دانلود مقالات ISI درباره سلول‌های بنیادی سرطانی + ترجمه فارسی

سلول‌های بنیادی سرطانی، سلول‌های سرطانی هستند که در تومور یا سرطان‌های مربوط به خون یافت می‌شوند و دارای مشخصاتی شبیه به سلول‌های بنیادی طبیعی (خصوصاً از نظر توانایی در تبدیل شدن به همه انواع سلول‌ها) هستند. سلول بنیادی سرطان سلول های سرطانی هستند که در تومورها و یا سرطان های خون یافت می شوند که ویژگی های مربوط به سلول های بنیادی عادی را دارند، به ویژه توانایی تبدیل شدن به همه ی انواع سلولی که در اندام میزبان یافت می شود. سلول های بنیادی سرطانی، تومورزا ( تومورژنیک) هستند. ممکن است سلول های بنیادی سرطان از طریق فرایند خود تجدید پذیری و تمایز به چندین نوع سلول، تولید تومور کنند. چنین سلول هایی در تومور به صورت جمعیتی مجزا باقی می مانند و سبب عود کردن و متاستاز و ایجاد تومور جدید می شوند. بنابراین پیشرفت درمان های ویژه ای که سلول ها بنیادی سرطانی را هدف قرار دهد امید بهبود بیماران مبتلا به سرطان و کیفیت زندگی آنها به ویژه برای کسانی که با متاستاز سرطان روبه رو هستند را بیشتر می کند. کارامدی و موفقیت درمان سرطان در مرحله ی اول با میزان بریدن توده تومور سنجیده می شود. اما سلول های بنیادی سرطان می توانند بخش خیلی کوچکی از بقایای تومور را تشکیل دهند و با فعالیت خود تومور جدیدی بسازند. روش های متداول شیمی درمانی سلول ها تمایز یافته یا درحال تمایز را که قسمت عمده ی توده تومور را شکل می دهند هدف قرار می دهند اما باید توجه داشت که این سلول ها تنها حجم تومور را می ساند و قادر به تولید سلول های جدید نیستند و در پیشرفت بیماری و رشد تومور نقشی ندارند در حالیکه جمعیت بن یاخته های سرطانی که سرطان و رشد تومور را سبب می شوند، دست نخورده و دور از چشم باقی مانده و باعث عود کردن بیماری می شوند. وجود بن یاخته های سرطانی موضوع بحث برانگیزی در تحقیقات بالینی است چراکه مطالعات موفق نشده اند شباهت ها و تفاوت های بین بافت سلول های بنیادی معمولی و سلول های بنیادی سرطانی را پیدا کنند. برای باقی ماندن جهش های زیادی که لازمه ی سرطان زایی است سلول های سرطان باید قادر به ادامه ی تکثیر و ایجاد سلول های بنیادی جدید باشند چراکه سلول های تمایز یافته نمی توانند به طور نامحدود تقسیم شوند. به علاوه منشاء سلول های بنیادی سرطانی هنوز مورد سوال است، آیا آنها از سلول های بنیادی منشاء می گیرند که توانای تنظیم تکثیر خود را از دست داده اند، یا از جمعیت های تمایز یافته ای از سلول های مولد که توانایی اکتسابی خود تجدید پذیری، که مربوط به شکل گیری سلول های بنیادی است، دارند؟ اولین شواهد برای سلول های بنیادی سرطانی در سال 1997 در مجله ی نیچر پزشکی چاپ شد. بونت و دیک یک زیر جمعیت از سلول های لوسمیا را جداسازی کردند که نشانگر سطحی CD34 را بیان می کند اما فاقد نشانگر CD38 است. آنها ثابت کردند که این سلول ها قادر به ساختن تومور در موش های با نقص ایمنی شدید که از لحاظ بافت شناسی مشابه دهنده است می باشند.