دانلود مقالات ISI درباره تجزیه زیستی + ترجمه فارسی

تجزیه زیستی (به انگلیسی: Biodegradation) (گاهی زیست‌تخریب‌پذیری نیز خوانده می‌شود) به تجزیه و انحلال یک مادهٔ شیمیایی به‌وسیلهٔ ارگانیسم‌ها، به‌خصوص باکتری‌ها، گفته می‌شود. از آنجا که مواد تجزیه زیستی توسط میکروارگانیسم‌ها به مواد یافت‌شدنی در طبیعت تجزیه می‌شوند، گاهی با مواد «کودپذیر» (Compostable) اشتباه گرفته می‌شوند. درحالی که زیست تخریب پذیری تنها به معنای تجزیه شدن توسط میکروارگانیسم‌ها است، «کمپوست شدن» همراه تجزیه هوازی با اکسیژن یا بی هوازی بدون اکسیژن می‌باشد. با توجه به افزایش روزافزون آلاینده هایی نظیر هیدروکربن های آروماتیک و مشکلات زیست محیطی ناشی از انتشار آن ها، تجزیه زیستی و پاک سازی این ترکیبات سمی توسط میکروارگانیسم ها از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. تولوئن یکی از مواد اصلی موجود در صنایع پتروشیمی و از مواد آلوده کننده رایج محیط زیست است که آثار مخربی بر سلامتی انسان و سایر موجودات زنده دارد. برخی از نمونه فناوری‌های مرتبط با تجزیه زیستی شامل گیاه پالایی (phytoremediation)، تخلیه زیستی (bioventing)، تصفیهٔ زیستی (bioleaching)، لندفارمینگ (landfarming)، بیوراکتور (bioreactor)، کمپوست کردن (composting)، تشدید زیستی (bioaugmentation)، ریزوفیلتراسیون (rhizofiltration) و تحریک زیستی (biostimulation) هستند. تجزیه زیستی ممکن است خودبه خودی رخ دهد (میرایی طبیعی یا تجزیه زیستی درونی) یا ممکن است به طور مؤثر تنها از طریق افزودن کودها، اکسیژن و غیره که به افزایش رشد میکروب‌های آلوده خوار در محیط کشت کمک می‌کند (biostimulation)، انجام شود. محققین نشان دادند که هوادهی خاک‌های آلوده به مواد نفتی با استفاده از تکنیک لندفارمینگ، زیست پالایی را افزایش می‌دهد. خاک فاقد نیتروژن می‌تواند از طریق تجزیهٔ بیولوژیکی برخی مواد شیمیایی آلی نیتروژن دار، نیتروژن مورد نیاز را بدست آورد. همچنین خاک دارای مواد با ظرفیت بالای جذب آلاینده‌ها، می‌تواند به علت اینکه دسترسی مواد شیمیایی به میکروب‌ها محدود است، تجزیه زیستی ناچیزی داشته باشد. فروسایی (به انگلیسی: Degradation) در زمین‌شناسی فرایندی است که تمایل دارد سطح زمین را سایش دهد معمولاً به یک رودخانه اطلاق می‌شود و متضمن عمیق کردن دره رودخانه بوسیله رودخانه موردنظر است. سورفاکتانت زیستی، که یک سورفاکتانت خارج سلولی ترشح شده توسط میکروارگانیسم هاست، فرایند زیست تخریب پذیری را افزایش می‌دهد. مواد زیست تخریب پذیر، عموماً مواد آلی هستند که به عنوان یک مادهٔ غذایی برای میکروارگانیسم‌ها به‌کار می‌روند. از آنجا که میکروارگانیسم‌ها بسیار متعدد و متنوع هستند طیف وسیعی از ترکیبات از جمله هیدروکربن‌ها (به عنوان مثال نفت)، پلی کلریدبای فنیل‌ها (PCBها)، هیدروکربن‌های آروماتیک چندحلقه ای (PAHها) و مواد دارویی را تجزیه می‌کنند؛ تجزیهٔ مواد زیست تخریب پذیر ممکن است شامل هر دو مرحلهٔ زیستی و غیر زیستی باشد. از بین بردن طیف گسترده‌ای از آلاینده‌ها و مواد زائد از محیط زیست نیاز به افزایش درک ما از اهمیت مسیرهای مختلف و شبکه‌های تنظیمی چرخه کربن در محیط‌های ویژه دارد که این نیز قطعاً باعث توسعهٔ فناوری‌های زیست پالایی و فرایندهای زیست تبدیلی می‌شود.