دانلود مقالات ISI درباره درمان فتودینامیک + ترجمه فارسی

درمان فتودینامیک (Photodynamic therapy) یا به طور اختصار (PDT) درمانی است که از دارویی به نام داروی حساس به نور و یا عامل حساس‌کننده به نور و نوع خاصی از نور استفاده می‌کنند. هنگامی که عامل حساس به نور در معرض طول موج مشخصی از نور قرار می‌گیرد، تولید نوعی اکسیژن می‌کند که سلول‌های موردنظر مجاور را از بین می‌برد. هر داروی حساس به نور را نوری با طول موج مشخصی فعال می‌کند. این طول موج تعیین می‌کند که نور تا چه فاصله‌ای می‌تواند به داخل بدن نفوذ کند. بنابراین، پزشکان از داروی حساس به نور و طول موج نور برای درمان سلول‌های سرطانی در بخش‌های مختلف بدن توسط PDT استفاده می‌کنند. در درمان فتودینامیکی، یک ذره درون بدن قرار داده می شود و از خارج بر آن نور می تابانند. این نور می تواند ناشی از لیزر یا لامپ باشد. ذره این نور را جذب می کند و بعد از آن ممکن است چند اتفاق بیفتد. اگر ذره صرفا یک نانونقطه‌ی فلزی باشد،انرژی نور این نقطه را گرم می کند بنابراین هر بافتی را در مجاورت آن گرم می کند. این عمل را می توان برای نقطه های مولکولی خاصی نیز به کاربرد و مولکول های اکسیژن پرانرژی تولید کرد. مولکول های اکسیژن بسیار واکنش پذیرند و با اکثر مولکول های آلی مجاورشان، ازجمله تومورهای بدخیم واکنش شیمیایی صورت می دهند، بنابراین آن ها را تخریب می کنند. این ایده های درمانی را درمان فتودینامیکی می گویند زیرا نه تنها به وسیله ی نور(فوتون) صورت می گیرند بلکه به دینامیک حالت برانگیخته مولکول ها یا نقطه های درگیر هم وابسته اند. درمان فتودینامیکی به دلایل چندی جالب است که یکی از آن ها از این قرار است که بر خلاف شیمی درمانی متداول، این یکی مستقیم است. گرمای ناشی از نقاط کوانتومی برانگیخته، فقط جایی رها می شود که ذرات وجود دارند و در جایی که نور می تابد. بر خلاف شیمی درمانی متداول، درمان فتودینامیک اثر سمی از مولکول های شدیدا مهاجم و واکنش پذیر در سرتاسر بدن برجای نمی گذارد. ذراتی که در درمان فتودینامیکی به کارگرفته می شوند می توانند به سادگی مولکول های با اندازه متوسطی باشند که وقتی نور به آن ها بتابد می توانند اکسیژن را تحریک کنند. این ذرات می توانند به پیچیدگی ساختار کوانتومی چند مولفه ای هم باشند که پاره ای از آن ها یک گونه هدف مانند تومور را شناسایی می کند (یا به آن متصل می شود) درحالی که مابقی آن ساختار تابش را جذب می کند و یا گرم می شود و یا اکسیژن های برانگیخته فراهم می آورد. سایر مولفه ها هم می توانند برای تأمین دسترسی زیستی، وجود داشته باشند. درمان فتودینامیک به مانند جراحی یا پرتودرمانی و شیمی درمانی می تواند در درمان بعضی از سرطان ها و یا ضایعات پیش سرطانی به کار رود ولی مطالعات و تجربیات بر آن است که این نوع درمان آسیب به بافت سالم را کاهش می دهد.