دانلود مقالات ISI درباره تنگستن + ترجمه فارسی

تنگستن (tungsten) که نام سابق آن wolfram می باشد، عنصر شیمیایی است که در جدول تناوبی دارای نشان W و عدد اتمی 74 می‌باشد. تنگستن که عنصری است بسیار سخت و سنگین، جزو فلزات انتقالی و به رنگ خاکستری مایل به آبی تا سفید در سنگهای معدنی بسیاری از جمله ولف رامیت و شیلیت یافت شده و از نظر خصوصیات فیزیکی نیرومند خود قابل توجه است. از نوع خالص آن بیشتر در مصارف الکتریکی استفاده می‌شود، اما ترکیبات و آلیاژهای فراوان آن کاربردهای بسیار زیادی دارد؛ ( بارزترین آنها افروزه های لامپ و آلیاژهای دیرگداز عصر فضا است). تنگستن از فلزات واسطه می باشد. اگرچه طبیعت فیزیکی (دمای ذوب بالا، چگالی بالا، فشار بخار پایین و غیره) دلیل اصلی گسترش کاربردهای تنگستن می باشد اما خواص شیمیایی آن نیز مهم بوده و یکی از عوامل تعیین کننده استفاده آن در محیط های مختلف می باشد. نکته قابل توجه این است که این خواص می­ تواند کاملا متضاد هم باشند. به عبارت دیگر، تنگستن هم می تواند به مانند یک فلز نجیب در برابر بسیاری فلزات و ترکیبات تا دماهای بالا مقاوم باشد که این رفتار قابل مقایسه با بیشتر سرامیک ها و شیشه ها بوده و پایداری خوبی نیز در برابر بسیاری از فلزات مذاب داشته و از سوی دیگر، علاوه بر عناصر و ترکیبات شیمیایی با عوامل بیشماری واکنش می دهد. به عنوان مثال؛ در دمای محیط به شدت مورد هجوم فلوئورین قرار گرفته و در کمتر از 100 درجه سانتی گراد در مخلوط اسید نیتریک هیدروفلوریک و محلولهای قلیایی حاوی عوامل اکسنده قابل حل می باشد. تنگستن خالص به رنگ خاکستری مایل به آبی تا فلز سخت سفید رنگ است. اگر خلوص آن زیاد باشد، می‌توان آنرا با اره آهن برید ( اگر ناخالص باشد، شکننده و کار با آن دشوار است ). در غیر این صورت باید با آختن، ورزیدن یا روزن رانی با آن کار کرد. این فلز در دمای بالای 1650 درجه سانتی‌گراد بالاترین نقطه ذوب ( 3422 درجه سانتی‌گراد ) پایین‌ترین فشار بخار و بیشترین مقاوت کششی را در بین تمامی فلزات دارا می‌باشد. مقاومت آن در برابر فرسایش هم بسیار خوب است و فقط اسیدهای معدنی تاحدی آنرا تحت تاثیرقرار می‌دهند. فلز تنگستن اگر در معرض هوا قرار بگیرد، یک اکسید محافظی را تشکیل می‌دهد. اگر مقدار کمی از آن با فولاد آلیاز شود، استحکام آن را تا حد زیادی افزایش می‌دهد. تنگستن زمانی که در معرض هوا قرار می گیرد، تشکیل یک اکسید محافظ بصورت جذب سطحی اکسیژن می دهد. این فلز به­ طور معمول با اکسیژن تلفیق شده و تشکیل اکسید تنگستن WO3 زرد رنگ را می دهد. در هوای آزاد تا دمای 350 سانتیگراد پایدار بوده اما در دماهای بالاتر از 400 درجه سانتی گراد شروع به اکسید شدن می نماید. در اثر اکسید شدن پوسته نازکی از اکسید آبی رنگ تنگستن بر سطح تشکیل شده که از اکسیداسیون بیشتر تنگستن جلوگیری میکند. این فلز در حرارت معمولی و در شکل ناخالص شکننده است. برخی از کانی های تنگستن خاصیت مغناطیسی دارند. نکته دیگر آنکه در حضور اکسیژن، تنگستن در دمای 500 تا 600 درجه سانتیگراد می سوزد. این عنصر در سرما در حضور اسید پایدار است و در دماهای بالاتر تنها کمی تاثیر می پذیرد. تنگستن، فلزی است که دامنه کاربردهای آن بسیار وسیع است؛ عمده‌ترین آنها کاربید تنگستن ( W2C، WC) در کاربیدهای سیمانی شده می‌باشد. کاربیدهای سیمانی شده ( نام دیگر آنها فلزات سخت است ) مواد پوششی مقاومی هستند که مورد استفاده صنایع فلزکاری، استخراج معدن، نفت و ساختمانی می‌باشند. چون تنگستن را می‌توان بصورت رشته سیمهای بسیار باریک با نقطه ذوب زیاد در آورد، در افروزه‌های موجود در لامپ، لامپ خلاء و الکترودها کاربرد زیادی دارد.