دانلود مقالات ISI درباره کورتیکوسترون + ترجمه فارسی

کورتیکوسترون (به انگلیسی: Corticosterone) یک هورمون کورتیکواستروئیدی بیست و یک کربنه با شناسه پاب‌کم ۵۷۵۳ است. این هورمون در قشر غده فوق کلیوی انسان و بسیاری از جانوران تولید می‌شود. در بسیاری از جانوران مانند پرندگان، خزندگان، دوزیستان و جوندگان، کورتیکواسترون، گلوکوکورتیکوئید اصلی بدن است ولی در انسان هورمون گلوکوکورتیکوئیدی اصلی کورتیزول است. یافته‌های پژوهشگر دانشگاه تربیت مدرس نشان داد که تزریق کورتیکوسترون به صورت وابسته به دور سبب افزایش تثبیت حافظه ترس شرطی شده می‌شود. با توجه به دخالت هورمونهای استرس در تثبیت اطلاعات تازه در بخش نخست این مطالعه موشهای نر صحرایی با استفاده از شوک متوسط آموزش دیدند. بلافاصله پس از آموزش، حیوان کورتیکوسترون دریافت کرد. ۲۴ ساعت بعد آزمون به خاطر آوری انجام شد و مدت زمانی که در طی ۵ دقیقه حیوان در حالت بی‌حرکت (Freezing) به سر می‌برد ثبت شد. نتایج نشان داد که کورتیکوسترون با دوز ۳ میلی گرم تثبیت حافظه را می‌افزاید. کورتیکوسترون با اثر بر روی لوله‌‌های دیستال کلیه برای تشدید بازجذب یونهای سدیم (و آب) از مایع درون توبولی به درون پلاسما و تشدید ترشح یونهای هیدروژن و پتاسیم، هومئوستاز الکترولیتی را تنظیم می‌کند. دزوکسی کورتیکوسترون یک استروئید بخش قشری غده فوق کلیوی است که فعالیت مینرالوکورتیکوئیدی زیادی دارد، ولی اساساً خواص گلوکوکورتیکوئیدی ندارد. این دارو به ‌عنوان جانشین نسبی هورمون استروئید در بی‌کفایتی غده فوق کلیه و در بیماران مبتلا به سندرم آدرنوژنیتال مادرزادی که با از دست دادن املاح همراه است، به کار می‌رود. هنگام درمان بی‌کفایتی غده فوق کلیوی با دزوکسی کورتیکوسترون، مصرف یک گلوکوکورتیکوئید برونزاد نیز برای کنترل کافی ضروری است (کورتیزون یا هیدروکورتیزون معمولاً داروهای انتخابی برای جایگزینی هستند، زیرا هر دو دارای فعالیت مینرالوکورتیکوئیدی و گلوکورتیکوئیدی هستند). کورتیکوسترون غلظت سرمی سدیم را افزایش و غلظت سرمی پتاسیم را کاهش می‌دهد. در بیماران مبتلا به آدیسون، دزوکسی کورتیکوسترون طی سه ساعت بعد از مصرف، به نشان دادن واکنش به صورت کمی شدید قند خون گرایش پیدا می‌کند. بنابراین، انجام آزمونهای تحمل گلوکز فقط در صورت لزوم باید انجام شود.