دانلود مقالات ISI درباره نمایش فاژی + ترجمه فارسی

نمایش فاژی(به انگلیسی: Phage display) روشی برای بررسی برهمکنش پروتئین با پروتئین، پروتئین با پپتید و پروتئین با DNA است که در آن با استفاده از باکتریوفاژها (Bacteriophage) بین پروتئین و اطلاعات ژنتیکی آن ارتباط برقرار می‌کنند. سپس این تکنیک برای نمایش دادن پروتئین‌هایی مثل آنتی‌بادی گسترش یافت. وجود رابطه بین ژنوتیپ و فنوتیپ در این تکنیک امکان غربالگری (Screening) کتابخانه‌های بزرگ پروتئینی به‌منظور پیدا کردن و تکثیر یک پروتئین خاص در شرایط آزمایشگاهی را می‌دهد. شایع‌ترین فاژی که در این تکنیک به کار می‌رود فاژ M13 و فاژهای رشته‌ای هستند. اگرچه در این زمینه فاژهای T4، T7 و فاژ λ نیز کاربرد دارند در سال Smith 1985 تکنیکی را بنا نهاد که بر اساس آن محققین می توانند برهم کنش بین میلیاردها پپتید مختلف را با لیگاند مربوطه مطالعه کنند. اساس این تکنیک بر این اساس است که فاژهای خطی می توانند پپتیدهای کوچک را به عنوان بخشی از پروتئین های سطحی خود بیان نمایند. این فازها که عبارتند از سویه های ft،M13،f1،fd در ساختمان خود دارای چندین پروتئین سطحی هستند که عبارت است از: پروتئین VIII که در بدنه فاژ قرار می گیرد و تعداد آن بسیار زیاد است، پروتئین های VI، III که در یک سر ذره فاژی به تعداد 5 نسخه قرار می گیرند و پروتئین های IX، VII که در سر دیگر فاژ به همان تعداد پنج نسخه قرار می گیرند. برای انجام این تکنیک کافی است که تنها توالی های تصادفی از DNA را درون ژنوم فاژ در جایی مناسب از یکی از ژن ها کلون نماییم. سپس این ذره فاژی نوترکیب، پپتیدها، را در بخشی از پروتئین های سطحی خود مطابق با محل ورود قطعات تصادفی DNA در ژنوم آن است بیان می کند. حال اگر این فاژها را در معرض لیگاند مورد نظر قرار دهیم، فاژهایی که پپتید تمایل اتصال به لیگاند را نمایش می دهند، به لیگاند مربوطه متصل و بقیه حذف می گردند. تکرار این عملیات برای چند دور فاژهایی را در اختیار قرار می دهد که تمایل بالایی برا لیگاند مورد نظر دارند. نمایش فاژی عمدتا برای غربالگری پربازده برهمکنش‌های پروتئین به‌کار می‌رود. در مورد نمایش فاژی با فاژ M13، DNA کد‌کننده پپتید یا پروتئین مورد نظر در ژن پروتئین III و یا VIII، که به‌ترتیب پروتئین سه و هشت فاژ را کد می‌کنند، قرار می‌گیرد. سپس فاژ نوترکیب‌شده به داخل سلول‌های باکتری E. coli مثل TG1، SS320 ER2738، XL1-Blue ترانسفورم می‌شود. اگر از وکتور فاژمیدی استفاده شود ذرات فاژی تا زمانی که باکتری E. coli با فاژ کمکی آلوده نشود از باکتری آزاد نخواهند شد. در این میان فاژ کمکی باعث بسته‌بندی DNA فاژمیدی با پروتئین‌های پوششی می‌شود. با قرار دادن تعداد زیادی از قطعات DNA در ژن‌های III یا VIII می‌توان کتابخانه‌ای ایجاد کرد که از آن پروتئین‌های مورد نظر قابل جداسازی خواهند بود. با ثابت نمودن DNA یا پروتئین‌های هدف روی سطح چاهک، فاژهایی که پروتئین نمایش داده شده روی آن با پروتئین ثابت شده روی سطح چاهک توانایی اتصال داشته باشند باقی مانده، درحالی‌که سایر فاژها با شستشو حذف خواهند شد. فاژهای باقی‌مانده را می‌توان استخراج و پس از آلوده نمودن باکتری آنها را تکثیر کرد تا ترکیبی غنی شده از فاژهای مرتبط به‌دست آورد. با تکرار این چرخه، که panning نامیده می‌شود، می‌توان نمونه اصلی را باحذف مواد نامطلوب بیش از پیش غنی نمود. فاژهائی که در مرحله آخر panning جدا می‌شوند برای تکثیر وارد باکتری می‌شوند و فاژهای تکثیر‌یافته برای غربالگری استفاده می‌شوند. غربالگری نیز به منظور جداسازی کلون‌های اختصاصی‌تر از میان فازهای غنی‌شده انجام می‌گیرد. به منظور غربالگری از پلیت‌های الایزا کوت شده با آنتی‌ژن اختصاصی استفاده می‌شود.