم‌ها از واژن به لوله‌های رحمی (لوله‌های فالوپ) برای رسیدن به تخمک‌ فقط تعداد محدودی زنده می‌مانند. برای اسپرم‌هایی هم که این سفر را به پایان می‌رسانند، نفوذ به درون تخمک به این سادگی‌ها نیست. تخمک با لایه ضخیمی پوشیده شده است که لقاح را مشکل می‌کند. کار‌شناسان معتقدند این فرآیند، شیوه طبیعت برای رسیدن سالم‌ترین اسپرم به تخمک است تا در ‌‌نهایت نوزادی سالم متولد شود. ویتامین C و آنتی‌اکسیدان‌ها از نقص یافتن اسپرم جلوگیری می‌کنند و حرکت آن را افزایش می‌دهند و میزان استرس را در تخمک‌ها و دستگاه تناسلی کاهش می‌دهند. کمبود روی موجب کاهش یافتن میزان هورمون تستوسترون و اسپرم می‌شود. مصرف الکل تا ۵۰ درصد باعث کاهش قابلیت باروری می‌شود و تولید اسپرم را کاهش داده و تولید اسپرم‌های غیرعادی و ناهنجار را افزایش می‌دهد. به زوجین توصیه می شود پیش از آغاز پروسه بچه دار شدن تندرستی شان حفظ وزن در حد ایده آل، پیروی کردن از رژیم غذایی سالم، توقف نوشیدن الکل و دود کردن سیگار و ورزش کردن را حفظ کنند. به گفته محققان یک هفته پس از توقف ورزش کردن، روند افزایش تعداد، کیفیت و غلظت اسپرم ها توقف می کند. مردان هم مانند زنان در بدن خود ساعت بیولوژیکی دارند که گویا هر لحظه درحال تیک تاک کردن است. از نظر علمی ثابت شده که قدرت باروری مردان به مراتب دیرتر از زنان افت می‌کند. در مردان کاهش سطح هورمون تستوسترون از 50 سالگی به بعد مشاهده می‌شود که این می‌تواند عملکرد اسپرم را تحت تأثیر قرار دهد. همزمان که مرد وارد دوران میانسالی می‌شود از شمار اسپرم‌های سالم و تحرک آنها نیز کاسته می‌شد. حتی مشخص شده DNA اسپرم مردانی که سن بالاتری دارند دارای آسیب های بیشتری است که می تواند روند باروری را مختل و کند نماید. تمامی این عوامل بدان معناست که پدر شدن این دسته از مردان - که سن بالایی دارند یعنی 50 سال به بالا - به احتمال کمتری روی می‌دهد. همچنین هرچه سن مرد افزایش یاید، احتمال بروز اختلالات ژنتیکی در اسپرم‌ها نیز بیشتر می‌شود تا جایی که ثابت شده مردانی که در سن بالا صاحب فرزند می‌شوند بیشتر احتمال دارد که پدر کودک مبتلا به اوتیسم، اسکیزوفرنی یا حتی سندروم داون شوند.