دانلود مقالات ISI درباره سرب + ترجمه فارسی

سرب(به انگلیسی: Lead) از عنصرهای شیمیایی در رده فلزها قرار دارد. این فلز تشعشعات هسته‌ای را عبور نمی‌دهد. سرب در طبیعت به شکل کانی به نام گالن (سیستم تبلور کوبیک یا مکعبی) یافت می‌گردد. سرب ماده‌ای است که بسیار تمایل دارد تا با مواد مختلف ترکیب شود. اگر سرب در زمین منتشر گردد، پیش از اینکه وارد آب شود، تمایل دارد تا با خاک ترکیب شود. به همین دلیل است که میزان سرب در آبهای سطحی و طبیعی کم بوده و مقدار آن حتی به 10 میکروگرم بر لیتر هم نمی‌رسد. وجود سرب زیاد در آبهای سطحی، نشانگر وجود یک منبع انتشار آلودگی قابل توجه مانند فاضلاب صنعتی یا معدنی در نزدیکی محل است. در مجموع می‌توان گفت که میزان سرب در منبع تأمین اب آشامیدنی معمولاً بالا نیست. اما نکته حائز اهمیت این است که احتمال میزان سرب بالاتر از حد مجاز در محل مصرف آب آشامیدنی در منازل بیشتر است. دلیل این موضوع این است که مهترین دلیل انتشار سرب در آب آشامیدنی منازل به خوردگی سطح مسیر لوله کشی توزیع آب در داخل شهر و پس از خروج از تصفیه خانه‌ها برمی‌گردد. لوله و اتصالات سربی و نیز اتصالات لحیمی در سیستمهای لوله‌کشی مسی و برنجی از مهمترین دلایل انتشار سرب در آب آشامیدنی هستند. سرب فلزی است براق،انعطاف پذیر، بسیار نرم، شدیداً چکش خوار و به رنگ سفید مایل به آبی که از خاصیت هدایت الکتریکی پایینی برخوردار می باشد. این فلز حقیقی به شدت در برابر پوسیدگی مقاومت می کند و به همین علت از آن برای نگهداری مایعات فرسایش گر (مثل اسید سولفوریک) استفاده می شود. با افزودن مقادیر خیلی کمی آنتیموان یا فلزات دیگر به سرب می توان آنرا سخت نمود. کاربردهای اولیه سرب عبارت بودند از: سازه های ساختمانی، رنگدانه‌های مورد استفاده در لعاب سرامیک و لوله‌های انتقال آب. کاخها و کلیساهای بزرگ اروپا در وسایل تزئینی، سقفها، لوله‌ها و پنجره‌هایشان دارای مقادیر قابل توجهی سرب هستند. این فلز ( در حالت عنصری ) پس از آهن، آلومینیوم، مس و روی بیشترین کاربرد را دارد. در باطری‌های اسید سرب، در اجزای الکترونیکی، روکش کابل، مهمات، در شیشه CTR ها، سرامیک، شیشه‌های سُرب‌دار، لوله‌های سربی ( اگرچه استفاده از اتصالات سربی در لوله های آب آشامیدنی در دهه 90 در آمریکا قانونی شد، امروزه کاربرد آنچنانی ندارند )، در رنگها ( از سال 1978 در آمریکا و به‌تدریج از دهه 60 تا دهه 80 در انگلستان ممنوع شد، اگرچه رنگ سطوح قدیمی می‌توانست تا 50% وزن از سرب باشد )، آلیاژها، پیوتر، اتصالات و مواد پر کننده دندان. برای از بین بردن سرب در آب آشامیدنی، روش‌های مختلفی پیشنهاد می‌شود که یکی از آنها، استفاده از دستگاه‌های تصفیه آب به روش اسمز معکوس می‌باشد. در این روش، 90 تا 95 درصد سرب محلول در آب تصفیه شده و آب آشامیدنی سالم و عاری از این آلودگی را برای تمامی افراد در سنین مختلف، فراهم می‌آورد. از سایر روشهای تصفیه آب حاوی سرب، روش اولترافیلتراسیون (UF) می‌باشد. با افزایش سطح آلودگی ها مقدار فلزاتی مانند سرب در آب افزایش یافته است. سرب یک فلز بسیار خطرناک است که از طریق خاک و هوای آلوده وارد آب می شود. که در جدول تناوبی با pb نمایش داده می شود. این فلز باعث مسمومیت شده و تاثیر مستقیمی بر رشد ذهنی کودکان دارد. بنابراین بسیار مهم است که قبل از نوشیدن آب نسبت به خالص بودن آن اطمینان کسب کنید. سرب فلز سمی است که به پیوندهای عصبی آسیب رسانده ( به خصوص در بچه ها) و موجب بیماری های خونی و مغزی می شود. تماس طولانی با این فلز یا نمک های آن ( مخصوصاً نمک های محلول یا اکسید غلیظ آن PbO2) می تواند باعث بیماری های کلیه و دردهای شکمی شود. به اعتقاد بعضی افراد استفاده تاریخی از سرب توسط امپراطوری روم برای لوله های آب ( و نمک آن،استات سرب که به عنوان شیرین کننده شراب و به نام شکر سرب هم معروف است ) عامل دیوانگی بسیاری از امپراطوران بود. نگرانی درباره نقش سرب در عقب ماندگی ذهنی کودکان موجب کاهش استفاده از آن در سطح جهان گردید.