دانلود مقالات ISI درباره انزوای اجتماعی + ترجمه فارسی

انزوای اجتماعی (به انگلیسی: Social isolation) اشاره به زندگی بدون مصاحبت، فقدان دیگران مهم و مناسبات مشترک، اعتماد و حرکت به سمت دوره‌های بحران و گسست در اتصالات عینی و شبکه‌های روابط اجتماعی اعضای جامعه کرده و بر عملکرد و بهزیستی افراد و پیوستگی اجتماعی درون جامعه تأثیر منفی می‌گذارد انزوای اجتماعی در اشکال متفاوتی مثل قلدری، مردم‌آزاری و دوری از جمع‌های خانوادگی و اجتماعی بروز می‌کند و ممکن است چنان ظریف باشد که تشخیص و شناسایی آن به راحتی امکان‌پذیر نباشد. در واقع، ممکن است فردی که دچار انزواست ظاهر بسیار سرزنده وشادابی داشته باشد. اما در خلوت خود از نوعی تنهایی عمیق رنج ببرد. در این باره، جولیان هولت‌لونستاد، پروفسور روانشناسی دانشگاه یوتا و سرپرست این پژوهش در بیانیه ای اظهار داشت: ارتباطات گسترده ی اجتماعی، یک نیاز اساسی برای انسان تلقی می شود که این نیاز هم برای سلامت و هم صد البته برای بقا حیاتی است. ناگفته نماند، انزوای اجتماعی و زندان انفرادی، یکی از سنگین ترین مجازات برای مجرمین به شمار می آید. با وجود این، بخش رو به رشدی از جمعیت کشور ایالات متحده انزوای دائمی را تجربه می کند. متاسفانه انزوای اجتماعی در موارد حاد به بیماری‌های روان‌تنی منجر می‌شود و این قشر با انواع اختلالات قلبی، تنفسی، سردرد و بی‌خوابی دست و پنجه نرم می‌کنند. این در حالی است که هراس از اجتماع و اضطراب به خاطر مشارکت اجباری در جمع می‌تواند روز‌به‌روز پررنگ‌تر شده و فرد را مبتلاتر کند. از این‌رو، هیچ راه‌حلی نمی‌تواند جایگزین درمان قطعی باشد. چشم در چشم شدن با مردم، استقبال کردن از دیگران، رد و بدل کردن تعارفات کلامی متداول، جرات‌ورزی به شیوه مناسب، چگونگی پاسخ‌دهی همراه با نشان دادن عکس‌العمل در شرایط و وضعیت‌های مختلف اجتماعی، هم‌چنین انجام مکالمات عادی و روزمره با مردم از جمله مواردی است که در وهله اول به افراد درگیر با انزوای اجتماعی آموزش داده می‌شود. نتایج بررسی‌های آماری بیان‌گر این هستند که میانگین شاخص انزوای اجتماعی در حجم نمونه مورد بررسی، بالاتر از سطح متوسط است (۶۲٫۹۴ درصد). به نحوی که نسبت افرادی که انزوای اجتماعی را در سطوح نسبتاً بالا و متوسط به بالا تجربه می‌کنند (۶۴٫۳ درصد)، چندین برابر افرادی است که انزوای اجتماعی را در مقیاس پایین و متوسط به پایین ادراک می‌کنند (۵٫۷ درصد). همچنین بالاترین میزان توسعه انزوا در بعد پیوندهای انجمنی (۸۰٫۹۹) و روابط محلی (۷۳٫۱۲) و پایین‌ترین میزان انزوا در بعد روابط خانوادگی (۳۰٫۴۶) قابل مشاهده است: بدین معنی که عضویت و مشارکت افراد در انجمن‌های داوطلبانه بسیار ضعیف بوده و شهروندان در توسعه روابط محلی خود روابط همسایگی و معاملات محلی با مشکلاتی روبه‌رو هستند.