دانلود مقالات ISI درباره کارآزمایی بالینی + ترجمه فارسی

کارآزمایی بالینی(به انگلیسی: Clinical trial) یکی از انواع مطالعات پزشکی است که بر روی جمعیت‌های انسانی انجام می‌شود. کاربرد مهم کارآزمایی‌های بالینی در مطالعه اثرات داروها و شیوه‌های درمانی جدید است. هنگامی کارآزمایی بالینی برای یک فراورده دارویی بر روی انسان‌ها انجام می‌شود که اطلاعات قانع‌کننده‌ای از کیفیت این فراورده و ایمنی غیربالینی آن جمع‌آوری شده باشد، و تاییدیه مقامات بهداشتی یا کمیته اخلاق پژوهشی در کشوری که این پژوهش در آن انجام می‌شود، کسب شده باشد. قویترین نوع مطالعه برای اثبات رابطه علیتی است و تنها مطالعه ای است که می تواند واقعا رابطه علت و معلول را اثبات کند. در این مطالعه افراد به طور تصادفی حداقل به دو گروه تقسیم می شوند یک گروه تحت تاثیر مداخله یا تجربه قرار گرفته و در گروه دیگر به عنوان شاهد مداخلهه ای نمی گردد. نهایتا نتایج مداخله با مقایسه دو گروه ارزیابی می شود. چنانچه مطالعات تجربی بر روی انسان انجام گیرد به آن کار آزمایی بالینی یا کلینیکال ترایال می گویند که امروزه به عنوان قویترین روش علمی برای ارزیابی روشهای درمانی متعدد پذیرفته شده است. کارآزمایی بالینی یک مطالعه مداخله ای جهت مقایسه روشهای مختلف درمانی در انسانها می باشد. کار آزمایی بالینی از نظر ساختاری یک مطالعه همگروهی مداخله ای می باشد. کار آزمایی بالینی یکی از اصلی ترین پیشرفتهای علمی در زمینه تحقیقات علمی در قرن بیستم بوده و این مطالعات برای اولین بار در طول تاریخ، شواهد قاطعی از میزان اثربخشی روشهای مختلف درمانی بدست داده است. دلیل اهمیت کار آزمایی بالینی در این نکته نهفته است که در مطالعات متعددی نشان داده شده که حتی بدون تجویز داروی موثر و فقط به کمک ایجاد احساس تحت حمایت و درمان بودن در بیماران و یا با دادن دارونما بسیاری از بیماران بهبود می یابند. انواع کارآزمایی‌های بالینی کارآزمایی‌های درمانی: این نوع کارآزمایی‌ها درمان‌های تجربی، ترکیب‌های جدید دارویی، یا رویکردهای جدید به جراحی یا پرتودرمانی را به آزمون می‌گذارند. کارآزمایی‌های پیشگیری: این کارآزمایی‌های به دنبال راه‌های بهتر برای پیشگیری از بیماری در افرادی هستند که هرگز مبتلا به بیماری نبوده‌اند یا باید از بازگشت بیماری در آنها جلوگیری کرد. کارآزمایی‌های تشخیصی: این نوع کارآزمایی‌ها برای یافتن آزمون‌ها یا شیوه‌های بهتر برای تشخیص‌دادن یک بیماری یا عارضه معین به کار می‌روند. کارازمایی‌‌هایی غربالگری: این کارآزمایی‌های بهترین روش برای بیماریابی جمعی (غربالگری) بیماری‌ها یا عوارض بهداشتی معین را می‌آزمایند. کارآزمایی‌های کیفیت‌ زندگی (کارآزمایی‌های مراقبت حمایتی): این کارآزمایی‌ها شیوه‌هایی را برای افزایش راحتی یا کیفیت زندگی افراد مبتلا به بیماری مزمن جستجو می‌‌کنند. اهداف مطالعات تجربی- کارآزمایی های بالینی- در دو مورد زیر خلاصه می شود. ۱- ارایه"تحربه ی عملی"درباره عوامل سبیی( یا خطر)که امکان تغییر بیماری یا مبارزه با آن را فراهم می آورد ارایه ی روش اندازه گیری کارایی و کارسازی خدمات بهداشتی از نظر پیشگیری و مبارزه با بیماریها و درمان آنها و ارتقای سلامت جامعه. • بررسی های تجربی به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: ۱. کارازمایی های بالینی شاهددار اتفاقی شدهRandomized Clinical trials که شامل بررسی های است که روند آن با تخصیص اتفاقی صورت می گیرد. ۲. کارازمایی های غیر اتفاقی یا غیر تجربی در این موارد اتفاقی شدن مطلقا صورت نمی گیرد. ولی روندکار طوری است که اتفاقی نشدن بصورت تئوری آسیب جدی به نتایج وارد نمی کند. انواع کارآزمایی هایی شاهد دار اتفاقی شده ۱ کارآزمایی های بالینی(( Treatment trials ۲ کارآزمایی های پیشگیری (( Prevention trials ۳ کارآزمایی عوامل خطر/ غربالگری (Early-detection trials/screening trials) ۴ کارآزمایی های تشخیصی (Diagnostic trials) ۵ کارازمایی کیفیت زندگی/ مطالعات مراقبتهای حمایتیQuality-of-life studies/supportive) care studies ) ۶ کارآزمایی های ژنتیکGenetic