دانلود مقالات ISI درباره بیماری پارکینسون + ترجمه فارسی

بیماری پارکینسون (به انگلیسی: Parkinson’s Disease) یا PD، برای اولین بار توسط دانشمند بریتانیایی دکتر فرهادجیمز پارکینسون (James Parkinson) در سال ۱۸۱۷ میلادی توصیف شد و بنابراین نام این بیماری به او تعلق یافت. این بیماری همان لرزش در وضعیت استراحت است که شیوع آن بیشتر در سنین پیری است اما در جوانان هم دیده می‌شود شیوع آن در تمام مناطق دنیا یکسان است یعنی درصد شیوع بیماری با تغییر در منطقه خیلی فرق نمی‌کند بطور کلی این بیماری بر اثر از بین رفتن سلول‌های ترشح کننده ماده‌ای به نام دوپامین (که یک انتقال دهنده عصبی) است رخ می‌دهد. افزایش نسبت استیل کولین به دوپامین در غده‌های قاعده‌ای مغز موجب علائم ترمور، سفتی عضلات و کندی حرکات می‌شود. علائم پارکینسون پارکینسون بر اساس دو علامت یا بیشتر از چهار علامت اصلی بیماری مشخص می شود. ارتعاش و لرزش دست و پا در حالت استراحت، کندی حرکات، سختی و خشک شدن دست و پا و بدن و نداشتن تعادل این چهار علامت اصلی را تشکیل می دهند. این علائم مخصوصاً وقتی که در یک سمت بیشتر از سمت دیگر پدیدار شود، تشخیص پارکینسن داده می شود مگر اینکه علایم دیگری همزمان وجود داشته باشد که بیماری دیگری را نمایان کند. راههای پیشگیری از پارکینسون بهترین راههای پیشگیری از بیماری پارکینسون در دو بخش تغذیه و ورزش می گنجد. انجام حرکات ورزشی ساده به صورت مرتب بدن را از ابتلا به این حالات دور می کند. عوامل خطر پارکینسون - سن: این بیماری بیشتر اوقات بعد از 50 سالگی رخ می دهد. یکی از بیماری های شایع سیستم عصبی در افراد مسن می باشد. در برخی مواقع این بیماری در جوانان هم دیده شده است. این بیماری در کودکان بسیار نادر می باشد، اما ممکن است به علت عدم عکس العمل اعصاب به دوپامین رخ دهد. - وراثت و تنوع ژنی: محققان دریافتند که تنوع در ژن آلفا Synuclein موجب بروز این بیماری می شود. این ژن موجب از بین رفتن سلول های سالم مغز می شود. - سابقه خانوادگی ابتلا به پارکینسون: 5 تا 10 درصد افرادی که مبتلا به پارکینسون هستند، یکی از اعضای خانواده آنها مبتلا به این بیماری بوده است. به همین خاطر اگر جوانی مبتلا به این بیماری شده باشد، باید دید که در فامیل او کسی مبتلا شده بوده یا نه. - جنس: هم مردان و هم زنان می توانند مبتلا به این بیماری شوند، اما مردان بیشتر دچار این بیماری می شوند. - در معرض مواد سمی قرار گرفتن از قبیل: آفت کش ها و منگنز و دیگر فلزات. - ضربه سر: شواهدی وجود دارد که افرادی که به سر آنها ضربه ای وارد شده و منجر به بیهوشی آنها گردیده است، احتمال مبتلا شدن به بیماری پارکینسون در این افراد زیاد است. - داروها: افرادی که برای یک سال و یا بیشتر از قرص های خواب آور، داروهای ضد اضطراب و یا داروهای ضد افسردگی استفاده می کنند.