دانلود مقالات ISI درباره استفراغ، بالا آوردن، هَراش + ترجمه فارسی

استفراغ یا بالا آوردن یا هَراش خروج با فشار محتویات درون معده جانداران از راه دهان و گاه از راه بینی به بیرون است. استفراغ هنگامی رخ می‌دهد که محتویات معده و روده کوچک به سمت بالا رانده و از دهان خارج ‌شوند. این حرکت ناشی از رویدادهای کاملا هماهنگ ‌شده است که می‌توان آن را به صورت این چند مرحله توصیف کرد. 1- یک نفس عمیق کشیده می‌شود، گلوت بسته می‌شود و حنجره بالا می‌‌آید تا دریچه فوقانی مری باز شود. همچنین کام نرم به بالا می‌رود تا منافذ پشتی بینی را ببندد. 2- هم زمان با حرکت دیافراگم (پرده عضلانی میان قفسه سینه و شکم)، درون قفسه سینه فشار منفی ایجاد می‌شود که باز شدن مری و دریچه انتهایی آن را تسهیل می‌کند. 3- هم زمان با حرکت رو به پایین دیافراگم، عضلات شکم به شدت منقبض می‌شوند، معده را می‌فشارند و بنابراین فشار درون معده را بالا می‌برند. در حالی که دریچه خروجی معده (پیلور) بسته است و دهانه مری نسبتا باز است، مسیر خروجی برای محتویات معده باز است. گرچه رویدادهایی که در بالا ذکر شد، به طور معمول رخ می‌دهند، اما اجتناب‌ناپذیر نیستند. استفراغ گاهی به طور ناگهانی و در غیاب نشانه‌های هشداردهنده قبلی بروز می‌کند. یک واکنش بدنی که شبیه به استفراغ به نظر می‌رسد اما باید آن را از استفراغ افتراق داد،‌ برگرداندن غذا به دهان (رگورژیتاسیون) است. رگورژیتاسیون خروج بی‌فشار مواد غذایی از دهان است که اغلب حتی پیش از آن که مواد غذایی به معده رسیده باشد، رخ می‌دهد و معمولا نتیجه بیماری مری است. کنترل عصبی استفراغ: مجموع فعالیت‌های پیچیده‌‌ای که به استفراغ می‌انجامد، بیانگر آن است که استفراغ باید تحت کنترل مراکز عصبی مرکزی باشد و همین‌گونه هم است. درون ساقه مغز، دو واحد مجزا از لحاظ ساختمانی و کارکردی وجود دارند که استفراغ را کنترل می‌کنند: 1- مراکز دو جانبه استفراغ که در تشکیلات شبکه‌ای بصل‌النخاع (پیاز مغز) قرار دارند، پیام‌ها را از شمار زیادی از منابع خارجی دریافت می‌کنند و تحریک آن ها نهایتا به استفراغ منتهی می‌شود. 2- تحریک الکتریکی این مرکز باعث القای استفراغ می‌شود و تخریب این مراکز در حیوانات آن ها را نسبت به داروهای استفراغ‌زا مقاوم می‌کند. علل و عواقب استفراغ: تهوع و استفراغ نشانه‌هایی رایج و نگران‌کننده هستند که علل متعددی دارند. تقریبا هر کسی، زمانی در زندگی‌ا‌ش دچار تهوع و استفراغ شده است. گر چه این نشانه‌ها بسیار ناخوشایند هستند،‌ معمولا علل آن ها جدی نیست. هنگامی که علت این نشانه‌ها شناخته شد، درمان اغلب امکان‌پذیر است. همان‌طور که گفته شد، مغز حاوی مرکزی است که بازتاب عصبی مربوط به استفراغ را کنترل می‌کند. استفراغ در نتیجه تحریک گیرنده‌هایی در جاهای متفاوت بدن )که لزوما ممکن است مربوط به دستگاه گوارشی نباشد( بروز می‌کند. پیام‌ها از معده و بخش فوقانی روده به این مرکز وارد می‌شوند و می‌توانند ایجاد تهوع و احتمالا استفراغ کنند. استفراغ ممکن است در نتیجه تحریک‌های گوناگونی ایجاد شوند: 1- آسیب به دیواره معده یا ورود مواد سوزاننده به دستگاه گوارش. همچنین سموم شیمیایی، الکل یا سم‌های باکتریایی ممکن است از این طریق مرکز استفراغ را تحریک کنند. شماری از داروها می‌توانند باعث تهوع و گاهی استفراغ شوند. داروهای ضدالتهابی غیراستروییدی مانند آسپیرین و ایبوپروفن شایع‌ترین داروهای ایجادکننده تهوع هستند. 2- پاسخ ایمنی بدن به بیماری ناشی از ویروس‌ها یا باکتری‌ها در معده ممکن است باعث تهوع شود. 3- مرکز استفراغ در مغز به برخی تغییرات در خون هم حساس است. علت تهوع و استفراغ حین بارداری نامعلوم است. این عارضه را به اشتباه "تهوع صبحگاهی" می‌نامند. اما اغلب زنانی که گرفتار آن شده‌اند، می‌دانند این حالت تنها در صبح‌ها رخ نمی‌دهد. تصور می‌شود تغییراتی در میزان استروژن خون خانم های باردار، عامل این تهوع باشد.